Cinevox Le cinéma vu par les belges
Hun eerste antwoord is nogal moeilijk. Maar lees vooral ook verder. Dat je vooral veel zin krijgt om hun film te zien. Want hij is intrigerend. Betoverend. Ze weten een sfeer neer te zetten, die Sarah & Charles. Ze leggen het soms wat moeilijk uit, maar hun beelden spreken een eenvoudiger taal. Ze komen uit een kunstcircuit maar hebben ambitie in de filmwereld. Terecht, zo zouden we durven stellen. Een film en een regisseursduo om te onthouden.
1) Waarom hebt u deze kortfilm gemaakt? Wat wilde u vertellen?
De film betekent een voortzetting van onze interesse in en ons onderzoek van cinema en narratieve structuren, fictie en mise-en-scène. In ons werk zijn zowel front- als backstage zichtbaar. Zo kan de toeschouwer tegelijkertijd de constructie van de fictie én de fictie zelf waarnemen. Onze gehele artistieke praktijk draait rond de creatie en tegelijkertijd subversie van illusies. Enerzijds stimuleren we de verbeelding door middel van beelden die de illusies weerspiegelen die de kijker koestert, anderzijds ontmantelen we voortdurend die illusies. Naast enscenering is ook herinnering een belangrijk thema in ons werk, herinneringen en de persoonlijke beleving ervan. Maar naast een consequente voortzetting, is de film ook een focus op persoonlijke nieuwe uitdagingen zoals daar zijn de dialoog, de artistieke benadering van de dubbing techniek en het werken op locatie.
2) Wat is de synopsis/pitch van uw film?
‘A day will come my future will be your past’ gaat over het leven zelf en de herinnering eraan, over verwachtingen en ontgoochelingen. Op een prille zomerse dag in een park mijmeren twee jonge vrouwen over hun vroegere vriendschap en persoonlijke levensloop. Hun dialoog speelt zich af in het heden en ze gebruiken de tegenwoordige tijd om zich uit te drukken. Na een tijdje wordt echter duidelijk dat het leven waarover ze het hebben een projectie is van een toekomstbeeld.
Hun gesprek gaat over vergankelijkheid en vervangbaarheid en de tegenstrijdigheid in het concept ’tijd’. “I wonder, why can I remember my past, but not remember my future?”, vraagt één van de vrouwen zich af.
Vervolgens wordt de film zelf onderdeel van het narratief. De ‘vierde muur’ wordt als het ware neergehaald. De illusie gevoed door een doorgedreven stillering (een idyllische omgeving, aantrekkelijke jonge mensen, zachte kleuren en frêle muziek) wordt al gauw doorprikt wanneer blijkt dat de stemmen gedubd zijn. De conversatie voelt onnatuurlijk aan en de regisseurs doen weinig moeite om dit te camoufleren. Even later ziet men stemactrices de tekst inspreken in de studio. Hoewel de kijker verkiest het te vergeten, wijzen Sarah & Charles er hem voortdurend op dat alles in scène is gezet. Hij wordt uitgenodigd zelf de verhaallijn te construeren.
3) Hoe hebt u uw cast en crew gevonden?
Voor deze film werkten we opnieuw grotendeels samen met het team dat eerder al meewerkte aan de musical ‘Props for Drama: Suspension of Disbelief’, de kortfilm die deel uitmaakte van de solotentoonstelling in Z33 Hasselt (2013). Zo werd de muziek gecomponeerd door Lieven Dousselaere en werden de beelden ingeblikt door Hans Bruch jr.
Voor de cast gingen we op zoek naar talent dat in één oogopslag de kijker zou kunnen overspoelen met schoonheid en een sterk gevoel van pathos zou opwekken. Eerst dachten we aan dansers of performers, mensen die opgeleid zijn om een publiek naar zich toe te trekken, maar tijdens de audities werden we helemaal verknocht aan Bettee Molnar en Stine Sampers. Twee meisjes die een beetje toevallig op ons pad terecht kwamen. Stine Sampers volgden we al lang omwille van haar fotografisch talent en wouden we sowieso betrekken in het project als klankbord m.b.t. het kleurgebruik en fotografisch werk. Bettee werd ons door veel mensen, waaronder ook Stine, aangeraden. En gelijk hadden ze. De overige cast, Elsa May Averill en Bryana Fritz zijn twee talentvolle mensen waar we eerder al mee hadden samengewerkt en eigenlijk van in het begin al in ons hoofd zaten toen we aan dit project begonnen.
De samenwerking met het Kortrijks Kinderlandkoor kwam tot stand dankzij kunstencentrum BUDA.
4) Hoe bent u er in geslaagd uw film te financieren?
Het grootste aandeel van het productiebudget werd ingevuld door een beurs van het Vlaams Audiovisueel Fonds (VAF). Maar de film was ook een coproductie van kunstencentrum BUDA, NETWERK centrum voor hedendaagse kunst en kunstencentrum Vooruit. Daarnaast brachten we ook eigen middelen in.
5) Waar hebt u gedraaid?
Het grootste deel van de film werd gedraaid in het Ter Kamerenbos, een 19e eeuwse artificiële omgeving bij uitstek, ontworpen door landschapsarchitect Édouard Keilig (de interesse voor ensceneringen en het artificiële komt wel vaker voor in ons werk). Daarnaast werden ook scènes opgenomen in een studio van kunstenwerkplaats Pianofabriek en in de grotten van Fromelennes.
6) Wat betekent voor u de selectie voor het IKL?
We zien IKL als een prachtig vertrekpunt op de weg naar erkend filmmakers. Met deze derde kortfilm stromen we nieuwe wateren binnen, namelijk die van de ‘echte’ filmwereld. Waar we voordien enkel erkenning kregen als beeldende kunstenaars krijgen we deze nu ook als filmmakers. Onze ambitie is om over een paar jaar een langspeler te regisseren. De waters testen met deze kortfilm was onze ambitie, geselecteerd worden is een prachtige bevestiging.
7) Is er eerder een film van u geselecteerd voor het festival in Leuven?
Neen, dit is onze eerste inzending en nominatie.
8) Waarom moeten mensen uw film zien?
We willen niemand verplichten, maar als mensen zin hebben in een verhaal dat eigenlijk pas begint, eens de generiek voorbij is, dan moeten ze naar onze film gaan kijken. We verwachten met deze film heel veel van ons publiek. Gedurende 25 minuten krijgen ze allemaal stukjes draad aangeboden die ze dan zelf aaneen moeten knopen. Onze insteek was om een verhaal te vertellen dat voor iedere kijker een zeer eigen interpretatie met zich kon mee krijgen.
9) Wat is voor u het droomparcours voor uw film? Waar wilt u hem nog vertoond zien?
Het parcours van onze film startte goed met een première op het filmfestival van Gent en ook de selectie door het kortfilmfestival van Leuven heeft ons bijzonder verheugd. Maar de film werd ook ingediend voor buitenlandse festivals.
Graag zouden we de film kunnen tonen in een internationaal festival, voor het Amerikaanse (Sundance Film Festival), Canadese (Images), of bijvoorbeeld ook Finse publiek (Tampere Film Festival).
10) Is het maken van een kortfilm een stap in de richting van het langere werk? Of wat is uw uiteindelijke ambitie?
We dromen sinds onze kindertijd al van het maken van een langspeelfilm. Maar we zijn ons een zeer bewust van dat je heus wat ervaring moet hebben om aan zo een avontuur te beginnen. Hoewel we al in het bezit waren van onze eerste filmcamera toen we amper 12 jaar oud waren, weten we dat we nog een lange weg hebben af te leggen eer we ons hieraan gaan wagen. Graag willen we zeker eerst nog twee kortfilms realiseren.
11) Hebt u een site? Een facebookpagina? Zo ja, welke?
www.charlessarah.com
www.facebook.com/sarah.and.charles
