Iedereen wil Nicolas Provost

Zijn parcours is een ongewoon parcours.  En misschien juist daarom ook stukken interessanter.  Hoewel hij al na het zien van ‘Blue Velvet’ wist dat hij ooit films wou gaan maken, ging hij niet naar de filmschool.  Op zijn achttiende voelde hij zich niet rijp genoeg om een filmopleiding te volgen en vooral, hij vond dat hij nog geen verhaal had.  Als alternatief ging hij dan maar naar de Akademie.  Hij wou iets met kunst doen.  En de liefde was wederzijds.  De kunsten hielden ook van Provost.  Omdat hij toch vooral door klank en beeld geïntrigeerd was, onderzocht hij hoe hij beelden en klanken kon manipuleren.  Hij vertrok van bestaande films, van grootmeesters als Kurosawa en Resnais, en deed er zijn eigen ding mee.  Zijn experimenten leidden tot tal van bejubelde kortfilms die hem in kunstkringen een zeer hoog aanzien gaven.  Een voor-en nadeel.  Want tussen kunst en kunstmatig is er vaak niet zoveel verschil.  Arty films kunnen mooi zijn, maar gekunstelde films slagen er vaak niet hun publiek te raken.    Nicolas Provost lijkt dat probleem niet te hebben.  Dat blijkt alvast nu zijn langspeelfilmdebuut uitkomt.  Het Festival van Venetië selecteerde de prent en nu kondigden het al even befaamde Festival van Toronto en het eveneens zeer hoog aangeschreven Festival van San Sebastian ook aan dat ‘The Invader’ daar te zien zal zijn.  De eerste beelden zijn in ieder geval zeer overtuigend.  Ze situeren zich op het eiland Lampedusa waar westerse toeristen en andere zonnekloppers geconfronteerd worden met Afrikaanse vluchtelingen die door het water worden aangespoeld.  Er wordt niet gesproken, maar de betoverende, aangrijpende en verbluffende beelden zeggen alles.

KLIK HIER EN BEKIJK DE EERSTE BEELDEN VAN ‘THE INVADER’.

Het verhaal gaat over één van de vele duizenden Afrikaanse immigranten die naar Europa komen om een beter leven te hebben.  Het hoofdpersonage uit de film, vertolkt door Issaka Sawadogo (dezelfde man die momenteel ook in ‘Swooni’ te zien is), belandt in Brussel, waar hij emotioneel en professioneel zijn weg tracht te vinden. Maar dat lukt niet.  Hij is een outsider, een indringer.  En dus neemt hij het recht in eigen handen.

Nicolas Provost vertelt vaak verhalen over mensen die zich als buitenstaanders voelen.  Komt naar eigen zeggen door de tijd die hij gespendeerd heeft in Noorwegen.  Hij woonde tien jaar in Oslo en voelde er zich altijd een buitenstaander.  Een ervaring die hem voor het leven getekend heeft.  Een trauma is vaak een geschenk voor de kunsten.