Eline De Munck over Hopper en de Hamster der Duisternis!

Sinds woensdag kan je in de zalen gaan kijken naar de Belgische animatiefilm Hopper en de Hamster der Duisternis. Het stinkdier Meg wordt gedubt door Eline De Munck.

Films dubben zoals Hopper is een zijproject, maar daarom is het niet minder belangrijk. Ik ga dan altijd een beetje terug naar mijn kindertijd, dat geeft me een heerlijk gevoel van jeugdsentiment. Je wordt in een animatiewereld gezogen en bent negen uur op een andere planeet.

Ik vermoed dat het geen negen uur na elkaar is?

Nee, het zijn drie sessies van drie uur, vier is wel echt het maximum dat je aankan. Daarna ben je uitgeput, want dubben is zoals sporten.

Het is een andere soort van acteren, toch?

Ja, je moet voor de micro blijven staan, maar als het personage aan het lopen is moet je toch mee bewegen. En Meg is dan nog een Martial Arts Specialist, dus die staat heel de tijd te vechten…

Skunk the Munck in action!

Ja, dat is op mijn lijf geschreven!

Vertel eens iets over Meg…

Meg is de enige vrouw in de film. Ze is het vriendinnetje van Hopper, die half haas en half kip is, en van Abe de schildpad. Ze zorgt een beetje voor de verbinding tussen die drie, is een beetje de leider van de groep.

Ze is een stinkdier en vond het vroeger verschrikkelijk om zo te stinken. Op een dag had ze dus beslist om een stop in haar poep te steken. Dat vind ik persoonlijk een redelijk vooruitstrevende gedachte voor een animatiefilm. Ik denk niet dat het op die manier bij Pixar of Disney te zien zou zijn. De verhaallijnen zijn een beetje absurder dan gebruikelijk, denk ik.

Op een bepaald moment was ze heel bang en wanneer stinkdieren dat zijn, beginnen ze te stinken. Dus die stop was uit haar poep geschoten en daardoor heeft ze toen levens gered. Dat is dus de moraal van het verhaal: wat je denkt dat je zwakte is, kan je ook in je voordeel uitspelen. Dat het niet erg is dat je anders bent, iedereen is anders. En dat je anderen moet accepteren voor wie ze zijn, ook jezelf. Dat niet moet verstoppen en daar trots op moet zijn.

Je zei het daarjuist al, de enige vrouw in de film, dat lijkt me dan toch net iets minder vooruitstrevend.

Ik denk dat dat in animatie vaak minder duidelijk is. Bij The Lion king, waar duidelijk mama’s en papa’s nodig zijn, is dat uiteraard wel belangrijk. Maar in een film waar drie figuren op avontuur gaan, waarvan één een vrouw is… dat vind ik niet storend. De varkens zijn vierkant en roze, zijn die dan vrouwelijk of mannelijk? Dat is allemaal wat fluïde bij animatie.

Zo wordt er wel nog steeds minder werk gecreëerd voor vrouwelijke dan voor mannelijke acteurs.

Ik zie het gewoon als figuurtjes, ontsproten uit het brein van de makers. Het is trouwens een gekocht script van Sony, daar zaten al geen vrouwen in.

Wie waren je mannelijke collega’s?

Bij dubben sta je niet samen in de studio. Ik weet dus vaak niet op voorhand wie de tegenspelers zijn. Heel vaak is de film ook nog niet klaar en dan luister je naar wat de oorspronkelijke cast zegt en kijk je naar wat de figuren bekken. Ik dacht vroeger als kind dat het in elke taal opnieuw getekend werd, omdat dat altijd klopte met die mondjes. Maar die tekst wordt dus vertaald en aangepast.

Staan er nog zulke dingen op het programma?

Niet direct, maar dit werd ook heel last minute beslist. Ze bellen meestal: “Kan je morgen auditie komen doen? Volgende week nemen we op.” Nee, ik ben nu vooral met Odette Lunettes bezig.

Ook niet meer de ambitie om voor de camera te staan?

Nee, helemaal niet. Als er jobs zijn, komen die vanzelf op mij af en dan vind ik dat heel tof. Op die manier ervaar er ook geen stress voor en is het gewoon een leuke hobby, bij wijze van spreken.

En als je man het zou vragen? (n.v.d.r Michaël R. Roskam)

Dan zou ik sowieso nee zeggen. Don’t shit where you eat. Ik heb geen ambitie meer om te acteren, en al zeker niet voor Michaël. Hij mag mijn brillen gebruiken in zijn films, maar ik hoef er zelf niet in te zitten. Ik zal ernaar kijken met heel veel liefde en respect.

Hopper en de Hamster der Duisternis is een film van Ben Stassen en Benjamin Mousquet, en een productie van nWave. De film loopt sinds 16 februari in de zalen.

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …