Cinevox Le cinéma vu par les belges
Na een spannende slotceremonie van het Filmfestival van Cannes neemt Triangle of Sadness van regisseur Ruben Östlund de Gouden Palm mee naar huis. De Zweedse film kaapt zo de prijs weg waarop ook drie Belgische producties kans maakten. Maar ze wonnen wel allemaal in andere categorieën, zo schrijven we vandaag alsnog Belgische filmgeschiedenis.
De 75ste editie van het Filmfestival van Cannes was al voor de start ervan een feest voor de Belgische cinema. Met maar liefst vier Belgische wereldpremières, waarvan drie in de Officiële Competitie van het festival, maakte ons Belgenlandje plots veel kans op de felbegeerde Gouden Palm. De geselecteerde films wisten de hoofdprijs echter niet te verzilveren. Die ging naar Triangle of Sadness van Ruben Östlund, die in 2017 al won met The Square. België viel wel driemaal in de prijzen in de Officiële Competitie en ook in de categorie Un Certain Regard deden de Belgen het goed.
Ondanks de misgelopen hoofdprijs, wisten de films wel een aantal andere prijzen in de wacht te slepen. Lukas Dhont ging naar huis met het beeldje van de Grote Prijs, Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch wonnen de Juryprijs en de film Tori et Lokita werd beloond met de Prix du 75ème Festival. Die laatste film bezorgde de broers Dardenne op die manier al hun achtste prijs op het Filmfestival van Cannes. Daarmee zijn ze de meest bekroonde regisseurs in de geschiedenis van het festival!
Lukas Dhont won enkele jaren geleden met zijn langspeeldebuut Girl al de Caméra d’Or op het Filmfestival van Cannes. Dat hij met Close nu de Grand Prix in de wacht sleept, leek hem vooraf bijna onmogelijk. “We hebben met Girl een ongelofelijk parcours afgelegd, dat begonnen is in Cannes”, vertrouwde Dhont ons eerder al toe, “dus we weten dat het festival ons een warm hart toedraagt. Maar de Officiële Competitie is toch nog een stapje hoger. Het is onwezenlijk dat wij in de lijst namen staan die kans maken op de Gouden Palm.” Dat lukte dus net niet, maar het was close. Hij nam de prijs in ontvangst, vergezeld door hoofdrolspeler Eden Dambrine, met de woorden: “Hold eachother close”. Dhont droeg de film op aan zijn vrienden en degene die hij onderweg verloor. Hij bedankte producent Dirk Impens en scenarist Angelo Tijssens, alle acteurs en zijn broer. Maar vooral zijn moeder, voor de grote impact die zij op hem had.
We interviewden hem nog net voor de première:
Na de première van De Acht Bergen afgelopen week werd de film van Felix van Groeningen en Charlotte Vandermeersch meteen goed onthaald door de aanwezigen en door de pers. Tijdens de slotceremonie in Cannes werd het succes van de film daarbovenop bezegeld met de juryprijs. Ook zij bedankten iedereen die meewerkte, waaronder producent Hans Everaert, Paolo Cognetti voor het boek dat ze verfilmden en hun zoon Rufus voor het geduld.
Voor beide regisseurs was het dit jaar de eerste keer dat ze kans maakten op de Gouden Palm. Van Groeningen werd in het verleden wel al geselecteerd voor de Quinzaine van het festival met zijn film De Helaasheid der Dingen.
Voor de broers Dardenne had het hun derde Gouden Palm kunnen worden, maar daarmee schreven ze dus geen geschiedenis. Eerder wonnen Jean-Pierre en Luc Dardenne de hoofdprijs in Cannes al met Rosetta en L’Enfant. Na de première van Tori et Lokita mochten ze dit jaar een minutenlange staande ovatie in ontvangst nemen. Het warme onthaal van de film werd op de prijsuitreiking dus bevestigd met de ‘Prijs voor het 75ste festival’.
Dit jaar won ook een film met Belgisch randje in de categorie Un Certain Regard. De Franse film Les Pires met Johan Heldenbergh won daarin immers de hoofdprijs. In diezelfde categorie viel War Pony, de Caviar-productie van Bert Hamelinck (Sound of Metal), zonet in de prijzen. De film won de Camera d’Or, de prijs voor Beste Debuut.
