Wim Opbrouck houdt van ’De Loteling’ van Roland Verhavert

Deze film hoort thuis in mijn favoriete lijst internationale films, omwille van zijn sociaal-realistisch drama, gedoopt in een magisch realisme. Roland Verhavert was tegelijk Ken Loach en de Coen-Brothers avant la lettre.  Ik was zoals elke gezonde West-Vlaamse jongeling een fan van ‘Mira of De Teleurgang Van de Waterhoek’, maar dat was geen film van Roland Verhavert.   Dat was eigenlijk een Nederlandse productie van Fons Rademakers.  De film was wel bij ons gedraaid en de piepjonge Jan Decleir speelde er één van de hoofdrollen in.  ‘De Loteling’ heb ik gezien op de televisie, ik was nog klein en ik keek van tussen de deurspleet. Vooral de schokkende scènes zijn me bijgebleven. Het lijden dat Katrien en Jan overkomt is oneindig en diep tragisch. Als een soort lange dagreis door de nacht, als een menselijke Odysseus, krijg je een je roadmovie te zien tussen Veurne en Westmalle. Een boerderij wordt platgebrand door boeven, een baby wordt verzopen in een regenton en voeten worden verbrand met een toorts. De blinde soldaat wordt door zijn toegewijde Katrien aan een touw naar huis getrokken, uitgeput en ziek worden zij overvallen in de duinen. Lijdzaam moet de blinde soldaat toehoren hoe zijn allerliefste gewelddadig wordt verkracht door de twee schurken. “Ik zie haar paradijs, soldaat” staat voor altijd in mijn geheugen gegrift.  Ik was onder de indruk door de waarachtigheid van de spelers. Jan Decleir en Ansje Beentjes. Van de eerste heb ik wel nog wat gehoord, hier en daar, van de tweede niets meer.”

Ik ben een absolute fan van Jan Decleir, hij is de grootste.  Maar eigenlijk waren alle acteurs in de film groots en meeslepend. Het verhaal deed me besluiten om dienst te weigeren in het leger. De filmische stijl was sober, uitgepuurd, modernistisch. Pure Tarkowski! Ik denk niet dat het een dure film was. Het budget was volgens mij zo Vlaams als Stijn Streuvels, Albrecht Rodenbach en Guido Gezelle samen voor de prijs van één.  Ik weet niet meer hoe lang de film duurde, maar hij duurde lang genoeg.  Een sociaal onrechtvaardigheidsdrama mag nooit te lang duren. Onrechtvaardigheid kan je even verdragen, maar niet te lang. Ik hou van Vlaamse films.  We zouden er nog meer moeten maken, met vallen en opstaan.  Hoe mijn ideale filmavond eruitziet?  Wel, die mag beginnen met ‘The Snapper’, gevolgd door ‘Raining Stones’, daarna iets spannends à la ‘Fargo’, en altijd De Funès! Bij voorkeur ‘Le Petit Baigneur’.  En als ik dan nog wakker genoeg ben, zijn er nog wel een stuk of wat Vlaamse films die ik eens wil terugzien: ‘Brussels by Night’, ‘Crazy Love’, ‘De Witte van Zichem’, ‘Mira’, ‘La Vie Sexuelle des Belges’, ‘Skin’ en ga zo maar verder.  Afijn, My Nostalgia.”

Zie ook : de trailer van ’De Loteling’

 

 

Check Also

‘Skunk’ scoort!

Wat een vliegende start voor SKUNK in zijn openingsweek! De film heeft meer dan 10.460 toeschouwers …