Cinevox Le cinéma vu par les belges
Vincent Lynen mag binnenkort met zijn ‘Play Boys’ naar het internationaal gerenommeerde festival van Clermont-Ferrand. Dat betekent meteen dat je iemand bent in de wereld van de animatie. Maar Vincent zelf lijkt te denken van niet. Heel bescheiden vertelt hij over hoe hij vooral zijn schilderijtjes wou laten bewegen. Op de ene of de andere manier geeft hij zich helemaal bloot. ‘Play Boys’ blijkt duidelijk het werk van een kunstenaar. Een kunstenaar die heel vriendelijk onze vragenlijst invulde naar aanleiding van zijn selectie voor het IKL. Waarvoor dank.
1) Waarom hebt u deze kortfilm gemaakt? Wat wilde u vertellen?
Een film maken vertrekt bij mij altijd vanuit het tekenen. Wanneer ik het gevoel heb dat ik genoeg materiaal heb (of de goesting er is om te animeren), begin ik na te denken wat ik er mee zou kunnen doen. Ik had mezelf bij ‘Play Boys’ gewoon voorgenomen om een animatiefilm te maken die zou voortvloeien uit de miniatuurschilderijtjes die ik voordien had gemaakt. Ik wist dus niet wat ik ging vertellen. Zolang ik het zelf plezant vond en het mij bleef boeien, bleef ik prutsen en sleutelen aan de animaties. Ik animeerde dan ook verschillende situaties die soms totaal nutteloos of absurd waren. Nadien probeerde ik al dit materiaal ‘mooi’ met elkaar te verbinden door een soort van kettingreactie te introduceren. De ene animatie kreeg dus (in)direct een impact op een andere. Het ‘verhaal’ is dus ontstaan tijdens het maken van de film zelf. Ik denk niet dat ik iemand ben die een duidelijke boodschap wil meegeven aan de kijker, of een narratieve lijn wil aanhouden.
Ik heb mijzelf tijdens het maken van de film wel een thema opgelegd. ‘Play Boys’ draait in feite helemaal rond een soort van macho gedrag. De personages pronken en paraderen tegen elkaar op. Dit thema spoorde niet alleen mijn creativiteit bij het bedenken van grappige en absurde situaties, het zorgde er tevens voor dat ik binnen een bepaald kader kon werken, wat voor mij het maken van de film ook vereenvoudigde.
Het verhaal van ‘Play Boys’ was voor mij dan ook minder van belang, de nadruk ligt meer op het visuele en de sfeer van de film. Ik wil de toeschouwer aanzetten tot kijken en laten genieten van simpele en alledaagse dingen: een ballon die naar de lucht stijgt, een blikje bier dat omver word geschoten of een man die met zijn Kalasjnikov over een auto wandelt. Alles wat er gebeurd in de film lijkt doelloos: narratie blijft veelal afwezig, maar misschien vind ik het net daarom fascineren.
2) Wat is de synopsis/pitch van uw film?
Een film met macho’s, chicks, honden, guns, auto’s en brommers.
3) Animatie is een brede term voor tal van soorten film. Wat hebt u vormelijk trachten te doen?
Gedurende de voorbije twee jaar kwam de focus van mijn beeldend werk te liggen op het schilderen van miniaturen. Deze miniatuurschilderijen houden composities in van personen, dieren, objecten, gebouwen, … Kortom: de nadruk lag op elementen van het aardse, dagdagelijkse leven. Het werd een bron van waaruit ik kon starten met mijn film.
De uitdaging was een juiste vorm vinden om de schilderijen naar bewegend beeld te transformeren zonder dat ze hun effect zouden verliezen, meer bepaald een audiovisueel werk te maken dat rechtstreeks vertrok vanuit de miniaturen waarbij werd gebruik gemaakt van de grote afmetingen van het ‘witte doek’ waarop het werk uiteindelijk te zien zou zijn. Play Boys is een eindresultaat geworden van deze zoektocht.
4) Hoe bent u er in geslaagd uw film te financieren? (u mag eventueel uw budget vermelden, maar dat hoeft uiteraard niet)
Tijdens het maken van ‘Play Boys’ stelde “DeAuteurs” beurzen beschikbaar voor afstudeerprojecten. Hiervoor heb ik een dossier gemaakt en dit heb ingezonden. Met het geld dat ik van hun kreeg heb materiaal gekocht zoals verf, penselen, een tekentablet, karton, … Materiaal om verder te kunnen blijven werken aan mij film.
5) Animatie is een heel arbeidsintensief genre. Hebt u uw film alleen gemaakt? Met een ploeg?
‘Play Boys’ heb ik volledig zelf gemaakt, enkel de muziek heb ik uit handen gegeven.
Persoonlijk was het voor mij wel belangrijk om zoveel mogelijk zelf te doen bij het maken van mijn afstudeerproject. Ik denk dat je werk zo ook het persoonlijkst wordt. Het is echter wel belangrijk voor mij om met mensen te praten over mijn film en feedback
te krijgen. In die zin heb ik met een grote groep mensen samen gewerkt gezien het praten met deze mensen en hun feedback mijn film beter heeft gemaakt. De muzikant die de muziek voor mijn film heeft gemaakt, Brecht Hayen, is een goede vriend van mij. Meestal
stuurde ik twee beelden van mijn film door met een bepaald idee of gevoel waarmee Brecht dan aan de slag ging. Tijdens de vele uren schilderen van deze film luisterde ik altijd naar een plaat “the best of Hawaï music”. Deze plaat kocht ik ooit voor vijftig
cent in de kringloop. De muziek bracht me in een zomerse vakantiesfeer, en dit gevoel inspireerde mij ook bij ‘Play Boys’. Ik vond het dan ook ergens vanzelfsprekend om dit soort dromerige sfeer te gebruiken om de film te beëindigen.
6) Als u met een stemmencast werkt… Hoe hebt u gecast? En waren de stemacteurs makkelijk te vinden?
Ik heb geen gebruik gemaakt van een stemcast maar misschien is dat wel iets wat ik eens moet proberen. In het begin van de film is er een man die vier woorden door zijn megafoon roept maar dit zag ik niet als een dialoog maar als geluid. De stem heb ik dan zelf proberen in te spreken maar dat was een ramp. Ook omdat ik nog niet precies wist wat die man ging zeggen. Het leek me gewoon grappig om de film te beginnen met een soort van coach die het startschot van de film gaf. Ik heb dan uiteindelijk verschillende stemgeluiden gezocht in een sound databank en deze onder de animatie geplaatst tot er een geluid matchte met het personage.
7) Wat betekent voor u de selectie voor het IKL?
Ik ben zeer blij met de selectie en vind het STUK ook een leuke plek om heen te komen. Ik ben vorig jaar ook naar IKL getrokken om er de animatieselecties te bekijken. En dit jaar ben ik zelf geselecteerd dus dat is wel een leuk gevoel.
8) Is er eerder een film van u geselecteerd voor het festival in Leuven?
Neen, ‘Play Boys’ is de eerste film die ik inzend naar festivals.
9) Waarom moeten mensen uw film zien?
Als de kijker verrast wil worden en zich wil amuseren moet hij/zij zeker komen.
10) Wat is voor u het droomparcours voor uw film? Waar wilt u hem nog vertoond zien?
Ik ben blij met alle selecties maar misschien zit ik al in mijn droomparcours, ‘Play Boys’ is al getoond geweest op het filmfestival in Gent, nu Leuven en binnen een paar maanden in Clermont-Ferrand. Dit had ik nooit gedacht.
11) Is het maken van een kortfilm een stap in de richting van het langere werk? Of wat is uw uiteindelijke ambitie?
Een langspeler is niet meteen iets voor mij denk ik. Ik zou graag nog zoveel mogelijk tijd steken in het tekenen en schilderen, misschien eens een tentoonstelling houden of eens wat groter werk maken. Maar ik zou ook zeker nog graag een tweede kortfilm maken.
12) webstie/trailer
Op dit moment heb ik enkel een website met enkel het beeldend werk.
website: vincentlynen.tumblr.com
Zie ook :
