fatma-osman

Cinemaximiliaan op Film Fest Gent: “Dankzij hen kon ik mijn passie in België verderzetten”

Vorig jaar stond Cinemaximiliaan nog op Film Fest Gent als goed doel van de inzamelactie, dit jaar staan ze zelf op de affiche. Met mentors als Béla Tarr en Hans Van Nuffel, vertonen vier jonge nieuwkomers hun kortfilm op het festival. De productie werd mede mogelijk gemaakt met het geld dat vorig jaar werd ingezameld. Enkele uren voor de storm namen wij polshoogte op.

Met een bus van 60 mensen trekt Cinemaximiliaan van Molenbeek naar Gent, en met de asielcentra uit de rest van het land meegerekend brengen ze maar liefst 160 mensen op de been richting filmfestival. “En we hadden nog veel meer volk willen brengen, al begrijpen we wel dat er op een bepaald moment limieten zijn”, klinkt het. Om maar te zeggen, het is een grote dag voor Cinemaximiliaan.

Wat begon als een platform voor filmvertoningen in vluchtelingenkampen en asielcentra, groeide uit tot een heus productiehuis. Nieuwkomers uit alle windstreken kunnen er hun passies botvieren, met voor iedereen wel een rol – van geluidstechnicus tot regisseur, van costumière tot maquilleur. De budgetten zijn miniem: met de gemiddelde financiering van één kortfilm, draait Cinemaximiliaan er tien. Het aantal creatieve oplossingen is bijgevolg gigantisch. Het projecthuis doet tegelijk dienst als studio, filmset, ontmoetingsplaats, montagekamer, onderzoeksruimte, eetplek én woonhuis van oprichters Gwendolyne Lootens en Gawan Fagard. “Soms is het huis als een volle buik, dan slapen hier wel 30 mensen”, vertelt Gwendolyne. “Bij het ontbijt ontstaan vaak intense gesprekken over het leven. Zo creëren we veel diepere banden, en kunnen we op onze beurt weer assisteren bij bepaalde problemen. Het huis is dus het kloppend hart, en heeft een heel magnetische werking.” Sharing is caring, dat is duidelijk.

Gwendolyne en Gawan ten huize Cinemaximiliaan

Met die aanpak inspireerde Cinemaximiliaan intussen ook gerenommeerde filmmakers, zoals Michaël Roskam (‘Rundskop’), Hans Van Nuffel (‘Adem’) en de Hongaarse topregisseur Béla Tarr. Zij wierpen zich op als echte mentors van de jonge filmmakers, die ondanks hun woelige achtergrond vaak blijk geven van een enorme motivatie en talent. “We nodigen regelmatig professionals uit om een opleiding te geven, bijvoorbeeld over camera of geluid. Zo hebben we net twee jongens uit Ghaza opgeleid in geluidstechniek”, vertelt Gawan. “Die professionals doen dat vrijwillig, en in heel het werkproces blijft iedereen gelijkwaardig. Bij Cinemaximiliaan kunnen we echt zeggen dat we niet voor nieuwkomers werken, maar samen met hen.”

Het resultaat van die intense samenwerkingen wordt vanavond voorgesteld op Film Fest Gent: Omar Al Samarrai, Angela Al Souliman , Rand Abou Fakher, Marof Hakimi en Fatma Osman tonen elk hun kortfilm. Wij spraken twee van hen over hun project, wat Cinemaximiliaan voor hen betekende, en hun dromen voor de toekomst.

Rand Abou Fakher

Rand komt oorspronkelijk uit Syrië, maar woont intussen al enkele jaren in Brussel. Haar filmproject ‘Gevlochten Liefde’ zat al langer in de pijplijn, maar kreeg een extra duwtje in de rug dankzij Béla Tarr. Haar kortfilm gaat over overgedragen trauma’s en onbesproken pijn, maar dat legt ze zelf veel beter uit.

Fatma Osman

De Somalische Fatma is nog maar 21 (al vergist ze zelf nog regelmatig van leeftijd), maar heeft al een heel parcours achter de rug. Met een ongelooflijke maturiteit brengt ze een boodschap aan iedereen die naar een verblijfsvergunning streeft: doe geen domme dingen, en misbruik er al zeker de liefde niet voor. Hans Van Nuffel begeleidde haar bij de regie.

 

Cinemaximilian Shorts, 17/10 op Film Fest Gent

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …