Flashback 2018/Flashforward 2019 #1: Michael Van Ostade

Twee weken lang nemen we de tijd om stil te staan bij de jaarovergang, en dat doen we in goed gezelschap: elke dag geeft een regisseur waar we in 2019 nog veel van zullen horen zijn ongezouten mening. Als eerste aan de beurt: Michael Van Ostade, de regisseur en scenarist die ons samen met zijn broer Andrew Van Ostade begin dit jaar verraste met ‘Baby Yega: The Movie’, en volgend jaar zelfs nog grotere plannen op stapel heeft.

Wat was voor jou persoonlijk het meest onvergetelijke moment van 2018?

Zonder twijfel de première van ‘Baba Yega: The Movie’. Het is écht hallucinant om je film opeens in veertig zalen te zien opduiken, en desondanks het goede weer van de paasvakantie hem toch nog volk te zien trekken. Ook hoe kinderen de film opsnoepten van begin tot einde, en een kind in de zaal aan zijn vader zei: “Dit is nu mijn favoriete film ooit!” Toen moest ik toch wel even een traantje wegpinken.

Humblebrag of niet, ‘Baba Yega’ is misschien niet mijn kindje, maar ik mag toch wel een trotse nonkel zijn.

Naar welke figuur uit de Belgische filmwereld heb je het afgelopen jaar het meest opgekeken, en waarom?

Dat is natuurlijk een nobrainer, Lukas Dhont. Niet dat ik akkoord ga met de keuzes die hij gemaakt heeft in ‘Girl’, welbepaald omdat hij keuzes gemaakt heeft. Ik heb veel vrienden in de LGBTQ+ community en de meningen zijn echt split down the middle. Veel haat, maar zeker ook veel liefde, maar vooral, dialoog. Daar draait het bij mij om. Er heersen enorm interessante debatten en iedereen luistert naar elkaar.

Ik lijk misschien niet meteen het beste aanspreekpunt voor dit soort problematiek, omwille van die dansende alienfilm of spookfilm voor kinderen, maar inclusie is iets waar ik erg hard voor vecht. Nu is er dialoog omwille van de problematiek. Er worden stemmen gehoord die normaal nooit gehoord worden. Ik vind het straf hoe Lukas dit allemaal opneemt. Gelauwerd worden op Cannes, om dan aan stukken gereten te worden door controverse. Ik zou het écht niet kunnen. Chapeau.

Hij heeft een film gemaakt die onmogelijk iedereen gelukkig kan maken, hij heeft keuzes gemaakt. Hij staat achter die keuzes, en laat de dialoog verder groeien en bloeien.

In hoeverre was het een goed jaar voor de Belgische film?

Dilemma, beantwoord ik met het obligatoire “Het was een alarmerend slecht jaar voor de Vlaamse film en we gaan allemaal dood” eindejaarsartikel, of deel ik gewoon iets mee hoe ik het ervaren heb?

Toch maar voor optie 2. Er waren opvallend minder films dit jaar, of toch zo leek het. Maar zoals ik het ervaren heb, lijkt het een absoluut topjaar, niet? We beginnen het jaar met ‘Patser’, dat bewijst dat we Hollywoodiaanse cinema aankunnen. De film trok een hoop mensen naar de cinema, het was een absoluut feest. Nonstop till you drop en daarna een kater van jewelste. Een commercieel product dat publiek trekt. Daartegenover eindigen we het jaar met ‘Girl’, een film die kritisch goed ontvangen wordt, maar ook volk trekt! Best of both worlds dus.

Er leeft binnen het VAF ook veel te doen rond de kwaliteit van Vlaamse films het laatste jaar. De dingen die ik vanop afstand meepik, lijken dan ook enorm waardevol. Meer geld voor nieuwe media, meer nadruk op kwalitatieve scenario’s, enzovoort. Het lijkt alsof er een frisse wind door alles heen waait. Ik denk dat dat ook één van de belangrijkste punten is om de Belgische film levend te houden. Een beetje zielstaren was écht nodig dit jaar. “Het publiek bleef thuis!” “Het komt door illegaal downloaden!” “Netflix maakt de cinema kapot” “T’is de schuld van de sossen!” “T’is te goei weer en niemand gaat naar de cinema!” Oei, die laatste heb ik misschien ook wel gebruikt.

Point is, laten we eerst eens naar onszelf kijken, vooraleer we de schuld weer doorschuiven naar externe factoren.

Is er iemand uit de branche, die we speciaal in de gaten moeten houden?

Animator/regisseur Britt Raes ga ik alvast in het oog houden. Haar kortfilm ‘Catherine’ (die nu integraal gratis online te kijken is, zeker doen) is al enkele jaren de wereld aan het rondreizen en de ene na de andere prijs aan het binnenhalen. Nu die fase gedaan is kan Britt eindelijk aan nieuwe projecten beginnen! Niet waar Britt? Britt? Ja lap ze is weer op reis naar een festival waar ze alle prijzen opsnoept.

Wat was de beste Belgische film van het jaar en waarom?

‘De Buurtkampioenen: T’is niet Infinity Waar hé?’

Waarom? De titel alleen al. Mijn favoriete stuk was toen de worstenfabriek van Boma geinfiltreerd werd door de buurtpolitie vanwege geluidsoverlast van Baba Yega, en Alleen Eline kon daar eigenlijk iets aan doen.

Ja nee ‘Girl’ natuurlijk.

Wie zal er volgens jou volgend jaar doorbreken, en met wat dan?

Ik hoop oprecht dat Liza Shevchuk en Samuel Van Broekhoven van BIRCH production design in 2019 genomineerd worden voor een Art Direction Award. Het is beschamend dat ze over het hoofd zijn gezien voor de prachtige sets, kostuums en decors dat ze maakten voor ‘Charlie en Hannah gaan Uit’, en zelfs de zotte props voor ‘Baba Yega the Movie’, gaande van winkelkarretjes en tunerbakken tot ruimteschepen.

HONERABLE MENTION: Christian De Schutter, met zijn standup. Ik schrijf hem persoonlijk in op de Humo comedy Cup.

Wat zijn verder jouw (film-)plannen voor 2019?

Oe! Oe! Is het nu schaamteloze promotie tijd? Yes! Well, thank you for asking!

Druk druk druk, 2019 wordt voor de gebroeders Van Ostade het jaar van ‘De Gebroeders Schimm’! Waar Baba ons petekind was, is Schimm ons eigen kind. Al sinds 2015 zijn we het aan het opvoeden met veel liefde en aandacht en nu zijn we eindelijk klaar om Schimm aan de buitenwereld te introduceren!

Dit voorjaar beginnen we aan de pre-productie om dan in de zomer te draaien. Het wordt een knotsgekke avonturenfilm over dat klein monstertje dat leeft in ons allen en hoe je ermee moet omgaan. Hoe vang je bijvoorbeeld een Bezetel (bezeten zetel)? Ah, je gooit klein geld, afstandsbedieningen en chips kruimels tot hij moet overgeven! Dat soort film dus!

Drukker drukker drukker, daarboven zijn we bezig met Gerda Dendoven om haar kinderboek “Soepkinders” te ontwikkelen als langspeelfilm. Dat zou een knotsgekke mix van animatie en liveaction worden. Momenteel zijn we bezig met het boek in een treatment te gieten om daarna het scenario te kunnen uitschrijven.

Drukst, drukst, drukst, als laatste zijn we bezig aan het scenario van onze 3de (of 4de, afhangend van wat er eerst klaar geraakt) langspeler, ‘For The Record’. Dit wordt een beetje een afscheid van de kinderfilms waar we ons comfortabel in voelen, en een stap in de wereld van de volwassenen. ‘For the Record’ is een psychologische horrorfilm over de moeilijkheden van het creatieve proces, en hoe die angsten zich fysiek manifesteren in grotesque manieren. Het is gebaseerd op onze ervaringen binnen de muziekwereld, dus een erg persoonlijk verhaal. We kregen onlangs scenariosteun van het VAF voor dit project dus we zijn erg blij met het vertrouwen. 

Wat vraag jij als kerstcadeau dit jaar?

Een gesigneerde poster van De Buurtkampioenen door Xander De Rijcke. En een Tesla.

Wat is je nieuwjaarswens?

Zo’n “help ik ben gevallen en kan niet meer opstaan”-knop voor senioren, maar dan voor onze regering. Die valt nogal veel de laatste tijd en ik ben bezorgd.

Anderen die onze vragen beantwoordden:

Stijn Coninx

#3 Patrice Toye

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …