Annapolis, Giant City genomineerd voor De Ensors!

Vorig week werden de genomineerden voor De Ensors bekend gemaakt, Annapolis, Giant City van Maarten Bernaerts is één van de kanshebbers voor De Ensor voor Beste Documentaire.

De film gaat over Linkeroever en over hoe een stad gevormd wordt. Ik heb ervoor gekozen om Linkeroever in beeld te brengen als een persoon die over zichzelf vertelt, met de stem van Reinhilde Decleir. Ze vertelt over hoe ze nooit keuzes heeft kunnen maken, over wie ze geworden is. Daarnaast komen er ook inwoners aan bod en architecten, die allemaal hun eigen visie geven op de stad.

Ben je van Linkeroever?

Nee, maar ik heb lange tijd in Antwerpen gewoond. Elke keer als ik op de rechteroever naar de overkant keek van de Schelde keek, dacht ik: wat gebeurt daar, wie woont daar en wie wíl daar wonen? Ik had vooroordelen over Linkeroever maar gaandeweg, ik heb vijf jaar aan de film gewerkt, ben ik van mening veranderd. Het lijkt me een fijne plek, alleen moeten je ze leren kennen.

Vijf jaar… wat doe je dan ondertussen om te overleven?

Samen met Bram Conjaerts en Lennart Stuyck heb ik een productiebedrijf, dus we hebben nog veel projecten die parallel naast elkaar lopen. Met DIPLODOKUS maken we documentairereeksen en -films, onder andere voor Canvas. Binnenkort komt er bijvoorbeeld een reeks over de geschiedenis van Sabena. Dat is eigenlijk mijn dagelijkse taak, om die projecten als producent te begeleiden.

Annapolis, Giant City is een beetje als een hobbyproject begonnen en heeft daardoor ook langere tijd geduurd om het af te werken. Dat is eigenlijk met elke documentaire wel zo, er gaat altijd een paar jaar over vanaf de moment dat het idee ontstaat tot de oplevering van de film.

Wat doe je het liefst, produceren of regisseren?

Ik produceer heel graag, ik werk heel graag samen met mensen. Ik probeer ze dan te faciliteren, zodanig dat er een speeltuin ontstaan waar mensen in kunnen creëren. Maar ik vind het ook heel fijn om zelf te kunnen regisseren. Het is zeker goed om als producent af en toe zelf te regisseren, omdat je dan opnieuw die onverklaarbare twijfel van een maker voelt. Soms vergeet je als producent dat creëren niet zomaar gebeurt.

Hier heb je het allebei gedaan, hoe gaat het?

Het grote voordeel is natuurlijk dat de film zich afspeelde vlakbij waar ik toen woonde, qua faciliteiten was dat vrij gemakkelijk en ik kon dus vaak gaan. Ik heb het ook gemaakt met mijn schoonbroer, dus het was gemakkelijk om met hem af te spreken. Qua productie, op vlak van financiering en budgetten etcetera, word ik ook altijd bijstaan door Barbara Dyck en door Lennart en Bram.

Het is dus een verpersoonlijking van de stad en je stelt de mensen de vraag: “Wat als Linkeroever een persoon was?”, kan je daar zelf een antwoord op geven?

Ik vind het moeilijk om dat los te koppelen van de mytische figuur Anneke Mossel, eigenlijk heb ik mijn visie wel een beetje doen doorsijpelen in de film. Dat was mijn idee en dan ben ik eigenlijk op zoek gegaan naar mensen die hun idee daarover hadden. Ik heb het wel zo gemonteerd dat het uiteindelijk een vrouw is geworden is, dat is hoe ik ze zie.

Wie is Anneke Mossel?

Anneke Mossel is een reuzin die rond gaat op Linkeroever, gecreëerd door André Van der Borght om een soort Community-gevoel te creëren. Ze komt voort uit de geschiedenis, waar Linkeroever bekend stond om zijn mosselen en waarbij de vrouwen mosselen verkochten op in Sint-Anneke.

Wie zijn de andere personages?

Er is Charly Badibanga, dat is een jonge gast die jongerencoach is op Linkeroever. Hij heeft een zwaar verleden, hij is op een bepaald moment naar Amerika gegaan en daar in een bende terechtgekomen. Hij heeft zelfs in de gevangenis gezeten, maar op dit moment  houdt hij dus de jongeren op het rechte pad.

Er zijn Josine en Lina, twee zussen wiens moeder 107 geworden is. José heeft het oude dorp nog gekend, Josien en Lena zijn eigenlijk gevoerd door de verhalen van hun moeder. Ze zijn bevriend geraakt met haar vrienden en vriendinnen en nodigen die ook uit in hun huisje, om samen herinneringen op te halen aan een dorp dat ze eigenlijk niet gekend hebben.

Omed Siwaily is de vluchteling van Irak, die ook een heel eigen visie heeft op Linkeroever. Iedereen heeft een andere functie in de film, een andere invalshoek op de stad.

Hoe gaat het nu met hen?

Eigenlijk gaat het met iedereen goed, iedereen heeft wel bepaalde kleine probleempjes. Buiten Omed, die heeft nog altijd het grote probleem om nog steeds vluchteling te zijn. Hij moet zich maandelijks aanmelden omdat hij in limbo is, hij hangt tussen twee statuten: hij kan niet uitgewezen worden, maar hij kan ook niet blijven.

Josine en Lina, daar gaat het gewoon goed mee. Ze zijn wel een beetje ouder geworden, Josien heeft een beetje hartkwalen maar dat is al langere tijd. En André heb ik eigenlijk niet meer gezien. Die heeft op een bepaald moment afstand genomen van het reuzengenootschap, maar dat heb ik niet meer verder opgevolgd.

Charly doet het heel goed, die heeft zijn eigen YouTube-kanaal en is een podcast begonnen: Talks with Charly. Hij probeert met heel veel verschillende soorten mensen te praten over van alles en nog wat, de meest recente is met Jeroen Perceval.

Was je niet bang dat de film gedoemd was om in Antwerpen te blijven circuleren, omdat het over Antwerpen gaat?

Dat was een beetje wat ik dacht dat er ging gebeuren, maar ik ben heel blij dat hij ondertussen ook al in andere steden vertoond is. Hij blijft niet lokaal, ook op Arch Film Lund in Zweden en op AFFR in Nederland is hij getoond. Ik heb geprobeerd om er een universeel verhaal in te steken, over de maakbaarheid van het leven. Ik denk dat dat voor iedereen interessant kan zijn.

Wat is het volgende?

Ik ben aan een pril projectje bezig, het gaat over de Ring rond Antwerpen, maar ik moet nog onderzoeken hoe ik dat boeiend kan vertellen.

Je kan Annapolis, Giant City hier bekijken. 

Stemmen voor De Ensors kan nog t.e.m. 15 januari, de uitreiking is op 23 januari te volgen op Canvas.

De andere genomineerden zijn Touching Infinity, Confessions to Deus, Mother en Victoria.