Cinevox Le cinéma vu par les belges
Een mens kan niet overal zijn. Cinevox NL is dezelfde eenmansploeg die deze tekst aan het tikken is en de vele andere die je op de site en aanverwante sociale media vindt, die op festivals met een fototoestel wat kiekjes neemt en die ook met een cameraploeg op stap gaat voor de bioscoopjournaals. Als een topfotograaf als Kris Dewitte vanuit Nederland laat weten dat Romy Louise Lauwers zaterdag niet op de Ensor-uitreiking was met de rest van de ploeg van ‘My First Highway’, waarin ze de vrouwelijke hoofdrol speelt, omdat ze op datzelfde moment een dikke prijs (waar trouwens een fiks bedrag aan vasthing) moest ophalen op het Filmfestival van Vlissingen, dan is de man achter Cinevox NL hem uiteraard heel dankbaar. Zo verzamelen we nieuws. Door hier en daar wat tips te krijgen. En Kris tipt onze man wel vaker. Dat ook Dewitte nog altijd door passie gedreven wordt, blijkt wanneer hij even later voorstelt : als je wil schrijf ik je wel een tekstje. En ik stuur je enkele foto’s. ‘Niet doen, Kris! Niet doen! Geen budget!’ Zo moeten we hem node afwimpelen. En dan maakt hij duidelijk dat het in dit vak lang niet om de centen draait. Dat Vlaanderen moet weten hoe goed die jongedame is. Dat Nederland haar staat te bejubelen zonder dat wij er ons bewust van zijn. Voor de goeie zaak dus. Het woord en het beeld is aan Kris Dewitte. Ons geluk.
De woorden van Kris
Reeds voor de 19e keer brengt het filmfestival Film by Sea in Zeeland het beste van wat het najaar in de bioscoop zal te zien zijn en onuitgegeven pareltjes waaronder ook afgelopen week de Nederlandse premiere van de film ‘Cargo’ in aanwezigheid van de cast en regisseur. In een reeks van vijf, reikte men dit jaar voor de vierde keer de Sylvia Kristel Award uit aan een jonge beloftevolle actrice, dit jaar kreeg Romy Louise Lauwers de eer. Zelf heb ik haar op de set van de tv serie ‘Chaussée d’Amour’ meegemaakt. Iemand die heel veel nieuwsgierigheid bij me opwekte. Nu heeft ze een hoofdrol in de Nederlandse film ‘Het leven is vurrukkulluk’ van Frans Weisz naar het boek van Remco Campert. De jury bestond onder meer uit familie van Sylvia Kristel als bewonderaars zoals Hugo Camps, Jan Mulder, festivaldirecteur Leo Hannewijk en Bessel Kok die aan de prijs een enveloppe van 10.000 euro verbindt. We kregen de eerste grote rol in een langspeelfilm te zien ‘My First Highway’ van Kevin Meul en fragmenten uit de pas gedraaide film van Frans Weisz. Frans vertelde nog dat hij dacht dat hij Romy had ontdekt en een toch een beetje ontgoocheld was dat ze reeds in deze mooie Vlaamse film had gespeeld. Jan Mulder zei iets over de benen van de actrice en maakte een vergelijking met voetballers. De meeste indruk maakte Romy Louise Lauwers zelf toen ze in al haar frisse onwennigheid een sterke speech toevoegde die menige heren en bewonderaars van Sylvia Kristel tot ontroering bewoog.
Ik was reeds langer overtuigd van haar talent.
De speech van Romy
Hier haar woorden over de Award en Sylvia Kristel. “Dit is de allereerste keer dat ik een speech geef. Hoera.Allereerst wil ik de jury en Frans Weisz bedanken. Dat jullie het vertrouwen in mij hebben en mij deze kans geven is iets wat ik nauwelijks durf te geloven.Ik heb de vrijheid en het geluk te kunnen doen waarvan ik hou, namelijk spelen. Dat ik de eigenzinnige Panda heb mogen spelen is een droom. Ik weet dat het geluk dat ik heb niet evident is. Het is niet evident dat ik zoveel prachtige mensen rondom mij heb, het is niet evident dat ik theater mag maken, films, dat ik bezig kan zijn met beeldende kunst en dans. De vrijheid die ik voel is niet evident. En daar probeer ik mij bewust van te zijn en dat bewustzijn geeft mij energie. Energie om nog extremer te denken, nog grotere beelden te maken, nog meer kunst in de wereld te gooien. Energie om harder te werken en te vechten voor de vrijheid om kunst te kunnen blijven maken zonder compromis. En daar gaat deze “prijs” om, om een soort energie, het gaat niet over 1 prestatie of 1 discipline, het gaat om iets wat verder gaat dan dat. Het gaat over lust en vreugde. In name van Sylvia Kristel die net als ik haar rusteloosheid omarmde. Sylvia Kristel die ten strijde trok met schoonheid als strijdwapen. Sylvia Kristel die meedogenloos trots was, zij durfde trots te zijn, zij durfde vrouw zijn, ze durfde schoon zijn. En schoonheid is kennis, las ik onlangs. Deze avond gaat over Sylvia Kristel, over schoonheid, over vrouw zijn, over liefde, over kunst, over jullie die van Sylvia hielden. Het gaat over de zoektocht naar meedogenloze energie om samen schoonheid te creëren. Het gaat over de vreugde van het leven. En ook een beetje over mij. Laten we vieren.”
En weer Kris
Het was een zeer mooie middag, daar aan de monding van de Schelde, waar ik ooit nog in veel te kleine lift met illustrator Peter van Straaten en bijna arm tegen arm met Sylvia Kristel stond toen zij in de jury van het festival zaten en we in hetzelfde hotel Arion verbleven. Het hotel waar nu ook Romy een nachtje doorbracht. Wie weet misschien wel in dezelfde kamer.
Zie ook :
Kris Dewitte toont foto’s van ‘Cargo’
Romy Louise Lauwers over ‘My First Highway’
Romy Lauwers en Aäron Roggeman over toffe pé Kevin Meul
Romy Lauwers en Aäron Roggeman beleefden de tijd van hun leven in Spanje
Romy Lauwers en Aäron Roggeman leggen de titel van ‘My First Highway’ uit
