Gilles Coulier over de cultuurprijs van de KUL

Gilles Coulier, bewonderend aangekeken door eminente heerschappen als professor Rudi Laermans en professor Bart Raymaekers (foto KVdm – Cinevox)

Leuk, geweldig en verdiend voor Gilles Coulier (‘Cargo’) dat hij de cultuurprijs van de KUL won. Een prijs die voorheen aan mensen met naam en faam werd uitgereikt als Raoul De Keyser, Luc Tuymans, Dirk Braeckman, Meg Stuart en Jan Caeyers. Maar bij de uitreiking van de prijs aan  zo’n jong, fris veulen viel ons vooral de stoffigheid en de stijfheid van de stal op, of liever van de instelling. Bijna waren we geneigd om de KUL nogal flauw te noemen. Al zou dat dan weer te makkelijke flauwekul geweest zijn.  Maar goed, niet onze bedoeling om hier de KUL zwart te maken, integendeel, het pleit ook ergens voor de universiteit dat ze een figuur als Gilles Coulier in de bloemetjes zetten.  Wij waren erbij, zij het dat we soms al te zeer op afstand moesten blijven — neen, mijnheer, deze plaatsen zijn gereserveerd (en ze bleven vervolgens leeg) — en bieden u hier enkele impressies.

Het was woensdag 18 oktober in Leuven. Plaats van de feiten : Cinema Zed. Koen Monserez van Fonk VZW kan spreken en deed dat ook in zijn welkomstwoord.  In een mooie mensentaal.  Hij praat er wel vaker de dingen aan elkaar.  Maar het duurde niet lang of we werden eraan herinnerd waarom we in die aula’s van weleer zo makkelijk in slaap vielen.  Nog niet meteen. Want eerst was er een film. Het selecte clubje genodigden dat op de plechtigheid welkom was (velen van gevorderde leeftijd, wellicht blinden en slechthorenden), kreeg eerst de derde kortfilm van Gilles te zien, ‘Mont Blanc’. Daarna sprak professor Rudi Laermans, lid van de Adviesraad van de Cultuurprijs een laudatio uit, met nogal wat moeilijke woorden en veel archaïsmen.  Hij had het over hoe Couliers ‘quasi-documentaire interesse wordt gesublimeerd tot fictie’ en zei dat ‘de cinematograaf Coulier iemand is die beelden temporaliseert’.  Maar er waren ook momenten dat we hem begrepen en dat hij mooie dingen zei, zoals dat Coulier ‘beelden de tijd durfde te geven om te stollen’, hij had het over het ‘intieme zwijgen’ van zijn personages’ en hoe de jonge regisseur in zijn beeldtaal ‘soberheid prefereert boven uitbundigheid’, maar tegelijk sprak hij over de ‘heuse visuele choreografie’. Hij beklemtoonde dat Gilles auteurscinema maakt, en ook acteurscinema.  En hij besloot met de bedenking dat Gilles wis en zeker een ideale laureaat is van de KU Leuven Cultuurprijs : tegelijk diep-en breedgerand, jong en artistiek beloftevol, maar evenmin nog een groentje.

Vervolgens reikte professor Bart Raymakers, vicerector van de Groep Humane Wetenschappen en cultuur-, kunst-en erfgoedbeleid de prijs uit aan Gilles die ook het Gulden Boek van de universiteit mocht tekenen. Hij benadrukte dat de prijs wel heel belangrijk moest zijn, want dat Gilles zelf ter plekke was gekomen. Een moeite die hij niet deed voor de Jo Röpcke-prijs een paar dagen eerder, zo zei hij. Terwijl Gilles dan gewoon op het London Film Festival zat met ‘Cargo’.  Maar goed, hij was er. Al heeft hij tegenwoordig ook zeer druk met de afwerking van ‘De Dag’, een serie die hij voor Woestijnvis heeft gedraaid. En hij was heel tevreden.

Na de vertoning van zijn tweede kortfilm, ‘Paroles’, volgde het dankwoord van Gilles Coulier, dat hieronder te bekijken en beluisteren valt.  We stonden ver opgesteld, omdat, zoals eerder gezegd, alles er nogal gereserveerd en voorbehouden toeging.

Tenslotte was er de vertoning van de langspeelfilm ‘Cargo’, ingeleid door Koen  Monserez van FONK vzw. Eindelijk weer in mensentaal in een gesprek met Gilles Coulier. Waarin we ook vernamen dat hij heel graag kinderen wil. Dat voorgesprek ging als volgt :

Zie ook : 

Gilles Coulier wint Jo Röpcke Award

 

 

Check Also

En het palmares van ANIMA 2024 is…

Brussel daverde 10 dagen lang op zijn grondvesten, op het ritme van de animatiefilm. Duizenden …