Erik Van Looy over ‘De Premier’ : “Dit wordt iets iets wat je in de Belgische cinema nog nooit hebt gezien.”

Vanmiddag verwelkomde Erik Van Looy de pers in de salons van de voorzitter van de Kamer voor Volksvertegenwoordigers om er het begin van de opnamen van zijn nieuwe langspeler ‘De Premier’ aan te kondigen en om er zijn cast voor te stellen.

In de persnota’s die we mochten ontvangen maakte hij zijn intenties voor zijn nieuwe film kenbaar :

De Belgische premier wordt op weg naar een belangrijke politieke ontmoeting ontvoerd.  Tegelijkertijd dringen terroristen binnen in zijn privéwoning en gijzelen zijn vrouw en kinderen. Ze eisen dat de premier de persoon die hij later die dag zal ontmoeten vermoordt.  Op die voorwaarde laten ze hem vrij en overleeft zijn gezin. Alleen is die persoon niemand minder dan… de president van de Verenigde Staten.  De premier staat voor een onoplosbaar dilemma : kiezen voor zijn publieke plicht of voor zijn vrouw en kinderen.  Wat begon als een veelbelovende dag ontaardt in een ware nachtmerrie en emotionele rollercoaster.

 

De volksmond mag dan soms beweren dat politici het gemakkkelijk hebben en veel te veel verdienen voor wat ze doen, zelf zie ik het niet zo.  Politici liggen continu onder vuur, ze bewegen zich noodgedwongen altijd in een conflictmodel, en ze werken de klok rond, van tergend vroeg in de ochtend, tot diep in de nacht.  Volgens mij hebben ee geen leven.  En toppolitici zoals een Eerste Minister al helemaal niet.

Maar kan het nog erger?  In een film wel natuurlijk.  Het titelpersonage in ‘De Premier’ wordt ’s ochtends badend in het zweet wakker, worstelend met stress, vermoeidheid en de hectiek van zijn job. Een mindere dag zeg maar.  Alleen is dit slechts het begin, want even later dringen terroristen zijn leven binnen en verandert die mindere dag in een helse nachtmerrie waaruit geen ontsnappen mogelijk is.

‘Een goeie film’, sprak de bereoemde filmproducer Samuel Goldwyn ooit, ‘begint met een aardbeving en bouwt dan geleidelijk op naar een climax.’ Een variatie van deze gedachte ligt aan de basis van ‘De Premier’ : een hoofdpersonage dat sowieso al gekweld rondloopt, belandt in een wervelwind van terreur, actie en emotie, en wat hij ook onderneemt, de situatie wordt alleen maar intenser en dramatischer.  ‘Erg’ wordt ‘erger’ wordt ‘ergst’.  En zelfs bij ‘ergst’ stopt het niet.  Meer zelfs : het stopt nooit.

Mijn vorige films ‘De Zaak Alzheimer’ en ‘Loft’ waren ook al spannende en emotionele rollercoasters.  Deze keer heb ik de ambitie om nog verder te gaan.  Nog genadelozer om te springen met de personages en de hindernissen die zij moeten overwinnen. Met steeds deze stelregel in het achterhoofd : je moet het geloven.  Je moet geloven dat dit ‘bigger than life’-verhaal ook écht zou kunnen gebeuren. In België nog wel.  En daar zit ‘m ook het verschil met de Hollywoodfilms in hetzelfde genre : ‘Air Force One’, ‘In the Line of Fire’, ‘The Manchurian Candidate’, ‘Vantage Point’, ‘Olympus has Fallen’, ‘White House Down’, ‘Enemy of the State’, ‘The International’, ‘Death of a President’, de films rond Jason Bourne.  Ik heb genoten van deze klassiekers en semi-klassiekers waarin helden en antihelden afwisselend jager en prooi zijn in een nooit eindigend crimineel steekspel. Maar de personages stonden altijd ver van me af.

 

Niet zo bij ‘De Premier’.  Deze film gaat over ‘mensen van bij ons’. Dit is ‘onze Premier’ (zij het een fictieve), die de veelheid aan sinistere krachten trotseert in ‘ons land’. En de film mag dan al wemelen van de actie en de verrassende plotwendingen, toch is dit in essentie een verhaal over mensen.  Herkenbare mensen met herkenbare zorgen en problemen, die in een brutaal avontuur worden meegezogen. En datgene doen wat we allemaal doen : strijden voor wie ons dierbaar is. Desnoods tot de dood erop volgt. Hoe verschillend ook qua concept en uitwerking.  ‘De Premier’ bewandelt dezelfde weg als ‘De Zaak Alzheimer’ en ‘Loft’. Maar dan aan een rotvaart. Net als m’n vorige films wordt dit een ‘thriller met een ziel’, een verrassende en ingenieuze spektakelfilm met oog voor de dagelijkse emoties. En vooral ook : iets wat je in de Belgische cinema nog nooit hebt gezien. Erik Van Looy

Zie ook :

Erik Van Looy over ‘De Premier’

De hoofdcast is bekend

 

foto’s KVdm – Cinevox

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …