Didier Volckaert over ‘Quichote’s Island’

Op 28 september komt de eerste langspeelfilm van de Gentse regisseur Didier Volckaert in de bioscopen : ‘Quichote’s Island’.  De film moet een eigentijdse en eerder”rock ’n roll”-adaptatie zijn van het bekende Don Quichote verhaal. De Belgische première is voorzien voor het Filmfestival van Oostende.

In dit coming-of-age verhaal gaat het over de 16-jarige jongen San die leeft op de grens tussen realiteit en droom. Als een eenzaat gaat hij door het leven, maar dankzij de mysterieuze figuur Quichote zal hij op een avontuurlijke reis zijn volwassenheid/seksualiteit ontdekken. Of droomt hij het alleen maar.  Dat hij tussendoor ook nog verdacht wordt van de verkrachting van een meisje, maakt het allemaal bijzonder spannend.

De hoofdrol is voor nieuwkomer Tiemen Van Haver, daarnaast spelen ook Eline Kuppens(‘Linkeroever’) en Jeroen Willems (‘Stellenbosch’, ‘Komt een vrouw bij de dokter’,…) een grote rol.

“Ik moet zeggen dat ik verliefd ben geworden op cinema toen ik ET zag. Dat was in ’82 in de gloednieuwe Decascoop in Gent en ja, ik was direct verliefd op het medium. Het was iets totaal anders dan televisie.  Dat groot scherm! Al die mensen die emotioneel werden. Van een een plastieken pop met een rooie duim. Ik was direct verkocht.  En vanaf toen wist ik : ik wil film doen.   Ik was toen elf jaar of zo.  En langspeelfilm was echt wel altijd het doel.  Maar ik heb een heel lange weg moeten afleggen, meer dan 20 jaar, om uiteindelijk aan mijn eerste langspeelfilm te kunnen geraken. Ondertussen kon ik gewoon niet stilzitten. Het feit dat ik een paar documentaires gemaakt heb en installaties is eigenlijk voor een deel uit afwachting geweest, anderzijds liggen al die soorten cinema niet zo ver uit elkander.  Voor mij is er weinig verschil tussen documentaire of fictie. Enkel mijn acteurs zijn minder betaald, maar voor de rest vloeit dat allemaal over in elkander.  Dus, mijn eerste langspeelfilm, ja, maar niet de eerste keer dat ik iets doe op film eigenlijk. Maar fictiefilm was altijd wel het doel, niet zozeer voor het fictionele gehalte, maar wel voor de context, het feit dat mensen in een grote zaal zitten, dat scherm, ja, fictie gewoon hé. De romantiek van de fictiefilm eigenlijk.”

Klik hieronder als je het hem zelf wilt horen vertellen :

– over wat hij de voorbije jaren heeft gedaan

– over het publiek dat hij wil bereiken

– over zijn niet zo beroemde acteurs en zijn beroemde crew