Het is lang geleden dat er een Vlaamse langspeler in één van de secties van het Festival van Cannes te zien was. Gust Van den Berghe moet de laatste geweest zijn, met ‘Blue Bird’. En ‘Aanrijding in Moscou’ en ‘De helaasheid der dingen’ herinneren wij ons ook nog. Maar lang geleden dat we zoveel kans maakten als met ‘Le fidèle’ van Michaël R. Roskam. Bijna een certitude als je de buitenlandse pronostieken mag geloven. Maar zullen er nog andere landgenoten in Cannes te zien zijn?

 

Straks is het weer zover en reist de hele Vlaamse filmwereld weer naar het Zuiden. Niet voor een zonnekuur, maar voor het zoveelste Festival van Cannes. Het jaarlijkse filmfeest voor films met een fond.  Films met inhoud, met een zekere artistieke ambitie of films voor de meerwaardezoeker.  Het soort film dat het VAF graag sponsort.  En dus is het ieder jaar hopen dat we erbij zullen zijn.  Maar een selectie voor Cannes versieren wordt met het jaar moeilijker voor de Vlaamse film.  Ook al wordt dan al jaren getoeterd — en niet zonder reden — dat het goed gaat met de Vlaamse film.

 

De plekken zijn schaars in Cannes en hoe goed we het ook doen, we hebben niet de macht van de Amerikanen, de Fransen, de Italianen, de Chinezen, de Italianen, de Spanjaarden, de Duitsers of zelfs niet van de Scandinaviërs die intussen met een Lars Von Trier, een Roy Andersson of een Thomas Vinterberg over auteurs beschikken waarvoor ze aan de Côte d’Azûr een diepe buiging maken. Alleen de gebroeders Dardenne staan hier op gelijke hoogte.  En die zijn Franstalig. Van de kant van de taalgrens die de Fransen wel begrijpen. Zet een Benoît Poelvoorde, een Cécile de France of een François Damiens op een affiche en Frankrijk begint al te likkebaarden.

Maar er komt schot in de zaak.  We beschikken hier met een Matthias Schoenaerts over een naam die de hele filmwereld kent, maar ook Veerle Baetens en Johan Heldenbergh betekenen iets als je de grens oversteekt en meer en meer van onze regisseurs hebben intussen een zodanige faam dat we er tenminste zeker van kunnen zijn dat hun films serieus bekeken zullen worden.  Conclusie : kansloos zijn we niet.

Matthias Schoenaerts

Op 13 april wordt in Parijs het grootste deel van de Officiële Selectie en de selectie voor ‘Un Certain Regard’ bekendgemaakt van de 70ste editie van het Festival van Cannes, dat dit jaar plaatsvindt van 17 tot 28 mei.  De jury wordt voorgezeten door Pedro Almodovar. Openings-en slotceremonie worden aan elkaar gepraat door Monica Bellucci, de Italiaanse die enkele jaren terug nog de trappen mocht beklimmen aan de zijde van Sam Louwyck voor  de Italiaanse prent ‘Le Meraviglie‘.  Langs alle kanten worden prognoses gemaakt.  En zowel op de lijstjes van The Hollywood Reporter, Deadline of Screen International, overal wordt bij de topkandidaten voor een selectie ‘Le fidèle’ genoemd. Al wordt de film meestal vermeld onder zijn Engelstalige titel : ‘Racer And The Jailbird’ komt op zoveel lijstjes voor dat je van een verrassing zult kunnen spreken als de film niet geselecteerd wordt.

Roskam is met grote voorsprong de topkandidaat voor een selectie van een Vlaamse regisseur. Niet alleen heeft hij met ‘Rundskop’ (of ‘Bullhead’) en ‘The Drop’ een internationale faam opgebouwd, zijn cast is misschien nog een grotere troef.  Adèle Exarchopoulos mocht samen met haar tegenspeelster in ‘La vie d’Adèle’ al eens de prijs voor de beste actrice mee naar huis nemen, Matthias Schoenaerts is waanzinnig populair op de Croisette, zo bewezen zijn vorige passages daar .

De plaatsen zijn schaars

Of het de competitie wordt of een nevencompetitie valt nog af te wachten. Maar de plekken voor de hoofdcompetitie zijn natuurlijk schaars en zoals ieder jaar worden tal van kleppers genoemd wiens nieuwste film klaar moet zijn voor Cannes. Als zij allemaal op een selectie kunnen rekenen, dan zitten zelfs de nevensecties voor een groot deel vol.  Onder de namen die worden opgesomd in de verschillende pronostieken tref je zoveel zwaargewichten aan, dat je eigenlijk zelfs niet meer van een selectie zou durven dromen. Namen als  Christopher Nolan, Roman Polanski, Ridley Scott, Steven Soderbergh, Paul Thomas Anderson, George Clooney, Darren Aronofsky, Woody Allen, Denis Villeneuve, Sofia Coppola, Alexander Payne, Todd Haynes, Yorgos Lanthimos, Abdellatif Kechiche, Wim Wenders, John Cameron Mitchell, Carlos Reygadas, Alfonso Cuaron, Ruben Östlund, Andreï Zviaguintsev, Hong Sang-soo, Bong Joon-Ho, Mahamat-Saleh Haroun, Haifaa al-Mansour, Deniz Gamze Erguven, Xavier Beauvois, Fatih Akin, Stephen Frears, Andrew Haigh, Kornel Mundruczo,  Laszlo Nemes, Lucrecia Martel, Myroslav Slaboshpytskiy, Laurent Cantet, Sergio Castellito, David Michôd, Naomi Kawase, Lynne Ramsay, Agnes Varda, Anne Fontaine, Bruno Dumont, Eric Zonca,  Nuri Bilge Ceylan, Joachim Trier, Philippe Garrel, Jean-Luc Godard, David Lynch, Leos Carax, Arnaud Desplechin, André Téchiné, Jacques Doillon, Mathieu Amalric, Michel Hazanavicius, Guy Ritchie en Michael Haneke.

Laura Verlinden

Michael Haneke wordt verwacht met de film ‘Happy End’, waarin hij voor de vierde keer al met Isabelle Huppert samenwerkt — ze won de prijs voor de beste actrice voor haar rol in zijn ‘La pianiste’ — en met Jean-Louis Trintignant, die net als Huppert ook al in ‘Amour’ zat, een film die goed was voor de Gouden Palm.  Haneke had trouwens al eerder de hoofdvogel afgeschoten in Cannes voor ‘Das weisse band’ terwijl hij in 2005 ook al de prijs voor de beste regie in ontvangst mocht nemen voor zijn film ‘Caché’.  Waarom vertellen we u dat allemaal?  Omdat onze eigenste Laura Verlinden natuurlijk ook in die film zit en dat de meest schuchtere onzer actrices na ‘Le tout nouveau testament’ straks misschien voor de tweede keer naar de Franse glamourstad mag trekken.  En dat voor een film over een bourgeoisfamilie uit het Noorden van Frankrijk die naast een vluchtelingenkamp woont. Als Laura Verlinden de trappen van het paleis mag bestijgen zal ze dit keer het spel helemaal moeten meespelen.  Wellicht een zwaardere opdracht voor de getalenteerde Vlaamse actrice dan met al die gerenommeerde tegenspelers voor de camera staan.

Jérémie Renier

De Dardenne-connectie zou dan weer goed van pas kunnen komen voor Jérémie Renier, die samen met zijn broer Yannick zijn regiedebuut maakt met ‘Les Carnivores’, een film waar de gebroeders Dardenne trouwens als coproducenten op de aftiteling staan. Niet alleen is Renier een fetisjacteur van de Dardennes, het lijkt voor Cannes wel leuk om te kunnen uitpakken met een film van de acteur die door de broers is gemaakt en die samen met zijn broer zijn regiedebuut maakt.  Jérémie Renier was amper 15 toen hij in ‘La promesse’ zijn langspeelfilmdebuut maakte.  Zijn broer Yannick is dan weer een vaste waarde als Joachim Lafosse een film maakt. ‘Les Carnivores’, het regiedebuut van de broers, moet een komedie worden over een actrice die haar familie in Frankrijk ontvlucht en in Spanje terechtkomt. De hoofdrollen worden vertolkt door Leïla Bekhti, Zita Hanrot en Maximilien Poullein, allemaal Franse acteurs.

Jéremie Renier is zelf niet in de film te zien, maar wellicht is hij ook als acteur op post in Cannes.  Want ‘L’amant double’ van François Ozon, Frans en vaste waarde in Cannes, wordt ook verwacht in Cannes.  Het eerste beeld dat werd vrijgegeven van de erotische thriller schept alvast bepaalde verwachtingen.  Daarop zie je de Belgische acteur naakt tegenover Marine Vacth, de jongedame die heel indrukwekkend debuteerde in die andere Ozon-film ‘Jeune et Jolie’.

Amélie Van Elmbt

Screen International tipt nog een andere Belgische film voor een mogelijke selectie. Dat het om de eerste film gaat waarvoor de Dardennes als hoofdproducent optreden, zonder dat ze zelf de regie voor hun rekening nemen, zal daar wel voor iets tussen zitten.  ‘Drôle de père’ is de tweede film van Amélie Van Elmbt, wiens eerste ‘La Tête la Première’, een opvallend parcours aflegde en de doorbraak bezorgde voor David Murgia (‘Rundskop’). Haar nieuwste wordt een tragikomedie over het vaderschap.

Emilie Dequenne

Een actrice die haar intussen straffe carrière begon bij de Dardennes is Emilie Dequenne.  Haar mogen we misschien ook in Cannes verwachten. Ze maakt deel uit van de cast ‘Au revoir là-haut’, de film waarmee Albert Dupontel de gelijknamige roman van Pierre Lemaître heeft bewerkt. Een boek dat bekroond werd met de Prix Goncourt.

 

Wim Opbrouck

Een titel die hier en daar op een lijstje voorkomt is ‘Cobain’, een Nederlandse film van Nanouk Leopold, die gecoproduceerd wordt door het Belgische A Private View.  De titel verwijst naar de naam van de tienerjongen die besluit in te grijpen als zijn verslaafde moeder weer zwanger wordt. Zijn moeder heeft hem verteld dat Nirvana-zanger Kurt Cobain zijn vader was.

De moeder wordt gespeeld door Naomi Velissariou, half Vlaams, half Grieks en wonend in Amsterdam. Ze speelt onder meer mee in de tv-reeks ‘Chaussée d’Amour’, en speelde eerder ook al de hoofdrol in de film ‘Out Of Love’ van Paloma Aguilera Valdebenito, die op het Festival van Rotterdam 2016 genomineerd werd voor de Bright Future Award. Voor Wim Opbrouck is dit een tweede samenwerking met Nanouk Leopold. Hij was eerder te zien in haar film ‘Boven is het stil’, waarvoor hij genomineerd werd voor een Gouden Kalf Beste Mannelijke Bijrol. Hij mocht toen ook mee naar het Festival van Berlijn, één van de vele festivals waarvoor de film geselecteerd was. In ‘Cobain’ speelt hij de rol van Wickmayer, de ex van Cobains moeder.

 

Gilles Coulier

Screen International durft nog andere Franstalige Belgische films te tippen, zoals Olivier Meys’ ‘Bitter Flowers’ over een Chinese vrouw die naar Europa komt op zoek naar een beter leven en ‘La part sauvage’ van Guérin Van de Vorts met Vincent Rottiers in de hoofdrol. Geen woord over Hendrik Willemyns van Arsenal die een langspeler in Japan draaide en die altijd een intelligent publiek kan boeien, vast en zeker ook met zijn ”.   Zelf tippen wij zeker nog op ‘Cargo’.  Niet alleen omdat we net als heel filmminnend Vlaanderen heel veel verwachten van het regiedebuut van Gilles Coulier, de maker van ‘Bevergem’, ook omdat Coulier intussen zijn weg kent in Cannes.  Van de drie kortfilms die hij maakte in zijn prille regisseursjaren waren er twee (‘Ijsland’ en ‘Mont Blanc’) geselecteerd voor Cannes.  Twee van zijn acteurs zijn trouwens ook niet helemaal onbekend in Cannes.  Sam Louwyck mocht, zoals gezegd, al pronken naast Monica Bellucci en maakte geweldig veel indruk in de film die met de prijs van de jury aan de haal ging, en Wim Willaert was al een paar keer in Cannes, met Coulier, maar ook op het grote    . Coulier heeft het deze maand in ons bioscoopjournaal nog over ‘Cargo’.  En we waren eerder ook al op de set van zijn film.

Cattet & Forzani

Andere films uit ons land die op de prognoselijstjes terug te vinden zijn, zijn allemaal Franstalig : Screen International tipt de nieuwste van het Frans-Belgische duo Bruno Forzani en Hélène Cattet’s ‘Let The Corpses Tan’ of ‘Laissez bronzer les cadavres’ van de makers van ‘Amer’, een film die in 2010 het top-20 lijstje van Quentin Tarantino haalde, en van ‘L’étrange couleur des larmes de ton corps’, die in cinefiele kringen menig orgasme verwekte.   Met ‘Laissez Bronzer les cadavres’ verfilmen Cattet en Forzani een Franse misdaadroman uit 1971 over een gangsterbende die ergens in een verlaten dorpje schuilt na een roofoverval te hebben gepleegd die 250 kilo goud heeft opgeleverd.  Maar in dat dorpje is er ook een kunstenaar die er zich samen met enkele gelijkgestemden van de wereld heeft teruggetrokken.

 

En nu maar afwachten en hopen!