De Belgen op het BIFFF

Het BIFFF, of het Brussel Filmfestival van de Fantastische Film, vindt binnenkort, van 3 tot 15 april, al voor de 36ste keer plaats.  En er blijkt nogal wat Belgische aanwezigheid op dat festival te zijn.  Want via zijn coproducties en getalenteerde technici heeft België zich ook ondubbelzinnig opgeworpen als een hoofdrolspeler in de fantastische zevende kunst, zo stelt men bij het BIFFF.  In totaal stelt men er elf films voor die ofwel Belgisch zijn of waar de Belgen een serieuze inbreng in hebben.

 

Bij verschillende van de grote titels van regisseurs of met sterren met klinkende namen, is het zoeken naar wat die Belgische inbreng kan geweest zijn. Maar zo zien we in ieder geval ook ‘Muse’ (Jaume Balagueró), ‘I Kill Giants’ (gecoproduceerd door Chris ‘Harry Potter’ Colombus), en ‘The Man Who Killed Don Quixote’ (Terry Gilliam) deels als Belgisch gequoteerd. Dat ‘Mandy’ (met Nicolas Cage) deels Belgisch is, wisten we al.  Sam Louwyck verklapte ons eerder al dat hij in de openingsscène zit met Cage en Line Pillet had er zelfs 9 draaidagen.

Of Louwyck en/of Pillet in de afgewerkte film te zien zijn, is nog afwachten. De prent, geregisseerd door George Pan Cosmatos, ging in première als middernachtvoorstelling op het Sundance Film Festival en werd daar met lof overladen.  De eerste kritieken zijn ronduit euforisch.  Nicolas Cage speelt er een man die zijn vrouw gekidnapt ziet door een bende gemotoriseerde gekken die deel uitmaken van een sekte.  En dus trekt hij er op uit om haar terug te vinden.  Extreem gewelddadig lezen we, extreem over-the-top, maar echte liefhebbers van het genre kunnen er niet genoeg van krijgen.  In de eerste recensies is er onder meer lof voor het werk dat Belgisch production-designer Hubert Pouille geleverd heeft, maar over Louwyck en Pillet wordt momenteel nog met geen woord gerept.  En vreemd genoeg staan hun namen ook niet op de lijst van de cast die op imdb te zien is. Hopen maar dat ze de montage van ‘Mandy’ overleefd hebben.

Jaume Balagueró blijkt voor zijn ‘Muse’ vooral zijn voordeel gedaan te hebben met de uitgebreide Belgische ervaring aangaande speciale effecten. Muse van Jaume Balagueró wordt op het festival vertoond in twee versies: de klassieke en een VR-versie. Aangezien VR of virtual reality in volle opgang is, besteedt het BIFFF bijzondere aandacht aan dit fenomeen via een conferentie in samenwerking met Wallimage, dat heeft meegewerkt aan de financiering van ‘Muse’.

De vaderlandse filmvlijt die in de Belgische bioscopen raakt, is slechts een (zeer) klein zichtbaar stukje van een heuse ijsberg aan filmproducties. Onder de oppervlakte proberen een heleboel bizarre, onwaarschijnlijke, experimentele, subversieve en gedreven films een plaats onder de zon te vinden (of eerder onder de Belgische motregen). Omdat het BIFFF de ideale plaats is voor zulke films, mede dankzij het enthousiaste en joviale publiek, presenteert het festival dit jaar een heuse Mad in Belgium sectie! Daartussen ook enkele producties die ook de Vlaamse kijker speciaal kunnen aanspreken. Zoals ‘Double Plus Un Good’. Een Engelstalige film van maar de legendarische indie-band La Muerte dweilde onder aanvoering van zanger Marco Laguna, artiestennaam van Marc du Marais, het hele Europese concertcircuit af en deed daarbij uiteraard ook geregeld de Vlaamse zalen aan.  Zijn eerste volwaardige speelfilm, waar hij vijf jaar aan werkte, is een no-nonsensekruising van een wraakdrama en een spirituele western. Laguna vertelt het verhaal van een  man met een onguur tronie en een crimineel verleden, die vijftien jaar lang in de bajes zat, maar nu terug is met een missie: de twaalf apostelen van Lucifer uit de weg ruimen. Methodisch werkt hij het lijstje af, als het moet met de grove middelen. Niet iemand om ’s nachts te ontmoeten in een donker steegje, in een donkere bioscoopzaal daarentegen Daarbij kon hij rekenen op schoon volk als de Gentse actrice en model Delfine Bafort (‘You Go to My Head’, ‘Steve + Sky’) en dramatisch zwaargewicht Bouli Lanners (‘Tueurs’, ‘Grave’, ‘Les premiers, les derniers’).

De trailer ziet er best ‘grappig’ uit :

Maar we willen je zeker ook nog een fragment meegeven waarin Delphine Bafort te zien is. De dame heeft zo te zien nog niets van haar schoonheid verloren.

‘Memento Mori’ is een lowbudget productie van Piet Sonck, een selfmade-man die na een economische scholing zelf kortfilms begon te maken, zoals ‘Chit Chat’, ‘Traffic Jam’ en ‘Nolens Volens’ en onlangs met ‘Superette Anna’ zelf een langspeler inblikte die hij regisseerde.  Maar nog voor die eerste langspeler van hem de schermen haalt, is hier ‘Memento Mori’, de eerste langspeler die hij produceerde.  En die ook geregisseerd wordt door een selfmade-man.  Michael Vermaercke is een jongere versie van Piet Sonck : ook een economische scholing, en ook al enkele kortfilms op zijn actief. Piet Sonck liet zijn droom in vervulling gaan, en Vermaercke maakte er een nachtmerrie van. Want ‘Memento Mori’ is onverdunde horror.

Felix Meyer en Charlotte De Wulf op de set van ‘Memento Mori’ (foto KVdm – Cinevox)

Een jonge vrouw bevindt zich in comateuze toestand in een ziekenhuis. Net voordat het licht definitief uit gaat, proberen haar hersens de tumultueuze nacht voordien te herinneren. Wat begon als een modern sprookje slaat om in een waarbij zelfs David Lynch zou zeggen: Is dit er niet een beetje over? In zijn kortfilms ‘Leegte’ en ‘The Disturber’ kon je al zien dat de jonge regisseur Michaël Vermaercke een zwak heeft voor genrefilms, uit zijn eerste langspeler – een very lowbudget productie — blijkt hetzelfde. ‘Memento Mori’ (vrij vertaald : gedenk dat u sterfelijk bent) is het perfecte platform om zijn diepste puberale angsten om te zetten in een gewelddadige en trashy fantasy. Vermaercke is duidelijk niet  in de filmwereld is gestapt om de volgende ‘F.C De Kampioenen’ te verfilmen. ‘Memento Mori’ is niet alleen geregisseerd door Vermaercke, hij schreef ook zelf het script.  In de hoofdrollen zien we jong, veelbelovend talent als Charlotte De Wulf, Felix Meyer, Aäron Roggeman, …

Naar goeie gewoonte is er ook een Belgische kortfilmcompetitie.  Daarin ook enkele Vlaamse films die we in Leuven en/of Oostende in première zagen gaan. Titels als ‘The Day the Dogs Disappeared’ van Ruth Mellaerts en Boris Kuijpers, en ‘Lost in the Middle’ van Senne Dehandschutter.

Het korte werk van Mathieu Mortelmans, zoals ‘Accomplices’ en ‘Chambre Double’ is meestal Franstalig.  Terwijl hij voor tv (‘De Bunker’, ‘Gent-West’) en ook zijn eerste langspeler, ‘Bastaard’, op het Nederlands terugvalt.  In afwachting van die eerste langspeler met Koen De Bouw, Tine Reymer en Spencer Bogaert, trakteert hij ons nu op een kortfilm die hij samen met zijn geliefde heeft gedraaid, Cécile Delberghe. Diezelfde dame speelt ook de hoofdrol, naast onder meer Babetida Sadjo, een naam die je misschien nog kent van haar rol in ‘Waste Land’.  Mortelmans blijft in de sfeer van ‘Gent West’ met ‘Les Naufragés’.  Want de film vertelt het verhaal van twee vrouwen die elkaar ontmoeten in de gevangenis.  De ene is advocate, de andere een gedetineerde.

Nog zo’n ambitieuze jongeman is Matthias De Bondt, die met het jonge Brusselse productiehuis DENZZO duidelijk ambities heeft als producent, maar zich blijkbaar ook als regisseur wil laten gelden.  ‘Het Nest’ is een film die hij heeft geregisseerd en waarvoor hij een beroep doet op acteurs als Sid Van Oerle, Laurence Roothooft en Janelle Vanes.  De film vertelt het verhaal van een jongeman die ’s avonds met een gebroken voet aanbelt aan een huis.  Hij kan niet meer verder en hoopt dat er iemand opent.  Zijn geluk, een mooie jongedame is thuis en laat hem binnen. En ze heeft ook een oudere zus.  De jongeman denkt dat hij in de hemel terechtgekomen is, maar beseft al vlug dat hij in de hel zit.

Muil’ is een Vlaamse psychologische horror kortfilm, geschreven en geregisseerd door Jasper Vrancken.   De film gaat over Richard (Matthieu Sys), een welopgevoede jongeman, die als verpleger werkt in een rusthuis. Zijn goede daad in de wereld. Maar hij heeft een ongewone fantasie: hij raakt seksueel opgewonden bij het idee opgegeten te worden door een dier. In een online app komt hij in contact met deze ‘donkere’ onderwereld. Via die weg leert hij de mysterieuze Max (Pascal Maetens) kennen, die hem de kans geeft zijn fantasie waar te maken, maar…durft hij dat wel?

Naast de vele filmvertoningen zijn er ook allerlei activiteiten tijdens het BIFFF. Make-up wedstrijden, bodypainting-sessies, vampierenbals, en dergelijke. En lezingen natuurlijk.  Zoals de eerder gemelde lezing van Guillermo del Toro, de grote winnaar van de Oscars die jaar. Een gepassioneerd en fascinerend spreker, vooral als het over film gaat. De ontmoeting met een van ’s werelds grootste cineasten staat onder leiding van Fabrice du Welz en Jonas Govaerts, twee van onze talentvolste genrefilmregisseurs. Tijdens een andere lezing is cineast Franck Ribière te gast en hij zal praten over  ‘La femme la plus assassinée du monde’, de eerste honderd procent Belgische Netflix-film, die in wereldpremière wordt voorgesteld tijdens het BIFFF.

Check Also

DOCVILLE viert 20e editie met ScienceVille, speeddates en Sundance winnaars!

Vanavond start DOCVILLE 2024 met een feesteditie om u tegen te zeggen. Openen gebeurt met …