IKL – Silke De Rycke over ‘Babyblues’

Dit mogen we een echte vrouwenfilm noemen, willen we veronderstellen.  Niet zozeer omdat hij geregisseerd is door een vrouw en een vrouw in de hoofdrol heeft, maar vooral omwille van het onderwerp : de postnatale depressie.  En tegelijk is het ook een film voor mannen. Die doen zich ook vaak heel anders voor dan ze zich voelen. Wat de film ook is, is een historisch document. Omdat één van de hoofdlocaties intussen gesloopt is.  En nog een reden om te kijken : Sofie Hoflack.  Een actrice waarvan het wereldje nu al fluistert dat ze één van de gezichten van de toekomst is. Regisseuse Silke De Rycke beantwoordde onze vragenlijst.  We zijn haar heel dankbaar.

 

1) Waarom hebt u deze kortfilm gemaakt? Wat wilde u vertellen?
Een verrassend groot deel vrouwen krijgt tijdens hun zwangerschap te kampen met angst en depressieve gevoelens. Terwijl dit net een moment is in het leven wanneer je verwacht wordt gelukkiger dan ooit te zijn, wat het extra beklemmend maakt wanneer je je net niet goed voelt. Het is een gegeven waar amper over gesproken wordt door de taboesfeer die eromheen hangt, net dat vind ik interessant. Het contrast tussen hoe we ons leven laten uitschijnen naar de buitenwereld en hoe het er echt aan toe gaat is een heel herkenbaar fenomeen. Minder en minder lijkt er ruimte voor oprechtheid, we spiegelen ons aan leugens en raken dan ook ontgoocheld of onzeker in ons eigen leven. De film is hier een reflectie van.

2) Wat is de synopsis/pitch van uw film?
Leni is in verwachting van haar eerste kindje. Samen met haar vriend heeft ze een gezellig koffiehuisje. Dit is alles waar ze ooit van droomde, alleen lijkt het erop dat ze niet oprecht gelukkig is. Ze twijfelt over de wending die ze aan haar leven gaf en kan deze gevoelens niet kwijt in een omgeving die haar het geluk opdringt. De roze wolk slaat om in een intense storm van emoties en onzekerheden.

3) Hoe hebt u uw cast en crew gevonden?
De kortfilm werd gemaakt tijdens mijn studies en de crew bestaat grotendeels uit medestudenten. Samen met mijn regie assistente ben ik op zoek gegaan naar de geschikte cast voor de film. Ik kwam op Sofie Hoflack haar werk terecht en had al voor ik met haar had afgesproken een heel sterk gevoel dat zij de persoon was voor deze rol. Het hoofdpersonage is iemand die niet door het leven huppelt maar net sterk stilstaat bij haar beslissingen, een gevoelig en complex iemand die neigt zich te wentelen in melancholie. Mijn voorgevoel bij Sofie werd bevestigd toen tijdens de eerste lezing bleek dat zij het personage ook zo aanvoelde.

4) Hoe bent u er in geslaagd uw film te financieren? (u mag eventueel uw budget vermelden, maar dat hoeft uiteraard niet)
‘Babyblues’ werd met een klein budget gedraaid. Iedereen die aan de film meewerkte heeft er een stuk in geïnvesteerd. Daarnaast hebben crowdfunding en alle kleine beetjes links en rechts ons budget rond gekregen.

5) Waar hebt u gedraaid?
De opnames vonden plaats in Kortrijk. Daar zijn we eigenlijk toevallig aangespoeld in onze zoektocht naar een leuke koffiebar waar we een aantal dagen ons ding mochten doen. Bij Brecht van koffiebar “De Dingen” waren we meer dan welkom. De andere hoofdlocatie was de oude “Buda” villa om de hoek waar we vrij spel kregen qua decor aangezien die na de opnames gesloopt werd.

6) Wat betekent voor u de selectie voor het IKL?
Het is voor mij vooral een grote motivatie om verder te gaan met schrijven en regisseren. Ik werk tegenwoordig als art director, set decorateur en rekwisiteur in reclame en film. Een vak waar ik heel gepassioneerd en ambitieus in ben, maar nu kriebelt het toch om opnieuw wat meer tijd vrij te maken om te schrijven. Ik zou zelfs durven zeggen dat hij mij wat wakker heeft geschud om opnieuw iets concreet te gaan doen met de ideeën die afgelopen jaar in mij naar boven zijn gekomen.

7) Is er eerder een film van u geselecteerd voor het festival in Leuven?
Neen.

8) Waarom moeten mensen uw film zien?
De film draait rond een zeer specifiek thema, iets die misschien niet iedereen op het eerste zicht aanspreekt, maar de film brengt gevoelens met zich mee die net heel herkenbaar en confronterend zijn.

9) Wat is voor u het droomparcours voor uw film? Waar wilt u hem nog vertoond zien?
Elke vertoning is een cadeau om te leren uit de reacties van het publiek. Een droomparcours stippel ik niet uit. De selectie op Leuven is een aangename verrassing, ik zie nu wel wat er verder komt.

 

10) Is het maken van een kortfilm een stap in de richting van het langere werk? Of wat is uw uiteindelijke ambitie?
Kortfilm is een interessant medium waar je als maker op korte tijd veel ervaring mee opsteekt. Een lange film is stiekem wel een droom van me, maar eentje waar ik me nog niet klaar voor voel.

11) Hebt u een site? Een facebookpagina? Zo ja, welke?
Hier krijg je een beeld van waar ik o.a. mee bezig ben. www.silkederycke.com
De facebookpagina van de film: https://www.facebook.com/BABYBLUES-463791753759360/?fref=ts