Pegah Moemen over ‘Ce qui demeure’

Pegah Moemen versierde met ‘Ce qui demeure’ een eerste selectie voor het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven.  Met een heel persoonlijk verhaal. En ze vertelt hier op heel persoonlijke wijze hoe dat persoonlijke verhaal tot stand gekomen is.  Eén van de leuke details die we te weten komen via haar antwoorden op onze vragen is dat zij de vriendin is van Hans Vannetelbosch, die eerder in Gent won en met zijn film ‘Sons of No One’ ook aanwezig is in Leuven. Benieuwd wie hij deze keer het liefst ziet winnen. Deze vraag hebben we niet gesteld aan Pegah. Wel onze standaardkraagjes. Waar ze zoals gezegd heel persoonlijke antwoorden op geeft. 

1)    Waarom heb je deze kortfilm gemaakt?  Wat wilde je vertellen?

Mijn fascinaties voor herinneringen aan ‘het huis’ en het begrip ‘aarding’ gaan ver terug in mijn verleden. Het is iets dat ik al jaren met mij meedraag. Ik herinner mij nog goed hoe ik als kind bewust besliste om bepaalde herinneringen vast te houden, ergens veilig op te bergen om later terug op te zoeken wanneer er nood aan was. Precies alsof ik onbewust vermoedde dat het leven zoals het toen was, niet lang zou duren. Het idee dat een moment verloren zou kunnen gaan gaf me een enorme onrust. Deze overweldigende angst leidde tot een onschuldig spel, dat mij als kind urenlang bezighield. Ik had een doel voor ogen: mijn geheugen overladen met kleine details. Deze zou ik meermaals per dag oproepen zodat mijn herinneringen eraan niet zouden vervagen. Ongeacht al mijn voorzorgsmaatregelen, bleek dit spel niet waterdicht. Ondanks al mijn inzet, waren bepaalde gedachten en herinneringen langzamerhand niet meer te grijpen. Mijn film is onder meer een ode aan deze oude reliek en het belang ervan bij het vinden van aarding.

2)    Wat is de synopsis/pitch van je film?

Chloé bezoekt na lange tijd het huis van haar grootouders. Nieuwsgierig gluurt ze binnen, tot een jong meisje haar meeneemt om het huis van weleer terug te ontdekken…

3)  Waarom moeten mensen je film zien?

Mijn films zijn doorgaans zeer persoonlijk en als ik heel eerlijk mag zijn, moet ik toegeven dat ik ze vaak in de eerste instantie voor mezelf maak. Ik vraag me dan af waar ik als publiek graag naar zou willen kijken en dat probeer ik op mijn beurt te evenaren. Hoewel deze film zeer dicht bij mezelf ligt, zijn de thema’s die behandeld worden evenwel universeel. Om deze fragiele wereld van verbeelding door nieuwsgierige toeschouwers te laten betreden is een fascinerende uitdaging voor mij als maker. Dat ik hen daarbij mag begeleiden geeft me ook een fijn gevoel van eer.

4)    Hoe heb je cast en crew gevonden?

Rekening houdend met de innige sfeer van de film en om de nodige sereniteit op set te kunnen behouden, heb ik er bewust voor gekozen om met een heel kleine ‘skeleton’ crew te werken. Ik was vergezeld door een kleine groep hardwerkende mensen. Onder anderen mijn vriend, Hans Vannetelbosch, die ook regisseur is en mijn werk vanaf het begin heeft ondersteund, als erg bekwame first assistant director. Bij het schrijven van het scenario wist ik meteen wie deze beelden tot leven kon roepen. Daarom was ik dolgelukkig wanneer de talentvolle Laurens Heijs zich bij het project aansloot als DOP. Om de mysterieuze gelaagdheid en de geborgenheid van het verhaal zo goed mogelijk te kunnen verwezenlijken, had ik naast het meer technische aspect nood aan specifiek acteertalent, die mij daarbij zou bijstaan. Hierbij mag ik van geluk spreken aangezien ik de actrice voor de rol van het hoofdpersonage van tevoren heb mogen ontmoeten. Met het oog op mijn eindwerk, heb ik tijdens een filmatelier, onder begeleiding van Miel Van Hoogenbemt en Gust Van den Berghe, een kortfilm gemaakt (‘Ce moment-là’, 2017) met in bijrol Zoé Lejeune. Gedurende deze intensieve draaiperiode en na deze bijzonder innige samenwerking, was ik ervan overtuigd dat de rol van Chloé voor haar geschreven moest worden. De gesproken taal van mijn bachelorfilm is hierbij medebepaald door de keuze voor deze Franstalige actrice. Tot mijn groot genoegen is Zoé Lejeune niet het enige acteertalent, die mij in dit project heeft bijgestaan. Na het scenario gelezen te hebben, was de veelzijdige acteur Jean-Louis Sbille, enthousiast om de rol van de grootvader te vertolken. Via ADK-casting heb ik de zeer jonge en zeer getalenteerde Victoria-Rose Grevesse ontdekt. Hiervoor ben ik hen eeuwig dankbaar.

5)    Hoe ben je erin geslaagd jouw film te financieren? 

Een deel van het budget is gedekt door de ontwikkelingsbeurs die mij door ARTES werd toegekend. Verder mag ik van geluk spreken dat ik bij het realiseren van deze film omringd was door een heel aantal inspirerende mensen, die erg in het project geloofden. Zo heeft de familie van mijn hoofdactrice hun huis in Gembloux ter beschikking gesteld waar de opnames grotendeels hebben plaatsgevonden. Hierdoor heb ik de kans gekregen om wat creatiever om te springen met het budget. Daarnaast biedt LUCA School of Arts de studenten ook de mogelijkheid om daar heel wat technisch materiaal uit te lenen.

6)    Waar heb je gedraaid?

De opnames van de film hebben plaatsgevonden in Gembloux. Een heel cruciaal element van het verhaal is het huis, dat op zich een prominent personage representeert. Het vinden van deze specifieke locatie was geen simpele zaak. Andere factoren in het script vroegen om warme zuiderse geuren en tinten die de zoekopdracht niet vergemakkelijkten, totdat ik een heerlijk idyllische locatie werd aangeboden in Gembloux. Met veel vertrouwen in ons en het project hebben de bewoners hun huis voor ons opengesteld, waarvoor ik hen eeuwig dankbaar zal zijn.

7)    Wat betekent voor jou de selectie voor het IKL en is er eerder een film van jou voor het festival geselecteerd?

Dit is de allereerste keer dat een film van mij voor een festival geselecteerd is. De selectie voor het IKL voelt als erkenning, die ik als filmmaker in deze onzekere wereld enorm apprecieer. Als vrouwelijke filmmaker is deze selectie eens zo belangrijk. Deze stap helpt mij persoonlijk om mijn positie als vrouwelijke regisseur meer in te zien en aan te voelen. Als filmstudent en na jaren hard werk voel ik mij enorm gewaardeerd en vereerd om naast alle andere regisseurs mijn film te mogen vertegenwoordigen op hét kortfilmfestival in België.

8) Wat is voor jou het droomparcours voor je film?  Waar wil je hem nog vertoond zien?

Momenteel heb ik nog geen uitgestippeld parcours in gedachten, maar hopelijk geeft de selectie bij het IKL een duwtje in de rug naar andere filmfestivals. Namen zoals Berlin International Filmfestival, Clermont-Ferrand International Short Film Festival, Toronto International Filmfestival, Tribeca Filmfestival en Sundance filmfestival klinken als muziek in de oren, maar voorlopig wil ik met volle teugen genieten van Internationaal Kortfilmfestival Leuven!

10) Is er een site of een facebookpagina gewijd aan je film en/of je werk?

Er is een facebookpagina die je kan bezoeken op:

https://www.facebook.com/cequidemeure/