Setdresser Jimmy Van Meel aan het woord

Op een filmset is er altijd heel veel volk in de weer. Van sommige mensen vraag je je af wat ze precies doen.  Een setdresser bijvoorbeeld.  Weet u het?  Volgens Wikipedia is de setdresser de persoon die de plaats waar de filmopnames gemaakt worden in orde brengt en klaar zet.  Alle voorwerpen en rekwisieten die nodig zijn tijdens de opnamen moeten op hun plaats staan. Wij vroegen het aan Jimmy Van Meel, de setdresser die we tegenkwamen op de set van ‘De Behandeling’, de nieuwe film van Hans Herbots. Tussen de takes door, want Jimmy heeft het druk. Eigenlijk is hij regisseur van opleiding. Hij zat in het RITS een jaar lager dan Hans Herbots.

JIMMY VAN MEEL :  “Zoals wij films maken heb je het altijd druk, want dan sta je alleen of met een assistent.  In elk ander land staan er sowieso overal twee setdressers op de set, maar in Vlaanderen doen wij altijd maar met minder.  Maar ça va.  Ik doe dat al lang.  Hier op de set van ‘De Behandeling’ moest ik vanmorgen een voetgangerstunnel nat spuiten.  Maar Frank Van den Eeden, de D.O.P.,  vond opeens dat er een lamp in de tunnel elders moest hangen, dus moest ik die verhangen. Maar die moest in het beton en dus had ik een zware boor nodig. Die had ik niet bij, maar wat verder is er een bouwwerf, dus ben ik een Hilti gaan halen en beginnen boren. Het is gewoon elke dag iets anders. Als je een restaurantscène hebt, sta je gewoon de hele dag te koken met je assistent. Bij een zwembadscène heb je je zwembroek aan en geef je die kleine mannen allemaal een zwembandje. Eigenlijk ben je ook klusjesman. Maar wat ik eigenlijk het meest doe is bewegende schilderijen maken.  Ik kijk gewoon met de regisseur en de DOP naar zijn kader wat daar nog ontbreekt.  En wat erbij moet komen.  Je kijkt in de camera en als zij zeggen : ‘Het is te wit of te dit… dan moet het aangepast worden.’  Je zorgt dat de compositie klopt.”

“Een setdresser is alles tegelijk” 

“Op een Vlaamse productie ben eigenlijk alles tegelijk : artdirector-on-set, stand-by props, setdresser, maar ook painter, carpenter, alles. En als je een internationale film doet, dan heb je één art-director-on-set, en heb je al die andere mensen onder je.  Dan heb je iemand voor al die andere functies. Die staan allemaal met hun vingers te draaien, maar je hebt ze wel nodig wanneer je ze nodig hebt. Je hebt daar uiteraard ook veel meer verantwoordelijkheid. Dat is echt een erkende functie.”

“In Amerika heb je een heel team om te doen wat wij in ons eentje doen”

“Het voordeel nu met de taxshelter is dat er hier meer en meer buitenlandse producties neerstrijken en dat je echt die geconfronteerd wordt met die buitenlandse manier van werken. Ze zijn hier bijvoorbeeld ‘The White Queen’ komen opnemen en ‘Parade’s End’.  Dat zijn van die producties waar je vroeger in je verste dromen zelfs niet op kon geraken, maar nu mag je daar door de taxshelter, gewoon doordat je Belg of Vlaming bent, op werken (lacht). Ik heb zo onlangs ‘The Fifth Estate’ gedaan.  De WikiLeaks film van DreamWorks.  Dat is het allerhoogste. Als je hele dagen in Amerika werkt, dan kijk je wellicht niet op van zo’n productie, maar zelf had ik dat nog niet meegemaakt. Van ‘alternative film’ is dat het grootste wat je kunt doen.  De mensen die daar op werken, die regisseur en die acteurs, dat was allemaal top of the bill.  In België moet je je rekwisieten doorgaans zelf nog maken. Maar daar, zo professioneel man, dat komt allemaal in mapjes, met alles erop en eraan. Ge moet niets doen. Iedereen doet daar zijn job zo perfect.  Want als je je job niet perfect doet, dan word je gewoon ontslagen, punt andere lijn. Er werden aan de lopende band mensen ontslagen. Des te beter, bij ons mag je soms te veel fouten maken.  Maar bij ons is het wel allemaal veel gezelliger. Hier kan je gewoon de regisseur aanspreken. Daar moet je er niet aan denken om een praatje te slaan met de regisseur.  Je moet altijd via de geijkte kanalen gaan. De eerste weken staat iedereen daar stijf van de stress.  Bij ons is dat ook wel, maar je kent iedereen. Maar daar zijn dat allemaal nieuwe mensen. Maar als je de eerste drie weken overleeft, dan is dat een mooie trein waar je op zit.”

“Hier dress je de set af tot waar hij in beeld komt.  Daar dress je de set veel verder af. Want je weet nooit dat… Iedereen doet zoveel paraplu’s open, iedereen dekt zichzelf zodanig in, dat er geen fouten gemaakt worden. Maar daardoor worden er voortdurend ontzettend veel onnodige kosten gemaakt.  What a waste of fucking money!  Van dat geld maken wij tien films!  En beter.”