Senne Dehandschutter is een man die we al lang in de gaten houden. Creatief, veelzijdig, ondernemend en enthousiast. Alsof geen uitdaging hem afschrikt. Al vroeg bekend als klein jongetje uit ‘Vaneigens’, was hij één van de jongeren die bergen verzette om Spielberg te vinden in ‘Climbing Spielberg’. Uit diezelfde periode stamt zijn kortfilm ‘Fertilize’, waarmee hij de eerste keer op het Leuvense Kortfilmfestival te gast was. Maar dat was nog de tijd dat hij nog verschillende deuren liet openstaan. Er was de optie om zich toe te leggen op een toekomst als acteur. Jarenlang zat hij in verschillende tv-series. Tot toch weer de neiging opwelde om zelf verhalen te vertellen. Voor tv maakte hij de series ‘Reis naar Marokko’ en ‘Arabische liefde’. Maar blijkbaar is vooral de Spielberg in hem hoe langer hoe moeilijker te temperen. De man wil zelf verhalen vertellen. ‘Lost in the Middle’ is zo’n verhaal. Een ongewoon ambitieus verhaal voor een kortfilm. Maar er is dan ook geen berg te hoog voor Dehandschutter.
1) Waarom heb je deze kortfilm gemaakt? Wat wilde je vertellen?
Sta me toe om te antwoorden met het Engelse tekstje dat de film telkens inleidt wanneer we hem naar een buitenlands festival zenden…
We go back to the beginning of the Syrian conflict. ISIS was yet to be invented. A big number of young Belgian muslims left for Syria to fight Assad’s forces. Not all of them were fanatics or extremists. Many came back after a few weeks, disillusioned and horrified. It fascinates me that there are some similarities between them and the many young western journalists that wanted to kick-start their careers in Syria around the same time. They left without experience nor guidance. Like their muslim peers, they were driven by a reckless mixture of idealism, ego, search for purpose and urge for adventure. At some point I almost walked the same disastrous path as the young journalist in my film.
2) Wat is de synopsis/pitch van je film?
2011. Steven en Abdel, twee Vlaamse twintigers, reizen naar het onrustige Syrië. De ene als onervaren fotojournalist, de andere als strijder tegen Assad. Toch hebben de twee meer met elkaar gemeen dan je zou denken.
3) Waarom moeten mensen je film zien?
Mensen moeten helemaal niets en al helemaal niet naar mijn kortfilm komen kijken. Maar ze mogen wel. Ik zou het zelfs fijn vinden.
4) Hoe heb je cast en crew gevonden?
Dat is meestal niet zo moeilijk. Vlaanderen loopt vol met talent dat veel goesting heeft om kortfilms te maken, al is dat vaak bikkelhard werken. Ik heb dan ook ongelofelijk veel respect voor onze crew en cast.
Robrecht Heyvaert is de DP, samen met Kevin Ingelbrecht schreef ik het verhaal, Nicolas Vander Biest heeft als art director prachtige decors neergezet, Frederik Jassogne heeft alles gemonteerd, Liesa Van Der Aa schreef de muziek, Soufiane Chillah en Matthieu Sys vertolkten de hoofdrollen en dan zou ik eigenlijk nog 99 mensen moeten vermelden zonder wie we deze film niet hadden kunnen maken. Een welgemeende dank je wel ook aan productiehuis Zodiak Belgium.
5) Hoe ben je erin geslaagd jouw film te financieren?
Laat me beginnen bij iets wat vaak vergeten wordt. We hebben deze film vooral kunnen financieren dankzij de geweldige crew en cast die zo goed als gratis hebben gewerkt. Niet ongewoon bij kortfilms. Verder kregen we zeer gewaardeerde steun van het VAF, haalden we faxshelter op en investeerden Zodiak Belgium en ikzelf ook met eigen middelen.
6) Waar heb je gedraaid?
Het verhaal speelt zich af in Syrië. Omdat Syrië een net iets te gevaarlijke opnamelocatie is draaiden we in het klein Marokkaans stadje Sefrou. Daar leefde vroeger een grote Joodse gemeenschap. Toen zij in de jaren zestig (vrijwillig) naar Israel trokken lieten ze hun huizen onbeheerd achter. Die huizen zijn tientallen jaren leeg blijven staan en zijn door verwaarlozing nu grotendeels ingestort. Het lijkt er een echte oorlogszone. Een pijnlijk aanzicht maar ook een unieke locatie om te draaien. Vooral in combinatie met de bevreemdende decors die we er hebben neergezet.
7) Wat betekent voor jou de selectie voor het IKL en is er eerder een film van jou voor het festival geselecteerd?
Ik groeide op in Leuven. Daar geselecteerd zijn is dus telkens zeer fijn. Ook mijn vorige kortfilm ‘Fertilize’ was er geselecteerd. Het is een knap georganiseerd festival.
8) Wat is voor jou het droomparcours voor je film? Waar wil je hem nog vertoond zien?
Films maken heeft veel gelijkenissen met ‘The Hunger Games’. Ontzettend veel filmmakers proberen als laatste in leven te blijven. Eerst is er de ongenadige afvalrace bij het zoeken naar financiering en subsidiëring, dan het titanenwerk op de set en vervolgens moet de film ook het geluk hebben om in de smaak te vallen bij festival programmatoren en het publiek. Van dat proces kan je heel ongelukkig worden. De kans dat je juichend de eindmeet haalt is telkens klein. Mijn tactiek is ‘dromen zonder verwachting’. Ik droom van mooie festivalselecties maar ik verwacht het niet. Klinkt dat vreemd? Voor mij werkt het (meestal).
9) Is er een site of een facebookpagina gewijd aan je film en/of je werk?
De officiële site: http://www.lostinthemiddle.eu
Zie ook :
Op de set
Cinevox Le cinéma vu par les belges
