‘The Broken Circle Breakdown’ grote winnaar op de Ensors, ‘Offline’ gaat met enkele mooie prijzen lopen

Het Gala van de Ensors werd zaterdag 14 september voor de tweede keer georganiseerd in het Casino Kursaal van Oostende.  De feestelijkheden moesten uitwijken naar een grotere zaal, omdat alsmaar meer mensen het feestje van de Vlaamse filmindustrie willen bijwonen.  De nominaties lieten nog een felle strijd vermoeden, met op voorhand 11 nominaties voor ‘Little Black Spiders’, 10 voor ‘The Broken Circle Breakdown’, 7 voor ‘Offline’ en 6 voor ‘Kid’, maar gezien de overrompelende bioscoopcarrière van ‘The Broken Circle Breakdown’ en het daaropvolgende festivalparcours (om nog te zwijgen van de buitenlandse bioscoopcarrière) zou er geen bookmaker te vinden geweest zijn die je grote winsten had beloofd als je al je centen op de film van Felix Van Groeningen zette.  Gewoonweg omdat de kenners er van uitgingen dat ‘The Broken Circle Breakdown’ met de meeste prijzen zou gaan lopen.  En inderdaad, de verrassingen waren de prijzen die ze niet wonnen.  Hoe verdiend de 3 prijzen voor ‘Offline’ ook waren. Opmerkelijk ook was dat ‘The Broken Circle Breakdown’ in 3 van de 4 acteursprijzen naar de concurrentie zag gaan.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE KOSTUUMS : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

Het begon al van bij de eerste prijs die werd uitgereikt.  Dat was de prijs voor de beste kostuums.  Die werd uitgereikt door Frank Blomme, West-Vlaams directeur van BNP Paribas Fortis, terwijl Tom Audenaert (‘Hasta La Vista’), vorig jaar nog winnaar van de Ensor voor het beste debuut, de enveloppe mocht openen en de winnaar bekend mocht maken.  ‘Ann Lauwerys,’ zei hij.  Jawel, de costumière van ‘The Broken Circle Breakdown.  Ann bedankte Felix Van Groeningen en zei dat het een heel project was om op te werken en zei mooi ‘merci’.  Het was lang niet de laatste merci.  Gelukkig stonden we niet aan een loket in Menen. Lauwerys werkte trouwens ook al als kostuumontwerper aan ‘De Helaasheid der Dingen’.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE ART-DIRECTION : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

De tweede categorie was die van de Beste Art-direction. Kaat Beels was jurylid van de Look-competitie, en zij mocht deze Ensor uitreiken samen met Hubert Pouille die vorig jaar in deze categorie voor ‘Swooni’, de film van Kaat Beels, de Ensor voor beste art-direction won.  Het werd meteen 2 op 2, won ook deze prijs ging naar Kurt Rigolle.  “En dat allemaal dankzij een terranda,” zei die.  Het zal niet alleen daar aan gelegen hebben. De look van de film zat helemaal goed.  En daar had Kurt ongetwijfeld een groot aandeel in.  Ook hij werkte al met Van Groeningen aan ‘De Helaasheid der Dingen’.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE DOCUMENTAIRE : ‘THE SOUND OF BELGIUM’

 

De prijs voor de Beste Documentaire werd voor het eerst uitgereikt tijdens de grote plechtigheid.  Vorig jaar gebeurde dat nog in de tent bij Kinepolis, tijdens een kleine, aparte plechtigheid.  Er was wel een aparte jury om die prijs uit te reiken.  Die jury werd voorgezeten door Anna Van der Wee, die samen met Johan Heldenbergh, de master van het festival, het podium op mocht.  Johan Heldenbergh vond het heel leuk, het mastership, zo vertelde hij, maar hij zei er meteen bij dat het heel vermoeiend was geweest, ook en vooral omdat hij elke avond samen met de buitenlandse gasten de dag ging afronden in La Fayette, het prachtige café in de Langestraat waar Marvin Gaye destijds zijn stamcafé van maakte.  Ann van der wee gaf de prijs aan ‘The Sound of Belgium’.  Regisseur Jozef Devillé bedankte voor de prijs en voegde eraan toe : ‘Voor de mensen die de film nog willen zien, hij draait nu al een tiental weken in een kleine cinema in Brussel’, zei hij.  ‘Misschien zal hij dankzij deze prijs in nog meer zalen spelen.’ Voor de duidelijkheid, die kleine zaal is Cinema Aventure.

 

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE ACTRICE IN EEN BIJROL : ‘BRASSERIE ROMANTIEK’

 

Beste actrice in een bijrol, was de volgende prijs die werd uitgereikt. Daarin namen twee actrices uit ‘Little Black Spiders’ (Ineke Nijssen en Marjan De Schutter) het op tegen Barbara Sarafian, dit jaar jurylid in de Look-competitie en voormalig master van het Filmfestival van Oostende.  Margriet Bruggeman zat ook in de zaal, de oudere dame uit ‘Offline’ en haar te zien deed ons eraan denken dat ook zij echt wel op deze lijst had thuisgehoord.

 

De Schepen van toerisme van Oostende, Niko Geldhof had het geluk dat hij het podium op mocht met een andere klassebak uit de Vlaamse filmwereld : Tiny Bertels, die vorig jaar diezelfde prijs won voor haar glansrol als de mama in ‘Groenten uit Balen’. Zij maakte bekend dat de prijs ging naar Barbara Sarafian voor haar rol in ‘Brasserie Romantiek’.

 

Barbara Sarafian voerde meteen een nummertje op : ‘Het is de eerste keer dat ik hier sta eigenlijk…’, zo begon ze.  En in het Frans voegde ze eraan toe : ‘Je demande la présence de Joël Vanhoebrouck, de regisseur…’ Niet toevallig een man die even vlot tweetalig als zij.  ‘Ik zal nog veel met Joël werken… ‘ zei ze terwijl Joël het podium op haar uitnodiging besteeg.  ‘Hij is net aangekomen,’ ging ze verder.  ‘Dat is het goeie aan hem, hij komt altijd net aan. En ik zal met nog veel regisseurs werken die hier aanwezig zijn, als zij met mij willen werken : C’est une question de choix… Merci, merci, merci’, zo besloot ze.  En ze kreeg er een warm en luid applaus bovenop.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE ACTEUR IN EEN BIJROL : ‘OFFLINE’

 

Dan was het tijd voor de prijs voor de Beste Acteur in een Bijrol. De schepen van cultuur van Oostende, Hilde Veulemans, kwam naar voor, in het gezelschap van Wouter Hendrickx, die tijdens de eerste uitreiking van de Vlaamse Filmprijzen deze prijs won voor zijn memorabele vertolking in ‘De Helaasheid der Dingen’.  Wouter is trouwens één van die acteurs die zowat altijd goed is.  Wouter Hendrickx moest lachen toen hij de enveloppe opende. Toen hij de naam zei van de winnaar, Mourade Zeguendi, viel meteen op dat de productie van ‘Offline’ een wel heel vurige groep supporters had meegebracht.  Zeguendi genoot van het moment.  In het Frans. ‘Merci, merci à toute l’équipe.’  En tot slot van zijn dankwoordje, waarin geen Vlaams woord voorkwam, besloot hij met de geestige mededeling dat hij zijn prijs wou opdragen aan ‘Madame le bourgemestre de Menen’.  Benieuwd of ze hem zonder gebarentaal zou verstaan hebben.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE MONTAGE : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

Tussendoor werd even de trailer van ‘Het Vonnis’ getoond en toen was het tijd voor de prijs voor de Beste Montage.  In die categorie nam Alain Dessauvage, die ‘Offline’ gemonteerd had, het op tegen Nico Leunen, die twee keer genomineerd was in deze categorie, als monteur van ‘Kid’ en monteur van ‘The Broken Circle Breakdown’.  De verrukkelijke Vanja d’Alcantara mocht deze prijs uitreiken samen met Philippe Ravoet, winnaar van vorig jaar voor ‘Hasta La Vista’, en misschien volgend jaar de enige genomineerde in deze categorie. Want hij is de monteur van ‘Het Vonnis’, ‘Marina’ en ‘De Behandeling’, drie films die van het komende filmseizoen een topjaar moeten maken.  De prijs ging naar Nico Leunen won voor ‘The Broken Circle Breakdown’.  Maar Nico was (nog) niet aanwezig.  Samen met zijn partner Fien Troch was hij op de terugweg van vakantie en was nog onderweg.  Dus mocht Vanja even langer op de Ensor passen.  Een betere oppas kan je je niet dromen.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE MUZIEK : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

De Ensor voor de Beste Muziek was eigenlijk al een certitude voor hij werd uitgereikt.  Die kon niet ontsnappen aan Bjorn Eriksson voor ‘The Broken Circle Breakdown’. Zeker nu Triggerfinger niet genomineerd was voor de muziek van ‘Offline’.   Franklin Sleuyter, één van de grote sponsors van het festival mocht de prijs uitreiken samen met Rick De Leeuw.  De Leeuw zat ook in de jury. Hij zei dat het een eer en genoegen was om de prijs voor de beste muziek te mogen geven aan…. Jawel, Björn Eriksson.  Die was blij. Lachte.  ‘Dank u, Felix, Johan, dat ik dat mocht doen, Dirk,… ‘ En toen bedankte hij ook nog zijn vader en een hele trits mensen uit het genre van de bluegrass.  Hij zei nog eens beleefd ‘dank u’ en ruimde plaats voor de volgende uitreiking.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE CO-PRODUCTIE : ‘TANGO LIBRE’

 

‘En zo zijn we aangekomen bij de prijs voor de beste co-productie’, zei Ward Verrijcken.  En prompt kregen we fragmenten te zien uit drie Franstalige films die helaas nauwelijks te zien waren in Vlaanderen.  ‘Le Monde Nous Appartient’ van Stephan Streker had hier een bescheiden carrière omwille van de muzikale inbreng van Ozark Henry.  Een heel geslaagde film ook trouwens.  De mensen van ‘Tango Libre’ hadden wel een serieuze aanhang meegebracht.  Niet helemaal toevallig, zo bleek.

 

De intendant van het VAF, Pierre Drouot, kreeg het gezelschap van Peter Bouckaert, jurylid en filmproducent, die zei dat hij bijzonder onder de indruk was van de drie films die in deze categorie genomineerd waren.  De derde film die voor de prijs in aanmerking kwam was ‘Le Sac de Farine’ van Kadija Leclere.  Bouckaert besloot zijn betoog met de opmerking : ‘Het is jammer dat we mekaars filmaanbod veel te weinig kennen, want zoals gezegd, we waren onder de indruk, en nog meest van al van ‘Tango Libre’.’  Regisseur Frederic Fonteyne besteeg het podium in het gezelschap van de Franse actrice Anne Paulicevich en de Oostendse acteur Jan Hammenecker, die al een eeuwigheid in Brussel woont en actief is aan beide zijden van de taalgrens.  Fonteyne nam het woord en zei in vlot Nederlands : “Mijn film is een echte co-productie, want mijn hoofdactrice is Frans en mijn acteur is van Oostende. En ik wou nog zeggen dat het fantastisch is dat het in dit land mogelijk is om een co-productie te doen met je eigen land.”  Die slotopmerking omdat het filmbeleid in ons land al jaren een regionale materie is.

 

DE ENSOR VOOR HET BESTE DEBUUT : ‘LITTLE BLACK SPIDERS’

 

In deze categorie was Charlotte De Bruyne topfavoriete.  Om velerlei redenen.  JohanHeldenbergh was eerder al vol lof en vierde haar als één van zijn Jonge Helden tijdens het festival, en Dominique Deruddere was zo onder de indruk van de jongedame die met  het toneelgezelschap Ontroerend Goed de wereld afschuimt dat hij haar meteen castte als de tegenspeelster van Jamie Dornan in zijn ‘Flying Home’.  Charlotte was genomineerd voor haar doorbraakrol in ‘Little Black Spiders’.  Eigenlijk speelde zij een bijrol in die film en was de echte hoofdrol voor de eveneens toch wel indrukwekkende Line Pillet, die ook genomineerd was in deze categorie.  De twee meisjes namen het op tegen een klein jongetje, het hoofdrolspelertje uit de film ‘Kid’ van Fien Troch : Bent Simons.

 

Deze Ensor werd uitgereikt door Barbara Sarafian, voormalig master en jurylid van de Look-competitie en Mike Verdrengh.  Hij liet Barbara de eer om de naam voor te lezen.  Ze aarzelde wat: schhh… Charlotte De Bruyne.  ‘Ik ben supertrots, ik ben supertrots op mijn collega’s uit ‘Little Black SPiders’ en ook supertrots op Anemone Valcke… Ik vind het geweldig dat ik beloond word voor iets wat ik supergraag doe en ik hoop dat ik het nog superveel mag doen.  Merci.”  Anemone Valcke won ook ooit deze prijs voor haar rol in ‘Adem’ en is een boezemvriendin van Charlotte De Bruyne.  Goed ook dat Little Black Spiders’ op die manier toch ook eens in de prijzen viel.

 

DE ENSOR VAN DE INDUSTRIE : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

Gilbert Deley, voorzitter van het dagelijks bestuur, en Peter Craeymeersch, directeur van het festival, waren de volgenden die met een enveloppe naar voor kwamen.  Om een prijs uit te reiken die niet in de lijst van de nominaties stond vermeld. Dat was ‘De Prijs van de Industrie’, eigenlijk de prijs van de collega’s.  Iedereen die in de laatste vijf jaar meegewerkt heeft aan een Vlaamse film krijgt één stem, zo legde Peter Craeymeersch uit.  Die prijs ging vorig jaar naar ‘The Invader’, dit jaar naar ‘The Broken Circle Breakdown’.  Felix Van Groeningen kwam de prijs afhalen en zei : ‘Ik wist zelfs niet dat wij hiervoor genomineerd waren, maar super, merci!’

 

En toen was het tijd om naar de trailer van ‘Marina’ te kijken, met in de hoofdrollen Evelien Bosmans en Matteo Simoni, de acteur die ook in de zaal zat en er hoogst waarschijnlijk volgende jaar ook bij zal zijn, zij het dan als genomineerde.   Want de geruchten laten het beste vermoeden. Het enthousiasme van het publiek was nu al groot.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE D.O.P. : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

En toen was het tijd voor de uitreiking van de Ensor voor de Beste D.O.P.  Deze Ensor werd uitgereikt door Lou Berghmans, dit jaar jurylid maar ook D.O.P. van films als ‘Tot Altijd’ en ‘Marina’, en Peter Suschitsky,  de vaste D.O.P. van David Cronenberg, in het land als lid van de jury van de LOOK-sectie.  Het was Lou Berghmans die het woord voerde en die de prijs mocht uitreiken aan…  Johan Heldenbergh.  Hij kwam die prijs ophalen in plaats van Ruben Impens verving die volgens Heldenbergh momenteel in Georgië aan het filmen is.  ‘Ik denk dat hij Felix zou bedanken en Dirk zou bedanken’, zei hij.

 

DE ENSOR VOOR HET BESTE SCENARIO : ‘OFFLINE’

 

Die werd uitgedeeld door Pierre De Clercq en Malin-Sarah Gozin, twee van de hotste scenaristen van het moment.  Gebaseerd op de voorgeschiedenis gingen wij ook in deze categorie al ons geld durven in te zetten op ‘The Broken Circle Breakdown’.  Simpelweg omdat het scenario van Carl Joos en Felix Van Groeningen eerder de Scenarioprijs kreeg van de Vlaamse Scenaristengilde en dat het script ook werd bekroond op het wereldbefaamde Tribecas Festival.  Maar neen dus.  De prijs was voor het eveneens toch wel zeer geslaagde scenario van Dominique Willaert, Tom Dupont en Peter Monsaert.

 

DE ENSOR VOOR BESTE ACTRICE : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

Dit was zowat een certitude voor Veerle Baetens.  Kon haar niet ontgaan.  Bookmakers konden hier gerust fortuinen op de concurrenten zetten.  Want ze waren kansloos.  Niet omdat ze geen goeie vertolkingen leverden, maar gewoon omdat de vertolking van Veerle Baetens niet alleen imponerend was, maar ook de meest besproken vertolking van het afgelopen jaar.  Veerle Baetens nam het op tegen twee boezemvriendinnen die best ook aanspraak konden maken op de prijs, was er niet de concurrentie van Baetens geweest : Anemone Valcke leverde een schitterende  vertolking af in ‘Offline’.  En haar goeie maat Charlotte De Bruyne hebben we hier eerder bejubeld. Charlotte had net een Ensor mogen afhalen, Anemone Valcke heeft ook al een Vlaamse Filmprijs, en beide dames zullen in de toekomst zeker nog veel andere beeldjes mogen in ontvangst nemen.

Deze prijs werd uitgereikt door wat Ward Verrijcken een acterend topduo noemde : Marie Vinck en Kevin Janssens.  En Janssens zette meteen nummertje neer. Hij scheurde de enveloppe open, keek heel verbaasd en zei ‘Oei… Dat klopt niet.’ Het was een grap.  Want hij voegde er meteen aan toe : ‘Veerle Baetens’.  Ze was er niet. Johan Heldenbergh kwam opnieuw op het podium.  In het gezelschap van Nell Cattrysse, de jongedame die zijn dochter speelt in de film. ‘Veerle kan hier niet zijn,’ zei hij.  ‘We zijn er heel blij mee en we gaan het doorgeven aan Veerle.’

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE ACTEUR : ‘OFFLINE’

 

En meteen kregen we Johan Heldenbergh weer in beeld. Als eerste genomineerde in de categorie ‘Beste Acteur’.  Ook hij was zowat zeker van zijn prijs.   Al nam ook hij het op tegen geweldige tegenstanders : Wim Willaert voor ‘Offline’ en Bent Simons voor ‘Kid’.  Maar die jongen werd al te licht bevonden voor de debuutprijs.  Dus ging het eigenlijk alleen tussen Heldenbergh en Willaert.

 

Peter Van den Begin – schitterend in prachtig bruin kostuum — mocht die prijs uitreiken samen met Maaike Neuville.  Maaike zei : winnaar is ‘de man met de baard…’  Er werd gelachen.  Want zowel Heldenbergh en Willaert hebben een baard.  En toen sprak ze de naam van de winnaar uit en konden we spreken van wat misschien wel de verrassing van de avond was : Wim Willaert.  Geweldige vertolking, superieur!  Vonden wij ook.  Maar nogmaals, na het parcours van ‘The Broken Circle Breakdown’ en de heel sterke vertolking van Heldenbergh leek het ons alsof Heldenbergh niet naast deze prijs kon grijpen.  Ook Willaert kon zijn prijs niet zelf afhalen. Toch wel een beetje een domper op de feestvreugde, het feit dat zowel de winnende acteur als de winnende actrice zich moesten laten vervangen.  Maar in ons kleine landje zijn acteurs mensen die natuurlijk geen job kunnen laten schieten om een prijs af te halen.  Anemone Valcke, zijn tegenspeelster in ‘Offline’, deed het dan maar in zijn plaats en zei dat Wim eerst nog moest optreden met de Dolfijntjes en dat hij later nog werd verwacht.  En inderdaad, na de uitreiking zagen we hem nog op de dansvloer.  Hij had in afwachting een sms’je gestuurd met een dankwoord : Dank u mama, papa, … zo begon het.

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE REGIE : THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN

 

Als die prijs niet naar Felix Van Groeningen zou gaan zouden we opnieuw van een verrassing hebben kunnen spreken, al zou niemand de overwinning onverdiend genoemd hebben, waren de andere genomineerden Patrice Toye en Peter Monsaert.

 

Deze prijs werd uitgereikt door Hilde Van Mieghem van wie de Nederlandse ‘Smoorverliefd’ deze week is uitgekomen en door Jan Matthys, die dit jaar deel mocht uitmaken van de jury. Jan Matthys zei meteen dat hij enorm onder de indruk was van het regiewerk van Felix Van Groeningen.  En Felix zette zijn Ensor neer, en zei : ‘Ik heb iets opgeschreven.  Ik wist niet dat ik zou winnen, maar ik heb toch iets opgeschreven.  Het is super deze prijs krijgen, merci jury. Ik moet hier echt waanzinnig veel mensen voor bedanken, de mensen met wie je samenwerkt en samenleeft. Ik wil eerst en vooral mijn lief bedanken : Charlotte.  Ik wil Carl Joos bedanken.‘ Hij noemde nog veel meer namen en zei dat Nico Leunen de beste monteur ter wereld was.   En uiteraard Johan , Veerle en Nell.   Maar zijn laatste woord van dank was voor Dirk impens, zijn producent.  Hij somde nog even op wat hij al allemaal heeft gepresteerd en zei over Dirk dat het iemand is ‘die met gevestigde waarden werkt, maar nog altijd nieuw talent de kans geeft.’ Hij had nog les van hem gehad.  ‘Of ja, les, hij was op school en ik zat op de banken. En kijk , twaalf jaar later sta ik hier.  Merci Dirk.’

 

DE CULTUURPRIJS : NICO LEUNEN

 

Wie volgt Pierre Drouot op die vorig jaar deze prijs won? Dat vroeg Ward Verrijcken zich af.  Joke Schauvliege was aanwezig om die prijs van de Vlaamse Gemeenschap uit te reiken.  Joke zei dat ze daarvoor een jury had samengesteld had onder leiding van die winnaar van vorig jaar.  Pierre Drouot. Aan de Cultuurprijs is een bedrag van 12.500 euro verbonden en een beeld van kunstenaar Philip Aguirre. Dus eigenlijk ook de belangrijkste prijs van de avond.  Aan de andere prijzen zit helemaal geen geld vast. We mochten eerst naar een filmpje kijken waarin we fragmenten uit tal van Vlaamse films uit de afgelopen jaren te zien kregen… Bleek de gemeenschappelijke factor : monteur Nico Leunen.  Die was intussen aangekomen. Hij mocht de langste speech van de avond geven. Maar het was dan ook een zeer mooie.

 

“Raar,” zei hij, “hier te mogen staan.”  Inderdaad, het gebeurt zelden dat een monteur zo’n grote prijs in ontvangst mag nemen, een prijs voor het oeuvre.  “Beste vrienden, goed nieuws, ik heb iets voorbereid. Ik wist het al voor ik op vakantie vertrok, dus ik heb iets voorbereid. Dit maak je geen zorgen : ik heb iets voorbereid.  Iets heel moois zo bleek.”

 

Uit zijn toespraak enkele citaten, zoals deze :

 

“Uiterst zeldzaam fenomeen : de monteur wordt uit het duister gehaald.  Deze cultuurprijs is belangrijk.  Omdat hij belangrijker is dan de Oscar.  Ik kan deze prijs niet relativeren : hij omvat alles wat ik in de loop van mijn carrière heb gedaan.”  En hij heeft intussen heel veel gedaan.  Alle films van Felix Van Groeningen, 2 van de 3 films van zijn levenspartner Fien Troch, maar ook de films van Pieter Van Hees, ‘The Invader’ van Nicolas Provost en even goed ‘Iedereen Beroemd’ van Dominique Deruddere.

 

‘Mijn vrouw, liefde en partner is enkele jaren geleden dezelfde eer te beurt gevallen… Samen met haar zijn wij wellicht het eerste koppel waarvan zowel de man als de vrouw dezelfde Cultuurprijs in ontvangst hebben genomen”, bedankte Leunen.

 

“Wij hebben als koppel het groene licht gekregen van het beleid.  Zonder vorm van arrogantie steek ik mijn borst vooruit : ik ben apetrots. Trots op Fien en trots op mezelf.  Ik zal blijven geloven in mensen die een verschil maken in de zevende kunst.  Veel goeie voornemens : af en toe een druppel laten vallen op een hete plaat.   Mama en papa, dank u om te geloven dat ik met mijn studies experimentele kunst iets zou kunnen aanvangen.”  En tegen Fien zei hij als besluit : tot zo, tot straks, tot altijd.

 

Ward Verrijcken was ontroerd.

 

 

DE ENSOR VOOR DE BESTE FILM : ‘THE BROKEN CIRCLE BREAKDOWN’

 

Ward pinkte een traantje weg en ging verder met de aankondiging van de nominaties voor de beste film.  De hoofdcategorie.  De topcategorie. Met als eerste ‘The Broken Circle Breakdown’.  En ook ‘Offline’ nog eens.  En ‘Kid’. Jawel, de film van Fien Troch.  De Fien van Nico Leunen. Opmerkelijk dat in deze categorie de film ontbrak die vooraf de meeste nominaties had : 11. Terwijl de film van Felix Van Groeningen het met 10 nominaties moest stellen.  Maar toen al wist iedereen dat de film van Patrice Toye wellicht niet met de meeste prijzen naar huis zou gaan.

 

Juryvoorzitter Bart De Pauw mocht het doen met minister Van De Lanotte.  En hij liet de politicus nauwelijks aan het woord. Bart De Pauw had het over de liefde voor film.  En kondigde aan wat iedereen vooraf had kunnen zeggen : ‘The Broken Circle Breakdown’.  En Dirk en Felix lieten de eer aan Johan Heldenbergh. Die zei dat het een heel sterk jaar was.  En vond het een grote eer dat ze er als primus inter pares uitkwamen.  Hij bedankte het publiek omdat er veel volk naar de film was komen kijken. Bedankte ook het Filmfestival van Oostende om het gala van de Ensors te organiseren.  En ten laatste bedankte hij Felix, Dirk en Carl, om te geloven in het toneelstuk, en ook om het toneelstuk te komen bekijken  — ik wil iedereen af en toe dat aanraden.  ‘Het is een once in a lifetime moment voor mij en ik koester het …Dank u wel jury.  Dank u wel…’  Meteen een mooie afronding van het plechtige gedeelte van de avond.

 

Er werd eten en drank geserveerd en het duurde niet lang of het betere benenwerk liet zich bewonderen op de dansvloer.

Op vrijdagavond waren de Ensors voor de beste kortfilms al uitgereikt aan Wouter Bouvijn voor ‘Tweesprong’.  Die film had al wel een indrukwekkend parcours achter de rug — met de debuutprijs op het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven — en vooral met de bronzen medaille op de uitreiking van de Oscars voor Studentenfilms in Los Angeles, maar hij nam het op tegen twee zware kleppers : ‘Mont Blanc’ van Gilles Coulier en ‘Dood van een Schaduw’ van Tom Van Avermaet.  De eerste film was genomineerd voor de Gouden Palm in Cannes, de tweede voor de Oscars.  Bouvijn was dan ook zeer tevreden.

In de categorie beste korte animatiefilm ging de prijs naar de prijs naar Rémi Vandenitte voor zijn film ‘Betty’s Blues’.

(Alle foto’s op deze pagina zijn van Pieter Clicteur – festivalfotograaf van het FFO)

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …