Cinevox Le cinéma vu par les belges
Emmy Storm is een Nederlandse jongedame die in 2008 afstudeerde aan de Akademie voor Beeldende Kunst en Vormgeving in Tilburg. Maar ze wou beelden laten bewegen en besloot verder te studeren aan het KASK in Gent. Daar volgde ze animatie en studeerde ze af met haar eindwerk ’Disclosure’. Intussen is ze in Gent blijven hangen en heeft ze een eigen bedrijfje, Studio Storm, dat kaarten, logo’s, websites ontwerpt en voor animatie zorgt op kinderfeestjes en tijdens workshops. Ze is intussen ook juffrouw Emmy, want ze geeft les ICT op de basisschool Henri d’Haese in Gentbrugge. Wij legden juffrouw Emmy ons vragenlijstje voor dat we aan nog enkele mensen voorlegden die voor ‘Het Grote Ongeduld’ zijn geselecteerd.
Waarover gaat uw film?
“’Disclosure’ betekent ‘Doorgelicht’. Voor deze film heb ik mijzelf zowel letterlijk als figuurlijk doorgelicht. De achtergronden zijn gecreëerd uit röntgenfoto’s van mij, dagboektekeningen komen tot leven.Kleine frustraties, twijfels en onzekerheden komen op een poëtische manier aan het licht.”
Beschouwt u uw eigen film als een studentenproject of kijkt u verder? Hoopt u hiermee ook al het festivalcircuit te kunnen aandoen?
“Ik zie deze film als een afronding van mijn studie. Mijn werk is altijd persoonlijk, maar nog nooit zo letterlijk. Kijkend naar de toekomst zie ik mij nog veel films maken gebaseerd op de kleine mooie dingen van het leven. Toch zal ik niet snel nog een film maken die zo dicht bij me staat. Het is best confronterend.”
Beschouwt u zichzelf al als een filmmaker?
“Ik beschouw mijzelf als filmmaker, tekenaar en lerares. Het overbrengen van het vak op anderen geeft me enorm veel voldoening.”
U bent filmstudent. Hebt u uw vak op school geleerd?
“Ik heb mijn vak zeker op school geleerd. Ik heb geleerd hoe je een film opbouwt van het
begin tot het eind. De creativiteit en de eigenheid is iets wat je niet kan leren op een school, maar de manier van aanpakken wel. Ik ben door mijn opleiding kritischer geworden: mijn eerste films bevatten veel meer slordigheden, dat zal mij nu niet snel meer gebeuren.”
Tevreden over uw opleiding?
“Het laatste jaar op het KASK kreeg ik veel vrijheid, ik heb persoonlijk liever wat meer structuur.
Ik vond het veel te lang om 1 jaar lang met 1 project bezig te zijn. Ik houd meer van structuur en kortere projecten: van mijn eerste jaren op het KASK heb ik meer genoten.”
Wie zijn uw grote voorbeelden in de filmwereld?
“Michael Dudoc de Wit ‘Father and Daughter’ is de film die me heeft doen besluiten om animatiefilms te gaan maken. Ik vind het zo mooi om te zien hoe er zonder veel woorden enkel met muziek en beeld zeer zeer emotioneel verhaal verteld wordt.”
Waarom moeten we uw film zien?
“Omdat het weer eens wat anders is dan u gewend bent. Niet alleen het verhaal, maar ook mijn eigen persoonlijke manier van animeren.”
Zijn er films van collega-studenten die we volgens u niet mogen missen?
“Twee filmprojecten die momenteel ‘in progress’ zijn, dus nog even geduld: van Anna Heunick & Josie Derycke (ze studeren dit jaar af aan de afdeling animatiefilm op het KASK) verwacht ik veel!”
Wat is voor u het belang van ‘Het Grote Ongeduld’?
“Elke vertoning van mijn film is belangrijk! Een film is gemaakt om getoond te worden, zo kan het publiek kennis maken met mij en mijn werk.”
Wat zijn uw plannen, dromen voor de toekomst?
“Docentschap combineren met het maken van korte films, al dan niet in opdracht. Leerlingen net zo bevlogen van mijn vak laten zijn als ik zelf ben.”
Zie ook :
– de site van het Grote Ongeduld
– Koen De Gussem over ‘Rebird’
– Maithé Franco over ‘Half Day Tour Soweto’
– Ischa Van Ekert over ‘Mi Abuela Raquel’
– Emilie Plouvier over ‘La Femme, c’est Nous’
– Leni Huyghe over ‘Do You Know What Love Is’
– Nick De Vucht over ‘Face It’
– Bavo Croes over ‘Over Kurken en Snavels’
– Willem Leyssens over ‘Lulu du Lac’
