Na de succesvolle tocht langsheen enkele van de grootste en belangrijkste filmfestivals ter wereld (Toronto, San Sebastian en Londen) en de talrijke hartelijke avant-premières op eigen bodem, staat ‘Le Ciel Flamand’ klaar in de startblokken om deze woensdag 16 november in Belgische release uit te gaan.

Klik hier om de trailer te bekijken

 

10 redenen om ‘Le Ciel Flamand’ te zien :

1) Een familieverhaal met sekswerkers

Ook al speelt het zich af in een wereld waar je niet of zelden mee te maken hebt, wordt een universeel verhaal verteld : dat van mensen die een omgeving willen waar ze liefde en zachtheid vinden. Universeel en tegelijk uiterst uniek : hoeveel familieverhalen met sekswerkers ken jij?

Zie ook :

Peter Monsaert over hoe het kind het bordeel bekijkt

Sara Vertongen speelt geen hoer

2) een psychologisch drama met suspens

Wij waren al fan van ‘Offline’, de eerste film van Peter Monsaert. En ‘Le Ciel Flamand’  is spannender dan ‘Offline’.  De sociale en psychologische fond die er ook in zat in ‘Offline’ is er weer bij, maar dit keer zou je de film zelfs als een thriller kunnen bestempelen. Op een psychologisch drama met suspense. Tegelijk is het ook weer een zoektocht van een kind naar een vader, zoals ‘Offline’ dat ook al was. Maar zelf vindt Monsaert de film optimistischer.

Zie ook :

Peter Monsaert over waarom we de film moeten zien

Peter Monsaert bestempelt zijn film als een psychologisch drama

Sara Vertongen : het is geen kinderfilm

3) de internationale kritieken zijn uitbundig

Na de eerste grote internationale festivals stroomden de enthousiaste reacties binnen. En ook de toonaangevende internationale vakpers was meteen uiterst positief. Variety noemt ‘Le Ciel Flamand’ “compelling and compassionate”, en looft onder andere de hartverscheurende acteerprestaties, de morele complexiteit, en de warmbloedige menselijkheid die doorheen het verhaal en de regie loopt. Screen is nog positiever in zijn oordeel en spreekt van “an atmospheric, elegantly stylised piece of emotional realism”. De sterkte van de film zit volgens Screen in het intelligente script, de krachtdadige cinematografie, en – ook hier weer – de uitstekende acteurs. “Monsaert pulls this off with elegance and panache,” zo luidt de conclusie. Beide toonaangevende vakbladen prijzen bovendien de frisse, respectvolle en onbevooroordeelde aanpak van Monsaert wat betreft zijn portrettering van het bordelenmilieu. De Engelse krant ‘The Evening Standard’ noemt ‘Le Ciel Flamand’ dan weer als één van de ontdekkingen van het jaar. ‘Niet te missen,’ zo vinden ze daar.  Hopelijk vinden we dat hier ook.

 

Zie ook :

Wim Willaert vindt Peter Monsaert zelfverzekerder

Sara Vertongen : spelen is spelen

4) Hoe vaak zie je moeder en dochter als moeder en dochter in een film?

Behalve de positieve reacties op de film, valt er overal ter wereld nog een constante te noteren: de collectieve vertedering en verwondering wanneer het publiek verneemt dat Sara Vertongen en Esra Vandenbussche niet alleen in de film, maar ook in het echte leven moeder en dochter zijn.

Sara Vertongen en Esra  : moeder en dochter 

Peter Monsaert over de casting van Sara en Esra

5) Met een Wim Willaert zoals we hem nog niet gezien hadden

Je krijgt een Wim Willaert te zien die duidelijk Wim Willaert is, maar tegelijk een Wim Willaert zoals je hem nog nooit gezien hebt. Stil. Met weinig woorden.  Met weinig expressie.  Zijn nonkel Dirk is een man die zich niet laat kennen. In een wereld waarin veel gebeurt dat niet mag geweten zijn, is niet geweten of hij een geweten heeft of wat.

Zie ook :

Sara Vertongen : een film die de grijze zone binnendringt

6) Gluurders toegelaten

Natuurlijk ga je ook uit nieuwsgierigheid. Je wil wel eens binnenkijken in zo’n bordeel.  En Peter Monsaert wou dat ook.  Maar tegelijk zegt hij dat dit verhaal zich even goed in een kruidenierszaak had kunnen afspelen.

Zie ook :

Wim Willaert Weet Waarom We Films moeten bekijken

Peter Monsaert wordt aangetrokken door de taboesfeer

 

7) De festivals staan in rij

Na de succesvolle tocht langsheen enkele van de grootste en belangrijkste filmfestivals ter wereld (Toronto, San Sebastian en Londen), gaat het mooie festivalparcours van ‘Le Ciel Flamand’ onophoudelijk verder. De film is al bevestigd voor de internationale filmfestivals van Amiens (Frankrijk), Black Nights (Tallinn, Estland), Zagreb (Kroatië), Göteborg (Zweden), en maar liefst drie festivals in Indië: Calcutta, Goa en Chennai. Bovendien is de nationale release in Frankrijk vastgelegd op 25 januari 2017.

8) De muziek is van Bert Dockx en Frederik Van de Moortel

De indringende muziek, of zeg maar de soundscape, is van Bert Dockx van Flying Horseman en Dans Dans. Of gedeeltelijk.  Want tijdens de productie liep blijkbaar toch niet alles als gehoopt of gewenst en sprong Frederik Van de Moortel in.  En zo wordt het dan ook officieel gerapporteerd : muziek van Frederik Van de Moortel, gebaseerd op opnames van Bert Dockx

Zie : Peter Monsaert over de soundscape van Bert Dockx

 

9) David en Alain zie je niet, je voelt hen wel

David Williamson is de man achter de camera en Alain Dessauvage de man met de schaar. Hield u van de cinematografie van ‘Bevergem’ en ‘I’m the same, I’m another’?  Juist. David Williamson.  Landschappen die lijken te spreken.  Mensen die geen woorden nodig hebben. Interieurs die praten. Overal vindt hij sferen.  En als de film ademt, dan heeft Alain Dessauvage daar ook iets mee te maken. Niet toevallig de monteur van films als ‘Rundskop’, ‘Offline’ en ‘D’Ardennen’.

10) Eigenlijk zijn alle acteurs geweldig

In ‘Offline’ was het ook al het geval : de bijrollen zitten er krak op.  Mathias Sercu is hard en zacht tegelijk als politierechercheur.  Ingrid De Vos is een geweldige mama.  De barmoeder die al jaren mannen ontvangt en wiens bar een thuis is voor sommige mannen. Isabelle Van Hecke geloof je ook als sekswerker.  Eigenlijk zijn alle dames warm en koud tegelijk. Alleen het personage van Naima Rodric, een meisje dat veel te mooi is om in een bordeel te belanden, heeft nog niet dat harde.  Te jong nog. En wellicht ook een meisje dat je bijwijlen in zo’n huis van ontucht kan aantreffen. Net zoals de heer die Serge Larivière neerzet, een man van wie je alles kunt verwachten. Tom Ternest zet dan weer een manusje-van-alles neer.  Ook zijn personage lijkt zo uit een hoerenkot weggerukt. Je ziet dat Monsaert weer zijn huiswerk gemaakt. Of in dit geval, zijn bordeelwerk.

Bonus : Commercieel en arthouse tegelijk 

De film draait in commerciële bioscopen, zowel als arthouse bioscopen.  Dat wil wat zeggen.  Een film dus die een breed publiek kan aanspreken. Vanaf 16 november te zien in :

Kinepolis Antwerpen
Cartoon’s Antwerpen
UGC Antwerpen
Lumière Brugge
Kinepolis Gent
Sphinx Gent
Utopolis Mechelen
Kinepolis Kortrijk
Buda Kortrijk
Cinema Central Ninove
UGC Toison d’Or Brussel
Cinescope Louvain-la-Neuve
Plaza Art Bergen
Cinema ZED Leuven (vanaf 24/11)
Imagix Doornik (vanaf 30/11)
Les Grignoux Luik (januari ’17)
Le Parc Charleroi (januari ’17)
Cameo Namen (januari ’17)