Cinevox Le cinéma vu par les belges
Cinevox wordt getrakteerd op een making-of van ‘Tot Altijd’. Een mooi geschenk van de jonge regisseur Alexander Decommere en van de producent van de film van Nic Balthazar, Peter Bouckaert.
KLIK HIER OM DE REPORTAGE TE BEKIJKEN
Een reportage van 35 minuten die je meeneemt achter de camera en je kennis laat maken met de mensen die de film gemaakt hebben. Mooie beelden en mooie gedachten van mooie mensen. Niet alleen interessant voor filmliefhebbers die van D.O.P. Danny Elsen willen te horen krijgen hoe hij de film beeldmatig heeft aangepakt — dat zit er ook in — maar ook voor mensen die er na het zien van de film maar niet genoeg krijgen. Of ook een prima intro voor degenen die de film nog moeten gaan zien. Al was het maar om te weten te komen dat je best een laken meeneemt naar de cinema in plaats van een zakdoek, zoals Michel Van Dousselaere het zegt. En ook aandoenlijke momenten in deze reportage. Felix Maesschalk, het jongetje dat in de film papa mag zeggen tegen Koen De Graeve, zegt in al zijn kinderlijke eerlijkheid : “Het is ook een beetje raar. Als Nic zegt ‘…en cut!’, dan is iedereen weer gewoon.’ Mooi dus. Alexander Decommere levert hiermee een visitekaartje af dat hopelijk voor hem naar veel meer werk leidt. We belden hem op om het te bedanken voor het feit dat we zijn reportage mogen tonen en we profiteerden ervan om hem ook enkele vragen te stellen. En het was natuurlijk geen verrassing om te horen dat de man een plan heeft. Meer dan dat, het script voor zijn eerste langspeelfilm is bijna klaar.
Alexander Decommere : “Ik ken Nic al wel efkes. Ik was eigenlijk bij hem terechtgekomen nadat ik op Imdb gezien had dat er een Amerikaanse remake zou komen van ‘Ben X’. Ik was net afgestudeerd aan de filmschool, het Rits in Brussel, en ik ben toen gewoon op hem afgestapt met de vraag of ik daar een making-of mocht van maken. Ik denk dat hij het nogal naïef en grappig vond dat ik zo met dat idee kwam aanstormen en hij zei : ‘Kom me anders helpen met ‘The Big Ask’, het klimaatfilmpje dat ik draai op het strand van Oostende, want jouw enthousiasme staat me wel aan.’ En ik heb hem toen geassisteerd. De eerste keer daagden er 5000 mensen op, voor het vervolg, waar ik er opnieuw bij was, waren het er dubbel zoveel. Nadien heb ik ook nog enkele storyboards getekend voor andere projecten van hem. En toen zijn nieuwe film er aankwam, ‘Tot Altijd’, was hij aan het proberen om me op die set te krijgen. In om het even welke functie eigenlijk. Maar ik had toen net ‘Quichote’s Island’ gedraaid als assistent van Didier Volckaert. En ik zag het niet meteen zitten om opnieuw als regie-assistent aan de slag te gaan, omdat ik daar eigenlijk niet voor opgeleid ben. En ik ben toen zelf met het idee gekomen om de opnamen mee te maken als setfotograaf en tegelijkertijd een making-of te draaien. Nic heeft dat dan voorgesteld aan Peter Bouckaert, de producent, en waarschijnlijk vond die dat eerst een soort risico, omdat hij me helemaal niet kende en omdat hij al wel enkele mensen op de payroll had die standaard de setfotografie deden. Maar hij stelde zijn vertrouwen in Nic en dus heb ik die kans gekregen.”
Het resultaat is een making-of die absoluut mag gezien worden. Heel verzorgd gedraaid. Je serveert grappige en ontroerende momenten, er zijn boeiende gesprekken met mensen achter de schermen en met tal van technische weetjes voor de cinefielen. Ik krijg nu ook wel Marc Cosyns aan het woord, de dokter die de euthanasie heeft uitgevoerd en Fernand De Baets, de voedingsconsulent van Koen en Geert, maar ik had ook wel een beetje gehoopt om iemand van de familie van Mario aan het woord te horen.
Alexander Decommere : “Ja, ik was natuurlijk liever beginnen te draaien op het moment dat Nic aan tafel zat om zijn scenario te schrijven, om door te gaan tot de première. En uiteraard had ik er dan ook nog de reacties van de familie bij willen nemen. Maar dan zou het misschien te veel geweest zijn. Het is ook echt opgevat als een making-of en niet als een documentaire. Ik heb wel geprobeerd om iets dieper te gaan dan een gemiddeld verslag van een draaiperiode. Het begint niet met de gebeurtenissen op dag 1 om te eindigen met de laatste opnamen. Daar zou ik zelf geen genoegen mee hebben kunnen nemen. Maar inderdaad, er zullen altijd topics zijn die niet aan bod komen. En dat is ook goed. Er moet een deel van het verhaal onbesproken blijven. Zo’n making-of moet je zin geven om de film te bekijken. Het is niet de bedoeling dat je alle antwoorden krijgt op de vragen die in het verhaal naar boven komen. Dat is niet de functie van een making-of.”
Daar heb je meer dan één punt. Die making-of is er nu. En we zijn blij dat we hem op Cinevox mogen tonen. Ik neem aan dat we je naam nog gaan tegenkomen in het filmmilieu. Waar ben je verder nog mee bezig?
Alexander Decommere : “Ik ben momenteel aan een langspeelfilmscenario aan het schrijven, samen met een journalist Hannes Dedeurwaerder. We hebben eind 2009 een subsidie gekregen van het VAF om een idee uit te werken tot een script voor een film, en we zijn daar nog altijd mee bezig, met een coach, Jeannice Adriaansens. We nemen onze tijd, ook en vooral omdat we niet anders kunnen. Je hoort vaak verhalen over mensen die de hele treatment-en scenariofase in twee maanden tijd doorworstelen, om dan iets af te leveren dat kant en klaar is, maar Hannes en ik zijn allebei zelfstandigen en we moeten in de eerste plaats zien dat er brood op de plank komt. Soms zijn we een week aan het schrijven en dan weer een maand niet. En dan komen we weer samen en werken we weer aan een volgende versie. Maar het scenario dat we nu hebben, begint stilaan op een film te lijken. Ik hoop dat ik halverwege 2012 een scenario heb dat volledig bestaat uit scènes waar ik trots op kan zijn en daarmee wil ik dan naar een producent op zoek.”
Kan je ook al verklappen waarover het gaat?
Alexander Decommere : “In het kort. Het gaat over een jongen die opgegroeid is in een religieuze sekte in West-Vlaanderen. Hij gaat op zoek naar wat er meer is in de wereld. En hij ontdekt dat de waarden die in het echte leven worden gehanteerd niet dezelfde zijn als de waarden die hij kent uit de wereld waarin hij is opgegroeid. Het feit dat hij zijn kijk op de wereld aanpast, heeft natuurlijk veel te maken met de liefde. Er komt een meisje in zijn leven dat hem de ogen opent.”
Hoe kom je daar bij?
Alexander Decommere : “Ik ben al zeer lang gefascineerd door religie en door de sektarische afsplitsingen daarvan, hoewel ik zelf compleet niet gelovig ben, maar Hannes is nu dertig en is tot zijn achttiende in een religieuze groepering opgegroeid. Hij is eigenlijk achttien jaar Pinksterchristen geweest. Hij heeft journalistiek gestudeerd en ik film en we hebben mekaar leren kennen, toen mijn eindwerkfilm werd vertoond in de Skoop in Gent. Toen is hij me komen interviewen, zijn we aan de praat geraakt en hebben we beslist om samen te gaan schrijven. En zo zijn we tot een verhaal gekomen waarin hij zijn levensrelaas kwijt kon, maar waar er ook plaats was voor mijn fascinatie en bekommernissen.”
Je zegt dat je zelfstandig bent. Wat doe je momenteel om den brode?
Alexander Decommere : “Ik ben zelfstandig filmregisseur. Concreet betekent dat dat ik alles draai wat ik kan draaien, buiten porno dan. Momenteel zijn dat vooral bedrijfsfilms en informatieve reportages. En ik doe ook wat setfotografie, plus ik hou me ook bezig met storyboards. Ik teken graag en ik weet hoe je een scène uittekent, dus dat doe ik ook. Straks ga ik een videoclip draaien voor een beginnende band die nu opgepikt is door Studio Brussel, Transcoder. Wonderwel slaag ik erin om te leven van wat ik doe. En vroeg of laat wil ik natuurlijk langspeelfilms maken. Dat is de ambitie.”
