Cinevox Le cinéma vu par les belges
Ze is niet alleen voor het eerst geselecteerd voor een belangrijk festival, ze staat ook meteen tussen de vijf uitverkorenen voor de HUMO Award. Aline Boyen klinkt heel bescheiden, maar blijkbaar weet haar verhaal vele mensen te raken. Of je nu een dochter of een zoon bent, iedereen heeft een moeder. Aline kreeg voor de twee hoofdrollen in haar film twee gevestigde en gewaardeerde actrices te strikken. Ook dat is een kwaliteitslabel. Blijkbaar straalt ze vertrouwen uit. Want ze kreeg nog wel meer steun en sympathie, lezen we in haar antwoorden op onze vraagjes.
1) Waarom heb je deze kortfilm gemaakt? Wat wilde je vertellen?
Ik wilde graag het verhaal vertellen van twee vrouwen, moeder en dochter, die desondanks hun verschil in leeftijd op hetzelfde punt in hun leven staan. Beiden moeten ze zelfstandig worden en bijgevolg voor een stuk volwassen worden. Ze delen dezelfde geschiedenis en een deeltje van het heden, lijken soms twee tegenpolen maar zijn ook twee dezelfden.
Dit vertelt door twee kleine kinderen. Ze zijn precies twee zussen die voortdurend op elkaar aan het vitten zijn, maar toch niet zonder elkaar kunnen.
2) Wat is de synopsis/pitch van je film?
Een extravagante moeder zoekt haar dochter na lange tijd op. Bij hun weerzien valt één gelijkenis niet te negeren: hun infantiele en afhankelijke levensstijl.
3) Waarom moeten mensen je film zien?
Mensen moeten mijn film gezien hebben omdat ik hoop dat ze zichzelf kunnen herkennen in het verhaal. Julia vecht met een innerlijke paradox van houden van je moeder en zelfmedelijden hebben omwille van haar afwezigheid. En aan de andere kant : Hoe kan je als moeder nog begaan zijn met jouw dochter als je eigen leven wankel loopt? Je familie kies je niet zelf, maar je raakt er ook nooit van af. Je bent hoe dan ook met hen verbonden, wat er ook gebeurt. Dat resulteert soms in een minder genuanceerde manier om je te gedragen, je probeert hen des te harder weg te duwen en er kan nadien spijt ontstaan. Maar dit kan ook ruimer bekeken worden, het gaat over jezelf verhouden t.o.v. iemand anders. Dat doen we allemaal al dan niet onbewust en automatisch.
4) Hoe heb je cast en crew gevonden?
Het merendeel van de crew heb ik uit mijn vriendenkring geplukt of zijn kennissen die ik doorheen de jaren op het RITCS ontmoet heb. Een groot deel van onze vriendengroep is in hetzelfde jaar begonnen aan het RITCS. We hebben allemaal ons eigen doel voor ogen en onze talenten. Sommigen van ons werken ondertussen al, of voltooien nu ook hun master.
Julia wordt nu vertolkt door Anemone Valcke. Voor Julia had ik echter eerst een heel ander type actrice in gedachten : minder karakter- en temperamentvol dan Anemone, meer een ‘poppemieke’. Ik had castingoproepen rondgestuurd waarop Anemone mij contacteerde. Ze is vervolgens naar de casting gekomen. We hadden meteen een klik en ik voelde dat ze het personage écht begreep. Met haar improvisatie raakte ze de nagel op de kop en Julia kreeg een nieuwe invulling. Daarna heb ik de dialogen en sommige acties lichtjes herwerkt. Marijke Pinoy had ik indertijd al voor mijn bachelorproef gecontacteerd. Toen was ze niet beschikbaar, maar ik ben haar nooit vergeten. Anemone kende Marijke ook persoonlijk en we spraken bij Marijke thuis af. De klik tussen hen was meteen voelbaar. Persoonlijk ben ik zeer tevreden van de vibe die er tussen hen hangt.
5) Hoe ben je erin geslaagd jouw film te financieren?
Ik heb allereerst geluk gehad dat het (prachtige!) Hotel Heritage in Brugge mij volledig gratis heeft laten filmen bij hen. Het merendeel van de draaidagen ging bij hen door en we hebben enorm veel aan hun samenwerking gehad. Verder heb ik een crowdfundingcampagne opgezet en sponsors warm kunnen maken om ons in natura verder te helpen. Ook heeft mijn moeder een tombola-benefietavond georganiseerd, hebben behulpzame familieleden om beurten gratis de catering verzorgd en kreeg ik een beurs van De Auteurs. Waarvoor dank!
6) Waar heb je gedraaid?
We hebben gedraaid in Brugge, Brussel, Sint-Martens-Latem en het zwembad in Valkenburg (Nederland).
(Brugge: Hotel en taxiscène, Sint-Martens-Latem: ouderlijk huis, Brussel: appartement Julia, Valkenburg: zwembad).
7) Wat betekent voor jou de selectie voor het IKL en is er eerder een film van jou voor het festival geselecteerd?
Het is natuurlijk enorm fijn om geselecteerd te zijn voor het festival. De film was een heel persoonlijk en intensief traject. Een deel van mijn onzekerheden over de film valt alvast weg en het doet me enorm veel deugd om via deze selectie bevestiging te krijgen dat anderen het kunnen smaken. Uiteindelijk wil iedere maker dat hetgeen wat hij/zij creëerde gezien wordt en goed bevonden wordt door anderen. Al blijft het enorm spannend dat onbekenden de film zullen zien. Eerder was er nog geen film van mij op het festival geselecteerd. Ik ben dus heel benieuwd om mijn film voor het eerst aan een festivalpubliek te laten zien.
8) Wat is voor jou het droomparcours voor je film? Waar wil je hem nog vertoond zien?
Ik probeer hier zo weinig mogelijk over na te denken. Ik stuur wel gericht op naar festivals, in een volgorde die voor de film interessant is. Eens dat achter de rug is probeer ik weer volledig te vergeten dat de film ergens door een jury bekeken zal worden. Het is een soort van bijgeloof. Als ik mijn zinnen te hard op bepaalde festivals zou zetten, kan ik veel harder teleurgesteld raken dan wanneer ik niets verwacht. Ik hou daarom ook bewust niet in het oog wanneer we nieuws omtrent andere festivalselecties zouden moeten vernemen.
9) Is er een site of een facebookpagina gewijd aan je film en/of je werk?
