Overpeinzingen bij de overgang : Patrick Duynslaegher over het oude en het nieuwe filmjaar

Goed nieuws voor het Gentse Film Fest, voor de Vlaamse filmliefhebber en voor Patrick Duynslaegher : hij is terug aan het werk.  Het jaar is dus goed begonnen.  En dat is, zoals men wel eens pleegt te zeggen : half gewonnen.  Patrick moest vorig jaar de recentste editie van het filmfestival waarvan hij artistiek directeur is overslaan wegens gezondheidsproblemen. Hopelijk zijn die achter de rug en kunnen we nog jaren genieten van zijn vele inzichten,  gestaafde meningen, meeslepende verhalen en pittige anekdotes over film.  Het feit dat ook hij onze nieuwjaarsvragen beantwoordde, verheugt ons in ieder geval ten zeerste.

1) Was 2014 een goed filmjaar voor u en voor de Belgische film en waarom of waarom niet? (hoogtepunten, laagtepunten…)

 

Met 11 Belgische films in oktober op Film Fest Gent (‘Eau zoo’ van Emilie Vanhamme, ‘Je suis à toi’ van David Lambert, ‘The Loft’ van Erik Van Looy, ‘Lucifer’ van Gust Van den  Berghe, ‘Maarten Van Severen: Addicted to Every Possibility’ van Moon Blaisse, ‘N-The Madness of Reason’ van Peter Krüger, ‘Violet’ van Bart Devos, ‘Waiting for August’ van Teodora Ana Mihai, ‘Waste Land’ van Peter Van Hees, ‘Dance! Dance! Dance – Arsenal’ van Hendrik Willemyns en als verrassingsfilm ‘Welp’ van Jonas Govaerts) was 2014 beslist een goed jaar voor de Belgische film. Zeker als je daar ook nog volgende films bij optelt: ‘Brabançonne’ van Vincent Bal, ‘Image’ van Adil El Arbi en Bilall Fallah, ‘Deux jours, une nuit’ van Luc en Jean-Pierre Dardenne, ‘Alléluia’ van Fabrice Du Welz. Dat zijn films die een heel breed spectrum bestrijken, films in alle maten en gewichten, in de meest diverse genres en stijlen, bestemd voor de meest diverse publieke en platforms, van multiplex over arthouse/stadsbioscoop, culturele centra, festivals en zelfs muziekevents. De meeste van de opgesomde films getuigen van lef, talent, creativiteit, artistieke inventiviteit. Dat niet al deze films het publiek bereikten dat ze verdienden is jammer maar heeft meer met de film-economische situatie te maken dan met de intrinsieke kwaliteiten van de films in kwestie.
Her en der gingen stemmen op dat de Vlaamse film (want de meesten die klagen over teleurstellende box office hebben het expliciet over Vlaamse films en doen dit vaak vanuit een regio-centrische inborst) ondermaats presteerde aan de kassa. Gezien ik geen boekhouder ben, noch aandelen bezit in de Vlaamse beeldindustrie en vooral gezien mijn overtuiging dat de waarde van een film niet staat of valt met zijn opbrengsten aan de kassa, lig ik daar niet wakker van. Bovendien is er voor een film ook leven na(aast) de reguliere bioscoop. Natuurlijk is het jammer dat films als ‘Violet’, ‘Lucifer’ en ‘Waiting for August’ geen ruimer publiek bereiken dan wat hun arthouse status hen voorschrijft, maar hoezeer cinema ook een economische realiteit is, wat uiteindelijk telt is de intensiteit waarmee ze de individuele toeschouwer weten te raken. Natuurlijk is het jammer dat ‘The Broken Circle Breakdown’ zijn Oscarnominatie voor beste buitenlandse film niet wist te verzilveren en ‘Deux jours, une nuit’ niet eens werd genomineerd in dezelfde categorie, maar het fantastische is dat dat deze films bij ons konden gemaakt worden en in binnen-en buitenland geapprecieerd worden.

 

2) Wat zijn uw plannen voor 2015?

Met mijn collega Wim De Witte een zo sterk mogelijk programma samenstellen voor de 42e editie van Film Fest Gent(13 tot 24 oktober) dat hopelijk een showcase is van het beste, meest stimulerende en inventieve wat de internationale en vaderlandse cinema als artistieke expressie (en voor mij kunnen er evenveel artistieke kwaliteiten schuilen in een Hollywood blockbuster als in een experimentele arthouse film) dezer dagen te bieden heeft.

3) Wie waren voor u de figuren van het jaar op filmvlak (Vlaanderen, België…)? (dat kunnen acteurs, producers, regisseurs, scenaristen, D.O.P’s, gaffers of om het even wie zijn uit de filmwereld)

 

Ik blijf de Dardenne broers mateloos bewonderen voor de hoogstaande kwaliteit die ze in al hun films weten te bewaren, voor de rijkdom ook van hun consequente visie op film (die natuurlijk ook een visie op de wereld is) waardoor ze tegelijk altijd dezelfde film maken en toch telkens ook iets helemaal anders.
De figuren van het jaar waren natuurlijk ook de nieuwkomers (met Bas Devos, Jonas Govaerts en Emilie Verhamme als echte revelaties) en de doorzetters (Gust Van den Berghe, David Lambert, Pieter Van Hees). En al degenen die internationaal iets betekenden: Erik Van Looy, Matthias Schoenaerts, Michael R.Roskam, Nico Leunen, Nicolas Karakatsanis, Jérémie Renier, Sam Louwyck, Johan Leysen (acteur in films van Philippe Grandrieux, Ozon, Chéreau, Godard, Ruiz, Corbijn!), Caroline Strubbe (films vertoond in het MOMA, New York).

Patrick naast Joseph Gordon-Levitt op het Film Fest 2013, toen die laatste te gast was voor ‘Don Jon’ (foto Thomas Smolders)

4) Wie worden voor u de figuren van volgend jaar? Wie moeten we in de gaten houden?

Ik kijk uit naar ‘Problemski Hotel’ van Manu Riche, ‘Le tout nouveau Testament’ van Jaco Van Dormael, ‘Black’ van Adil El Arbi & Bilall Fallah, ‘Belgica’ van Felix Van Groeningen, ‘D’Ardennen’ van Robin Pront, ‘Galloping Mind’ van Wim Vandekeybus, ‘Message from the King’ van Fabrice Du Welz, ‘Paradise Trips’ van Raf Reyntjens. Maar vooral hoop ik de nieuwe films te ontdekken van talenten die nu nog onbekend zijn.

 

5) Het contract van Pierre Drouot, directeur-intendant van het VAF, loopt in 2015 ten einde. Hij zal dan 72 zijn. Drouot is sinds 2005 de grote baas van het VAF. De opvolgingskwestie zal niet simpel zijn. Wie moet hem volgens u opvolgen? En eventueel ook, waarom.

Niemand is onvervangbaar wordt vaak gezegd. En meestal terecht. Maar in het geval van Pierre Drouot zou dit wel eens kunnen kloppen. Hopelijk kan zijn mandaat nog verlengd worden. Voor de opvolging wordt best gezocht binnen het V.A.F., dit biedt de beste garanties dat zijn evenwichtig en kordaat beleid wordt voortgezet en dat met name het evenwicht en de diversiteit in het type cinema waaraan steun wordt verleend, gegarandeerd blijft.

 

Zie ook :

Wim De Witte over 2015

Anderen die onze nieuwjaarsvraagjes al beantwoord hebben

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …