De Franse film van Matthias Schoenaerts is eigenlijk redelijk Belgisch

Met hun productiemaatschappij Les Films du Fleuve hebben de gebroeders Dardenne de voorbije jaren al vaker internationale films gecoproduceerd, zoals  ‘Le Couperet’ van Costa-Gavras, ‘Looking for Eric’ van Ken Loach, ‘La Prima Linea’ van Renato De Maria of ‘L’Exercice de l’Etat’ van Pierre Schoeller.  Je merkt ook dat de Luikse broers meer en meer financiële slagkracht krijgen.  Niet verwonderlijk, als je bijvoorbeeld ziet dat ‘Le Gamin au Vélo’, de recentste film die ze zelf regisseerden over de hele wereld al 1,3 miljoen toeschouwers naar de zalen wist te lokken.  Om nog te zwijgen van de miljoenen kijkers die erbovenop komen, die de film op dvd, vod of gewoon op tv zien.  Maar ze herinvesteren dus hun centen.  En één van hun recentste investeringen betreft dus de film ‘De Rouille et d’Os’ van Jacques Audiard waarin naast Matthias Schoenaerts nog een Belgische topacteur te zien is : Bouli Lanners, natuurlijk ook wereldberoemd als regisseur van ondermeer ‘Les Géants’.  Maar er is nog meer Belgische inbreng.  Ons eigenste VAF was een sponsor en ook Lunanime, producent van onder meer ‘Meisje’ en ‘Beyond the Steppes’ en van de nieuwe film ‘Offline’ (van Peter Monsaert), droeg een steentje bij.

 

KLIK HIER OM DE TRAILER TE ZIEN

 

 

Het verhaal van de film gaat als volgt : Ali is 25 en woont in het grauwe Noorden van Frankrijk. In feite heet hij Alain, Alain van Versch. Hij is werkloos en heeft geen geld.  Nooit gehad.  Als je jong bent en alleen is dat niet zo’n probleem.  Dat verandert wanneer het meisje die een kind van hem heeft, hem met de verantwoordelijkheid van het ouderschap opzadelt. Nu heeft hij wel een probleem : het heet Sam en is zes jaar oud.  Op zoek naar oplossingen gaat hij aankloppen bij zijn zus die in Antibes woont, in het Zuiden.  Daar vinden vader en zoon een toevluchtsoord waar ze de koude winter kunnen doorkomen. Maar in Antibes leert hij in het waterpark ‘Marineland’ de bevallige Stéphanie kennen.  En het klikt tussen beiden.  Maar dan slaat het onheil toe.


Er zijn momenteel weinig Franse regisseurs die in het buitenland meer aanzien genieten dan Jacques Audiard.

We hebben aan hem films te danken als ‘Sur mes Lèvres’ (met een angstaanjagende Olivier Gourmet, jawel dezelfde fetishacteur van de gebroeders Dardenne), ‘De Battre mon Coeur s’est Arrêté’ ook, een film die goed was voor de César voor de Beste Franse film, beste regie en beste scenario en ook nog eens de BAFTA won voor Beste niet-Engelstalige film.  Het was ook de film die van Romain Duris een superster maakte.  Zijn volgende film was mogelijk nog indrukwekkender : ‘Un prophète’ kaapte dan ook nog een pak meer prijzen weg.  Te beginnen met de Prijs van de Jury op het Festival van Cannes, meer Césars dan er op een gemiddelde schouw kunnen worden gezet, opnieuw een BAFTA en in Amerika door zowat alle verenigingen van recensenten uitgeroepen tot de beste film van het jaar.  Zijn acteur was een volslagen onbekende, Tahar Rahim.  En plotseling stond hij overal op de kaart.  Matthias Schoenaerts is voor de gemiddelde Fransman ook nog onbekend en ook de gemiddelde filmliefhebber uit de meeste uithoeken van de wereld hebben er, ondanks ‘Rundskop’, nog geen benul van welk een supertalent wij hier rondlopen hebben, maar dat geheim zal niet lang meer stil gehouden kunnen worden. O, en dit moesten we natuurlijk ook nog kwijt : aan zijn zijde speelt niemand minder dan  Marion Cotillard, die na haar Oscar voor haar rol in ‘La Môme’, helemaal is doorgebroken in Amerika : ze zat in ‘Inception’ van Christopher Nolan en is binnenkort ook te zien in diens nieuwe Batman-film, ‘The Dark Knight Rises’, maar ze was even goed te zien in ‘Public Enemies’ van Michael Mann als in ‘Midnight in Paris’ van Woody Allen.

 

 

In het echte leven is ze de moeder van het kind van haar partner Guillaume Canet, met wie ze in 2003 in ‘Jeux d’Enfants’ te zien was, een film die grotendeels in Brussel was opgenomen.  Canet is zich tegenwoordig meer en meer aan het ontwikkelen als regisseur en staat binnenkort voor het eerst achter de camera in Amerika.  ‘Blood Ties’ zal de film heten die hij samen met James Gray geschreven heeft.  Marion Cotillard speelt daar ook in mee en… ook Matthias Schoenaerts krijgt een rol in die film toebedeeld. Een bijrol waarvoor hij slechts twee weken in Amerika moet gaan draaien, maar mooi meegenomen, zeker als je het gezelschap ziet met wie hij voor de camera’s staat (lees daarover meer in ander Cinevox-artikel : hier klikken).

Marion Cotillard speelt in de film van Audiard de rol van Stéphanie : een mooie, blonde verschijning van 28 jaar oud met een heel speciaal beroep : ze traint orka’s in het Parc Aquatique d’Antibes. Een gevaarlijk beroep waar ze uiteindelijk de gevolgen van gaat dragen.  Toen hij nog aan het repeteren was, ten tijde van de uitreiking van de Vlaamse Filmprijzen hadden we Matthias Schoenaerts even voor onze camera en had hij het over zijn samenwerking met Audiard en Cotillard : klik hier om dat fragment te bekijken.

 

Het verhaal is een heel vrije bewerking van de kortverhalen van de Canadees Craig Davidson, die gebundeld werden onder de noemer ‘Rust and Bones’.  In het Frans werd dat : ‘Un Goût de Rouille et d’Os’.  De bundel verscheen in 2006.  Davidson heeft het vooral over mensen die door het lot getart worden.  ‘Rust and Bones’ was zijn eerste boek.  Intussen zijn er ook al enkele romans van hem verschenen, die tot nu toe onvertaald zijn gebleven : ‘The Fighter’ (dat niets te maken heeft met de film van David Russell) en het recente ‘Sarah Court’.

 

In de geschriften van Craig Davidson vond Audiard vooral de thema’s, de sfeer en de stijl die hij zocht.  Een stijl die hij expressionistisch noemt.  De estethiek is dan weer  : Brutaal en vol contrasten.  De sfeer is somber en kreunt onder de schaduw van een dreigende economische depressie.  Hoewel, dreigend… Ze is er.  Het is geen schaduw meer.  Het monster heeft zelf toegeslagen.

Verschillende kortverhalen in één langspeelfilm verwerken, het is natuurlijk niet meer nieuw.  Paul Haggis heeft als scenarist de verhalen van F.X. Toole tot een geheel verwerkt voor ‘Million Dollar Baby’ van Clint Eastwood en Robert Altman heeft destijds al op een schitterende manier de kortverhalen van Raymond Carver in zijn schitterende film ‘Short Cuts’ gegoten.  Laten we hopen dat Audiards poging even geslaagd zal zijn.

 

Aan de Belgen zal het niet liggen.  Want naast de Dardennes en Schoenaerts is er nog iemand die een heel belangrijke bijdrage levert aan ‘De Rouille et d’Os’ : Bouli Lanners.  De regisseur van ‘Les Géants’ is wel vaker in Franse films te zien.  Hier speelt hij een bijrol, maar een zeer belangrijke bijrol.  Hij stond 12 dagen op de set om zijn personage, ene Martial, tot leven te wekken.  En als alles goed gaat, staan Bouli Lanners en Matthias Schoenaerts deze zomer weer samen voor de camera’s van Pieter Van Hees. Of had u dat bericht nog niet gelezen op Cinevox?  Doen.  klik hier

‘De Rouille et d’Os’ zal openen in Cannes, zoveel is nu wel duidelijk, ook al is de selectie nog niet officieel bekendgemaakt.  Maar de Franse distributeur verplaatste de releasedatum een dikke maand geleden van oktober naar mei.  Cinevox had het meteen in de mot.  En kondigde die verschuiving meteen aan. Nog voor de Belgische distributeur, Lumière, ook aankondigde dat de film in België eveneens op 17 mei zou openen.  Het is nu vol spanning afwachten!

 

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …