Veel Vlaamse films op DOCVILLE

Straffe mensen, daar bij Fonk. De Leuvense VZW die de kortfilm in Vlaanderen volwassen heeft gemaakt.  Hun kortfilmfestival hebben ze naar zo’n niveau getild dat ze meetellen tot in Hollywood.  Dat ze een woordje meespreken als de Oscars voor de beste kortfilms uitgedeeld worden. En intussen zijn ze ook al jaren aan het ijveren voor de documentaire, nog zo’n subgenre dat jarenlang in de schaduw stond van de fictielangspeler.  Wereldwijd is de documentaire haar achterstand op de fictiefilm aan het inhalen.  Maar in Vlaanderen gebeurt dat minstens zo snel.  En Fonk en zijn distributievleugel Dalton hebben daar met DOCVILLE een heel belangrijke rol in gespeeld. En blijven dat doen.  Gisteren werd de 12de editie van DOCVILLE geopend met ‘My Scientology Movie’, een langspeeldocu van Louis Theroux, waarvoor de wereldbefaamde reporter naar Leuven afzakte.  Allemaal goed en wel, maar wij willen er vooral op wijzen dat DOCVILLE ook dit jaar weer met veel werk van bij ons kan uitpakken.

De 12de editie van DOCVILLE, het internationaal documentaire filmfestival in Leuven, loopt tot 7 mei.  Met veel internationale uitschieters, zoals de openingsfilm ‘My Scientology Movie’,  de winnaar van de Berlinale, ‘Fuocoammare’ of pareltjes als ‘The Wolfpack’, ‘The Emperor’s New Clothes’ of ‘We Come as Friends’. Teveel om op te noemen en dat gaan we ook niet proberen. Wat we wel willen vermelden is de ruime Vlaamse aanwezigheid.  De oogst, is volgens Frank Moens en zijn rechterhand An Dewinter dit jaar uitzonderlijk groot.

 

Vooral het aantal geproduceerde Vlaamse documentaires was naar verluidt ongezien hoog en van een erg hoog niveau. De ‘Nationale Selectie’ op DOCVILLE is dan ook groter dan voordien. Op het programma staan onder meer het bejubelde en bekroonde ‘The Land The Enlightened’ van Pieter-Jan De Pue en de avant-première van ‘Bobbejaan’ van Benny Vandendriessche.

In wereldpremière gaan de film ‘Wim’, een film van Lut Vandekeybus over haar broer Wim, en ‘Truth or Consequences’, een bezwerend en poëtisch portret van een onooglijk stadje in New Mexico, geregisseerd door Sam Ostijn.

Nee, er zijn wel meer Vlaamse documentairemakers die met de wereld bezig zijn en met mensen die niet altijd het geluk hebben om in een land als het onze te leven.  Lieven Corthouts bijvoorbeeld trok jaren naar een Afrikaans vluchtelingenkamp om er ‘The Invisible City’ of ‘Kakuma‘ te draaien. De stad wordt onzichtbaar genoemd, omdat hij er nooit mocht zijn. Een tijdelijke toevluchtsoord waar mensen blijven toestromen.  Mensen die in hun thuisland oorlog met elkaar voeren, zijn in het kamp vaak buren. De realiteit vertelt vaak rare verhalen die je niet zou geloven, mocht het om fictie gaan.

Tim De Keersmaecker trok dan weer naar het Italiaanse eiland Lampedusa waar al jaren hele stromen Afrikaanse vluchtelingen aankomen. De meesten onder hen trekken verder, maar Tim volgde twee mensen die op het eiland zelf een toekomst dachten te kunnen uitbouwen. Niet makkelijk. Zijn film heet ‘No man is an Island’ en is nauw verwant met ‘Fuocoammare’. Dokter Pietro Bartolo, een plaatselijke dokter die heel actief betrokken bij de vluchtelingenproblematiek komt trouwens aan bod in zowel de docu van De Keersmaecker als die van Gianfranco Rosi.

Vluchtelingen. Er zullen er nog veel meer komen. Klimaatvluchtelingen bijvoorbeeld. Zoals Samuel.  Hij vlucht nog niet. Hij zit met zijn kop in de wolken. Hopend op sneeuw. Hij en de Bolivianen uit zijn buurt dansen op de rug van de berg om de geesten te vragen om sneeuw. Zodat Samuel zijn job, zijn leven en zijn dromen kan terugvinden. En opnieuw de skilift kan bedienen op de Chacaltaya, waar één van de hoogst gelegen ski-oorden ter wereld lag.  Tot de gletsjer smolt die er duizenden jaren gelegen had.  Pieter Van Eecke trok met Samuel de berg op.  Vele keren. Maar de sneeuw kwam niet en zal niet meer komen. De klimaatopwarming is genadeloos. ‘Samuel in the clouds’ is een poëtisch alarmsignaal.

 

Manu Riche zocht het dichter bij huis. Hij trok naar het polderdorp Doel dat in 1965 al werd opgeofferd om plaats te maken voor een zoveelste uitbreiding van de Antwerpse haven, maar 50 jaar later is het dorp er nog en is er alleen nog een spookdorp over.  ‘Oratorium zonder doel’ heet zijn film.

Deze en nog meer Vlaamse en uiteraard ook veel uitstekende buitenlandse documentaires zie je de komende dagen op Docville.

 Voor meer info, surf naar de site van het festival : DOCVILLE