IKL : ‘Het einde van Monica’ van Thomas Nuyten

Van nu af aan moeten we ons vooral iedere keer excuseren dat de antwoorden van de regisseur in kwestie niet eerder zijn gepubliceerd. Excuseer dus, Thomas. Vooral omdat ze ook alweer veel boeiende gedachten bevatten. Gedachten die ons doen verlangen om ‘Het einde van Monica’ te zien.

1) Waarom hebt u deze kortfilm gemaakt? Wat wilde u vertellen?

De reden waarom ik ‘Het einde van Monica’ wilde maken komt voort uit een fascinatie voor de omgang met herinneringen, het concept van tijd, het effect op lange termijn van sterk emotionele – traumatische – ervaringen uit het verleden, eenzaamheid, vergankelijkheid en tijd. Het hoofdpersonage Monica leeft met een angst om de controle te verliezen. Ze zit gevangen in de tijd en probeert tegelijkertijd tegen de tijd te vechten, zowel tegen het verleden als tegen de toekomst. Dit gevecht is naar mijn idee voor velen herkenbaar, een gevecht tegen de vergankelijkheid van zichzelf en de mensen om ons heen. Door een traumatische ervaring in het verleden manifesteert dit gevecht zich bij Monica tot in het extreme: neurotische gedragingen en pogingen tot het afsluiten van de buitenwereld vormen haar dagelijks leven. De keuze voor de metro als een van de belangrijkste arena’s komt voor uit enerzijds een fascinatie voor het concept en het auditieve en visuele van de metro zelf. Anderzijds vormt het metronetwerk een blauwdruk voor een verhaal: kruisende verhaallijnen, tussenstations en eindhaltes bieden een enorme hoeveelheid aan inspiratie. Tenslotte dient de metro als metafoor voor het leven van Monica. ‘Opgesloten’ in haar cabine volgt ze een vaste route. Ze wordt door de tijd gedragen over een route waar ze niet van kan afwijken. Ze is alleen op haar weg, maar draagt tegelijkertijd een grote hoeveelheid mensen achter zich aan. Monica leeft letterlijk en figuurlijk ondergronds.

2) Wat is de synopsis/pitch van uw film?

‘Het einde van Monica’ is een drama over een metrobestuurster wier werkzame leven zich voornamelijk afspeelt in de donkere tunnels onder de stad. Haar repeterende dagen vullen zich met het aftikken van vaste handelingen. Ze heeft haar leven op haar eigen manier op de rails. Maar wanneer de vrouw een voicemailbericht ontvangt van een oude bekende, begint haar gestructureerde bestaan langzaamaan af te brokkelen.

 

 

3) Hoe hebt u uw cast en crew gevonden?

Dit is nogal een zoektocht geweest. Voor de rol van Monica ben ik met verschillende actrices in gesprek geweest. De meeste van hen had ik via hun agenten gecontacteerd. De klik die ik met Nanette Edens had, haar interesse in de rol en haar diepgang intrigeerden mij. Vanaf de eerste repetities merkte ik dat Nanette de perfecte actrice voor de rol was, en ik een juiste keuze had gemaakt.
Met Director of Photography Myrthe Mosterman zou ik al eerder samenwerken. Wegens een opdracht van Myrthe in het buitenland ging dit toen echter niet door. Aangezien ik al een enorme fan was van haar werk, heb ik haar voor deze film weer gevraagd.
Uiteindelijk heb ik het overgrote deel van cast en crew zowel middels agentschappen en toneelgroepen als via via weten samen te stellen.

4) Hoe bent u er in geslaagd uw film te financieren?

De film is met een erg klein budget gedraaid – uiteindelijk heeft het geheel zo’n 8.500 euro gekost. Dit bedrag heb ik grotendeels zelf geinvesteerd. Een jaar lang veel werken en sparen naast de studie was voor mij de manier.
Tevens hebben we veel sponsoring voor de film kunnen regelen in de vorm van locaties waar we gratis of tegen gereduceerd tarief konden draaien en sponsoring van lenzen door Cam-a-lot. Tenslotte heb ik van Artes Powered by Sabam een ontwikkelingsbeurs ontvangen. Zonder deze beurs was het niet gelukt de film af te werken zoals deze nu is.

5) Waar hebt u gedraaid?

De opnames vonden plaats in Amsterdam, een oefenterrein van Defensie in Vught (NL) en in het metronetwerk van Keulen. In de eerste instantie wilden we erg graag draaien in het metronetwerk van Brussel – na verschillende locatiebezoeken leek dit voor ons de perfecte plek. Echter was het wegens het dreigingsniveau voor terrorisme niet mogelijk om toestemming te krijgen voor de opnames. 2 weken voor de betreffende opnames plaats moesten vinden, hebben we dan ook besloten de opnames naar Keulen te verplaatsen.

 

 

6) Wat betekent voor u de selectie voor het IKL?

Dit voelt uiteraard als een waardering van de gemaakte film. Het is fijn om deze waardering te voelen voor iets waar je zo hard aan gewerkt hebt en wat zo na je hart ligt.

7) Is er eerder een film van u geselecteerd voor het festival in Leuven?

Nee.

8) Waarom moeten mensen uw film zien?

Dit vind ik een moeilijke vraag, omdat ik vooral denk dat mensen zelf moeten beslissen wat ze willen zien. Maar als mensen geinteresseerd zijn in een drama dat niet expliciet of erg commercieel is, maar een nieuwe invalshoek biedt en visueel stilistisch is, denk ik dat deze film hen wellicht zou kunnen bevallen. Het is een suggestief drama en biedt de toeschouwer ruimte tot interpretatie.

9) Wat is voor u het droomparcours voor uw film? Waar wilt u hem nog vertoond zien?

Uiteindelijk ben ik blij met iedere selectie. Uiteraard zou het fantastisch zijn mocht de film geselecteerd worden voor bijvoorbeeld de Berlinale of Tribeca.

10) Is het maken van een kortfilm een stap in de richting van het langere werk? Of wat is uw uiteindelijke ambitie?

Natuurlijk zou ik ooit graag een langspeelfilm realiseren. Echter denk ik dat ik me nu eerst nog eens zou willen focussen op een kortfilm. Er ligt al een nieuw idee klaar, waaraan ik binnenkort begin te schrijven.

Naast mijn fictiewerk ben ik bezig met meer experimenteel/conceptueel documentairewerk en focus ik me graag op modefilm – een medium dat nog niet onder invloed is van vaste pijlers en een grote vrijheid kan bieden.

11) Hebt u een site? Een facebookpagina? Zo ja, welke?
Ja. http://www.thomasnuijten.com .

Check Also

Eurydice Gysel over ‘Skunk’!

Eurydice Gysel is de stille kracht achter ‘Skunk’, de nieuwste film van Koen Mortier. We …