De internationaal bejubelde kortfilm ‘Provence’ vanavond op Canvas!

In 2018 studeerde Kato De Boeck af aan het RITCS te Brussel als regisseur. Haar masterfilm Provence won de publieksprijs op Film Fest Gent en wist sindsdien op internationale filmfestivals de ene prijs na de andere binnen te rijven. Vanavond, zaterdag 2 november, kan u dit pareltje met eigen ogen degusteren om 23u50 op Canvas!

Synopsis:
De elfjarige Camille verkent samen met haar vijftienjarige broer Tuur de zonovergoten kampeerplek en stoot al snel op twee Nederlandse meisjes. Camilles verlegen broer krijgt meteen de aandacht van het intimiderend vrouwelijk duo. Hij reageert daar relatief onverschillig op, maar Camille heeft het er knap lastig mee. Haar soulmate wordt weggekaapt en ze kan de jaloezie niet onderdrukken. Wat een zorgeloze vakantie had moeten zijn, ontaardt tot een reis om nooit meer te vergeten…

Hoe is het idee ontstaan voor jouw masterfilm Provence ontstaan?
Kato De Boeck: ‘Dat us begonnen in de allereerste les van mijn master. Een gastdocent vroeg ons iets te vertellen waardoor medestudenten ons op een andere manier zouden leren kennen. Toen ik met dit verhaal afkwam, zei hij: “Je bent gek als he hier niet je masterproject van maakt!” Daar heb ik lang over nagedacht, vooraal welke invalhoek ik dan zou nemen. Het leek me interessant om alles via de kinderen zelf te vertellen. Daarom hield ik de ouders bewust uit beeld.

Was het moeilijk om zo’n persoonlijk verhaal te verfilmen?
Totaal niet, dat vind ik net een kracht. Ik hou enorm van eerlijkheid in films, dat je het echt gelooft. Het was natuurlijk ook niet mijn strijd. En mijn broer is intussen 27, die dingen zijn verwerkt. Misschien is het daarom zo boeiend: we zitten allebei in een andere coming of age nu, dus als daarop terugkijken zien er vooral de schoonheid van in.

Je film werd intussen geselecteerd voor prestigieuze internationale festivals en won al enkele belangrijke prijzen. Wat doet dat met je?
 Ik had dat totaal niet verwacht. Tijdens het maken van de film zat ik gewoon in die roes, en was ik vooral bang dat het niet zou werken. Doordat er op zich weinig gebeurt, en alles in kleine details zit. Ook dat kinderen alles spelen, is natuurlijk een risico. Als ze ernaast zitten, geloven mensen het niet. Maar toen ik een goede evaluatie van de jury kreeg, ben ik me wel beginnen inwerken in de festivalwereld. Ik stuurde de film onafgewerkt naar Berlijn, waar hij toch de laatste ronde haalde. Toen maakte ik de klik: als dat al lukt met een onafgewerkte versie, kan ik de film ook naar andere festivals opsturen. Maar ik blijf elke keer weer verbaasd als we een selectie binnenhalen. Ik ben heel dankbaar, ook naar de kinderen toe. Nu kan ik iets teruggeven.