IKL – Laura Van Haecke over ‘Seul à Seule’

Toen ze een casting deed en een Franstalige acteur haar helemaal wist in te pakken, besloot Laura Van Haecke haar film ‘Seul à Seule’ in het Frans te draaien. Zo simpel kan het zijn.  En het thema voor haar film hoefde ze ook al niet ver te zoeken.  Gewoon in haar eigen leven en de levens van de mensen uit haar omgeving kijken.  Al kwam er natuurlijk meer bij te pas.  Dat zal u ook wel duidelijk zijn als haar antwoorden op onze vragenlijst er op naleest.

 

1) Waarom hebt u deze kortfilm gemaakt? Wat wilde u vertellen?

Mijn lief en enkele goeie vrienden van me zijn geadopteerd. Geen enkel van hen is hun ouders al gaan opzoeken ook al speelt het wel in hun hoofd. Ik sta zodanig dicht bij dit onderwerp dat ik soms zelf meer de noodzaak voel om de ouders van mijn lief op te zoeken dan hijzelf. Ik begon te merken dat ik zijn vragen over het belang van het contact hebben met je biologische ouders ook stelde binnenin mijn familiesituatie. Gedurende mijn jeugd had ik geen nood om contact te onderhouden met mijn vader, of ik probeerde die nood te negeren. Maar de weinige keren dat ik hem zag, moest ik toegeven aan mezelf dat ik het toch zo frappant vond dat we duidelijk harder op elkaar gelijken qua karakter dan ik dacht, ook al heeft hij me helemaal niet opgevoed. Zelfs onze humor is dezelfde, zulke dingen vond ik heel vreemd om te beseffen. Ik ben toen heel fel beginnen nadenken over hoe mijn opvoeding mij bepaald heeft als persoon en welke macht mijn DNA heeft over mijn karakter.
Mona en Maxim, de twee geadopteerde jongeren die op zoek zijn naar hun identiteit, waren eigenlijk de twee contradictorische stemmen in mijn hoofd omtrent de drang die ik al dan niet voelde om mijn vader in mijn leven toe te laten.  Uiteindelijk wou ik vertellen hoe men omgaat met die zoektocht. Onder mijn vrienden waren ze ofwel heel pro omtrent het opzoeken van je biologische ouders en bij de andere boeide het dan precies weer helemaal niet. In hoeverre is dat dan echt en overschaduwt angst misschien die keuze, maar ook, waarom de noodzaak als je het simpelweg goed hebt?

 

2) Wat is de synopsis/pitch van uw film?

Tijdens zijn zoektocht wordt Maxim, een jonge twintiger, vergezeld door zijn oudere zus Mona. Maxim beseft al gauw dat ze zich nog steeds achteloos gedraagt tegenover zijn vragen naar identiteit en op een compleet tegenovergestelde manier omgaat met hun adoptie.

3) Hoe hebt u uw cast en crew gevonden?

Op straat sprak ik mensen aan die een goeie kop hadden en waarin ik een personage herkende. Ik schuimde uren websites af waarop ik foto’s bekeek van acteurs die ik dan uitnodigde voor de casting. Om Nederlandstalige acteurs te vinden vond ik het eerlijk gezegd ietsje moeilijker, dus begon ik postertjes op te hangen in de stad en op scholen in de hoop dat ze op de casting gingen opdagen.
Het maakte mij eerlijk gezegd niet uit welke taal ze spraken. Ik moest vooral iets van mezelf en iets van m’n broer herkennen in iemand, ze mochten zelfs Chinees spreken. Bruno was net als mij stomverbaasd toen hij erin geslaagd was mij aan het wenen te brengen tijdens zijn casting, maar op dat moment had ik dus door dat ik een Franstalige film zou maken. Ik kon eindelijk het verhaal uit handen geven, een hele ontlading. Ik liet hem nadien met enkele actrices spelen om hem de keuze te laten bij wie hij het beste gevoel had. Onze keuze lag op dezelfde lijn en mijn gezin was al gauw gesticht.
Ik had mijn oog ook al op Martin laten vallen voor de bijrol. Later bleek dat hij en Bruno al jaren goede vrienden zijn die samen al heel vaak theater gespeeld hadden.
Ik vond dit een té groot toeval dat ik toen ook simpelweg vertrouwde op mijn eerste gevoel.

Hyun, onze cameraman, kende ik al wat via vrienden. Toen we op café het scenario bespraken vond ik het heel organisch aanvoelen dat hij de d.o.p. zou worden. Hyun is geadopteerd, ik vond het charmant dat hij waarschijnlijk ook een stukje van zijn zoektocht naar identiteit kon terug vinden in het verhaal.
Via Hyun stelden we een mooie technische equipe samen en voor de anderen die meewerkten aan dit project heb ik me laten omringen door goeie vrienden.


4) Hoe bent u er in geslaagd uw film te financieren? (u mag eventueel uw budget vermelden, maar dat hoeft uiteraard niet)

Van Artes kreeg ik een beurs en het RITCS voorziet voor alle afstudeerprojecten heel wat technisch materiaal. Dat was budgettair gezien al een mooi duwtje in de rug. De rest van het budget kwam uit de eigen portemonnee.

5) Waar hebt u gedraaid?

De film speelt zich grotendeels af in het Brusselse. Voor de scènes wanneer ze wegtrekken uit Brussel zijn we naar het platteland getrokken en in kleine dorpjes gaan filmen in Vlaams-Brabant.

6) Wat betekent voor u de selectie voor het IKL?

 

De selectie voor het IKL is iets waar je volgens mij als filmstudent altijd stiekem van droomt. Onze creatie kan eindelijk de deur uit en ik kijk met opgeheven hoofd toe hoe ze haar eigen leven begint te leiden. Tussen al het talent dat hier rondloopt en dat evenwel verdient, is de kans klein dat jouw film eruit gepikt wordt. Het feit dat men iets voelde voor ‘Seul à Seule’ die nu tussen heel wat professionele kortfilms vertoond zal worden, is simpelweg het mooiste compliment dat ik kon krijgen en daar ben ik dankbaar voor.

7) Is er eerder een film van u geselecteerd voor het festival in Leuven?

Nee, dit is de eerste keer.

8) Waarom moeten mensen uw film zien?

Mensen moeten zeker en vast niets, maar het is wel leuker dat er ook volk voor jouw film in de zaal zit natuurlijk, dus daar is al wat pressure voor hen 🙂
Toen een vriend van mij het scenario onder de loep nam, zei hij dat je het verhaal over de zoekende Maxim ook kon zien als een verhaal over iemand die twijfelt of hij bij zijn huidig lief wilt blijven of voor iemand anders zal kiezen. Het geeft je de ruimte om te roeren in je hersenpan en er je eigen verhaal van te maken. Niet alles wordt met dialoog mee gegeven en soms moet je misschien wat gissen. Maar dat laat sommige kijkers toe andere kronkels in hun hoofd hun gang te laten gaan dan degene die ik misschien eerst dacht te prikkelen.
Je kan het thema adoptie doen vervagen, het woord adoptie wordt ook niet echt uitgesproken in de film waardoor de innerlijke strijd die vele contradicties kent toepasbaar is op verschillende onderwerpen en dat vind ik er net leuk aan. Ik denk dat niet enkel geadopteerde mensen zich kunnen inleven in de personages, maar zowel mensen die gescheiden ouders gekend hebben en bijvoorbeeld door een stiefouder opgevoed werden. Of dat hoop ik in ieder geval.


9) Wat is voor u het droomparcours voor uw film? Waar wilt u hem nog vertoond zien?

Ik kreeg al enkele keren de kans mijn vriend, die ook regisseur is, te vergezellen op buitenlandse festivals waarvoor zijn film geselecteerd werd. Daar heb ik ervaren hoe geniaal het is om omringd te zijn met mensen uit alle hoeken van de wereld die dezelfde passie en vaak dezelfde overtuiging delen.  Ik heb op die enkele dagen, goede vrienden gemaakt waarmee ik nog steeds contact heb. Als mijn kortfilm ons op die manier dichter bij nieuwe boeiende mensen brengt die je leven verrijken, dan denk ik dat dat één van de mooiste dingen is die ik kan wensen. Dus laten we hopen dat ook het buitenland een zwak voelt voor de film. Daarnaast hoop ik stiekem dat de kortfilm zoveel mogelijk festivals zal kennen in België, maar het zou echt fijn zijn mocht ‘Seul à Seule’ eens in het Brusselse  vertoond worden. In deze stad heb ik alles geleerd en ben ik film pas echt beginnen ontdekken. En als ik nog verder luidop durf dromen, wat naar het schijnt geen goed idee is, dan geef ik ook toe dat Oostende voor mij heel symbolisch zou zijn gezien ik daar groot gebracht werd.

 

10) Is het maken van een kortfilm een stap in de richting van het langere werk? Of wat is uw uiteindelijke ambitie?

Natuurlijk wil ik graag ooit langspeelfilms maken, maar ik leef momenteel meer in het moment dan dat ik vooruit kijk. Nu wil ik vooral bezig blijven en nog wat realistisch zijn.
Het gaf me enorm veel voldoening om zoveel bij te leren tijdens het maken van deze film, dat ik alweer uitkijk naar de volgende ervaringen tijdens een nieuw kort project.
Momenteel stromen er enorm veel ideeën door mijn hoofd die ik binnen de kortste keren wil realiseren. Ondertussen laat ik mijn ideeën voor langere projecten rustig rijpen in mijn achterhoofd en af en toe schrijf ik al wat neer zonder echt aan de structuur te werken.
Zelf voel ik niet de noodzaak om dingen te overhaasten, maar je hoort me nu ook wel geen nee zeggen natuurlijk als ze morgen voor mijn deur staan met de vraag of ik er één wil maken. Dan moet je het leven gewoon bij de ballen grijpen en durven.Uiteindelijk herken je wel een lijn in je films en ik verlang er ook naar te zien hoe ik de mix ga uitgieten.

11) Hebt u een site? Een facebookpagina? Zo ja, welke?

Enkel een facebookpagina die je kan liken als je de film op de voet wil volgen: www.facebook.com/twoopposedshortfilm. Iedereen vindt het uiteindelijk leuk het aantal likes de hoogte in te zien schieten. Geen website.

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …