Kevin Meul over ‘My First Highway’

Gisteren is Kevin Meul met zijn ploeg begonnen aan de opnamen van zijn langspeelfilm ‘My First Highway’.  En afgaande op wat hij met zijn kortfilms bewezen heeft (‘Het bijzondere leven van Rocky De Vlaeminck’ en ‘Cadet’) en vroeger ook met zijn clips voor ‘Das Pop’ — de band bij de welke zijn broer Niek lange tijd bassist was, kijken wij heel erg uit naar dat langspeelfilmdebuut van hem.  Hij draait zijn film bijna helemaal in Spanje, maar wij konden de man nog net strikken voor hij vertrok en hadden volgende babbel met hem.  De foto’s van de eerste draaidag zijn afkomstig van producent Fobic Films. Waarvoor hartelijk dank.

 

Wanneer begin je nu te draaien?

 

Kevin Meul : “We vertrekken op 11 april naar Spanje – want we draaien voornamelijk in Spanje — en dan beginnen we effectief te draaien maandag de 13de. Eigenlijk zitten we de eerste weken op een camping tussen Barcelona en Valencia, in Riumar, dat is onze uitvalsbasis. Het grootste stuk van het verhaal speelt zich af op de camping. De vierde week gaan we nog een paar Spaanse locaties aandoen, verder uit de buurt. En dan keren we terug op 10 mei.  Waarna we nog een paar dagen voorbereiding hebben voor een Belgische shoot van anderhalve week, en dat zijn dan vooral de interieurs die we in België gaan draaien. Uiteindelijk gaan we dan helemaal klaar zijn op 26 mei. Dat is het plan.”

 

En vanwaar kwam het plan om in Spanje te draaien?  Was dat eigenlijk altijd al de bedoeling? 

 

Kevin Meul : “Wel, neen, het gaat over een jongen die op reis gaat met zijn ouders, zijn broertje. Hij zit een beetje gevangen in het keurslijf van zijn familie. Hij wil eigenlijk heel graag het leven en de liefde ontdekken, maar die gelegenheid heeft zich nog niet voorgedaan. Maar op reis leert hij op de camping, of daar in de buurt een meisje kennen die daar woont. En dat zet, om het licht uit te drukken, zijn wereld op zijn kop. Eigenlijk maakte het weinig uit voor het verhaal waar het zich precies afspeelde, het is redelijk universeel geschreven. Er zitten weinig referenties in aan bestaande landen of streken. Toen we naar een een goeie camping op zoek gingen, heb ik eerst de Belgische kust afgezworven. We zijn ook in Nederland beland. En in Noord-Frankrijk.  Als je eens op reis wilt naar een camping in de buurt, bel me gerust, ik ben intussen een specialist geworden (lacht).  Maar er zijn nogal veel aspecten die het niet zo evident maken. Enerzijds wilden we een camping die we zelf een beetje konden controleren. Waar er nog niet te veel toeristen rondhangen. Anderzijds zijn er ook veel nachtopnames gepland in het verhaal.  Waardoor het hoogseizoen in België of in de buurt uitgesloten was, want de nachten zijn kort en de campings zijn vol.  We zijn toen beginnen brainstormen. We hebben Ierland even overwogen, want dat was toch niet evident.  Dan zijn we uiteindelijk meer naar het Zuiden beginnen te kijken, omdat we dan ook het mooie weer kunnen gebruiken, wat niet onbelangrijk is. Intussen zijn ook in het Zuiden de nachten iets langer. En kunnen draaien net voor het toeristische seizoen losbreekt, betekent dat we niet met de grote drukte af te rekenen krijgen. Vandaar dat ons oog op Spanje is gevallen, omdat we daar kunnen beschikken over campings die nog niet te vol zitten, en waar er hoogstwaarschijnlijk of hopelijk mooi weer zal zijn.  En na lang zoeken hebben we uiteindelijk de geschikte locatie gevonden in Riumar, waar we in april en mei onze gang kunnen gaan. Dat maakt het allemaal spannender en exotischer, maar ook productioneel wat moeilijker natuurlijk.  Omdat je vooraf niet om de haverklap heen en terug kunt gaan, om effen naar je locatie te gaan bekijken. Dus we moeten altijd goed georganiseerd zijn, goed nadenken, goed plannen. Het is wel een hele uitdaging op die manier.”

 


En verblijft de hele ploeg op de camping? 

 

Kevin Meul : “Wel ja, en daar kijk ik in feite enorm naar uit. Het is mijn bedoeling en het is bij deze wel gelukt om samen met die ploeg dat verhaal een beetje aan de lijve te ondervinden. En echt zo ondergedompeld te geraken in een soort camping-omgeving waar iedereen op zichzelf en op mekaar aangewezen is.   Waar de mensen ook niet naar huis kunnen ’s avonds of in het weekend. Dus we gaan er echt een soort in het beste geval een hele commune kweken. We hebben ook de camping helemaal afgehuurd. Dus dat belooft (lacht).  Ik denk dat er ook al een paar mensen zijn die randanimatie hebben voorzien aan het zwembad en zo.  En ook al een paar crewleden die blijk geven van dj-skills, die gaan we ook enorm goed kunnen gebruiken. Ik zie het enorm zitten. Ook voor mezelf. Om echt ondergedompeld te worden in die omgeving. Dat brengt meestal wel veel inspiratie met zich mee. Dat verhaal gaat me niet lossen van de eerste dag tot de laatste. Een heel mooi vooruitzicht, vind ik.”

 

Werk je met een volledig Vlaamse ploeg, of zitten er ook Spanjaarden bij? 

 

Kevin Meul : “Wel, het is zo dat het grootste stuk financiering eigenlijk uit Vlaanderen en uit Nederland komt. Dus dat verplicht ons in feite om zoveel mogelijk geld uit te geven aan een Vlaamse en een Nederlandse crew. Dus de ploeg is een mix van Nederlanders en Vlamingen. Natuurlijk, we werken wel met mensen van ter plekke die van alles voor ons regelen. Ze zijn nu nog op zoek naar locaties en zo.  Maar over het algemeen kan je eigenlijk wel zeggen dat we zoveel mogelijk mensen van hier meenemen om daar dan de film mee te maken.”

 

Kan je even je keuze voor je cast overlopen?

 

Kevin Meul : Ja, absoluut, mijn hoofdacteur is Aaron Roggeman, dat is de jongen met wie ik mijn vorige kortfilm heb gemaakt. Ondertussen is hij twee jaar ouder, zijn haar is een stuk langer, dus die ziet er fysiek ook een stuk anders uit. Maar wel heel boeiend. Het verhaal gaat over een jongen van zestien jaar en hij is effectief zestien jaar. Dus die rol staat echt heel dicht bij hem, bij zijn omgeving en zijn emoties. Heel spannend. En ook wel ergens betrouwbaar, omdat ik eerder al met hem gewerkt heb en dat ik weet dat hij vol overgave doet. En daar heb ik heel veel vertrouwen in dat het goed komt. Naar het meisje hebben we heel lang moeten zoeken omdat het een heel moeilijke rol is. Het is een beetje een dubbelzinnig personage.  Uiteindelijk is het Romy Lauwers geworden. Dat is de dochter van Jan Lauwers van Needcompany. Die heeft al behoorlijk wat ervaring in het theater. En ze heeft een klein rolletje gespeeld in ‘Little Black Spiders’.  Dus op die manier zijn we haar eigenlijk op het spoor gekomen. Een paar repetities verder ben ik er heel hard fan van, van die combinatie. Dus dat zit wel goed. En dan hebben we natuurlijk nog een paar nevenpersonages, dat is de familie, dat is de combinatie van Natali Broods met Mathias Sercu, dat zullen de ouders zijn.  En anderzijds hebben we ook nog Ruth Bequaert die de moeder speelt van Romy.  Dat is eigenlijk wat betreft de hoofdcast. En dan hebben we nog een aantal nevenpersonages die we in Spanje gecast hebben.”

 

En wie zit er voor de rest in je ploeg?  Je sprak eerder al van Steak Number Eight voor de muziek.  Ik weet niet of dat gebleven is?

 

Kevin Meul  : “Ja, dat is nog altijd het geval.  De crew, het is een beetje een cliché, maar ik ben ongelooflijk tevreden van de mensen die aan boord zijn. Het zijn allemaal mijn eerste keuzes. Ik heb Menno Mans achter de camera, dat is een Nederlandse DOP die je kunt kennen van ‘Waste Land’.  Hij heeft een specifieke stijl die heel goed past bij het verhaal.  De production-design is in handen van de mensen van Tanker, die zich al op veel manieren bewezen hebben en ook telkens met mij hebben samengewerkt, voor mijn kortfilms. En dan is er nog mijn geluidsman, Raf Enkels, dat is ook iemand met wie ik al jarenlang samenwerk. En dat gaat eigenlijk op voor de hele ploeg. Allemaal mensen die ik al lang ken en met wie ik al veel heb samengewerkt.  Een heel geruststellend gevoel. Joke Pevenage is mijn assistent.  Die heeft de set in handen, en dat is goed, want het beloven heel zware dagen te worden, met heel veel scènes. Dus het is goed dat er iemand aan het roer staat die het klappen van de zweep kent. Dat is ook helemaal top. Dus ja, wat betreft crew en cast is het alvast dik in orde.”

 

Je zou oorspronkelijk vorig jaar in de vakantie draaien.  Hoe komt het dat het uiteindelijk een jaar langer geduurd heeft?

 

Kevin Meul : “Het antwoord is heel simpel : geld. Het verhaal is niet echt toegankelijk verhaal.  Het is redelijk sober en donker.  Met ook nog eens een onbekende hoofdcast, die twee jongeren.  En dat heeft ertoe geleid dat het nogal wat moeite kostte om mensen te overtuigen om te investeren. Het is pas nu eigenlijk, sinds enkele maanden, dat het budget zo goed als rond is.  Vandaar dat de opnames niet vorige zomer, maar pas deze lente kunnen doorgaan.”

 

Moet ‘My First Highway’ eigenlijk een jeugdfilm worden of mik je op een volwassen publiek?

 

Kevin Meul : “Wel, dat is een heel goeie vraag. Het is in elk geval een film over jongeren, door jongeren, maar om nu te zeggen dat het een kinderachtig thema is, dat is helemaal niet het geval. Ik hoop natuurlijk dat die film in de smaak valt bij jongeren, omdat ze zich op de ene of andere manier kunnen herkennen in die leefwereld, maar even goed maak ik een film voor mezelf en voor mensen van mijn leeftijd, om effen een soort nostalgisch gevoel terug op te wekken. Om je even terug te voeren naar hoe het was om zestien te zijn, om impulsief te zijn, om af en toe eens wat stomme dingen te doen. Maar het is wel een drama, een behoorlijk heftig drama zelfs. Dus op dat vlak is het niet echt een jeugdfilm, maar ik hoop natuurlijk dat het een film is die in de smaak valt bij de jeugd.”

 

Het najaar zit al helemaal volgepakt met Vlaamse films, dus vermoedelijk zien ‘My First Highway’ niet meer dit jaar?

 

Kevin Meul : “Nee, ik heb echt besloten om mijn tijd te nemen voor de montage.  De monteur is Manu Van Hove, iemand die je kunt kennen van ‘Ex Drummer’. Ik heb ook met hem samengewerkt voor mijn laatste kortfilm en er zat wel een goeie energie in onze samenwerking.  Hij was ook mijn eerste keuze. We hebben besloten dat we de montageperiode een beetje gaan opdelen. Dus niet één lange periode van anderhalve maand of twee maanden, maar we gaan het opdelen in perioden van twee of drie weken zodat we telkens ook een paar weken ertussen hebben om te bezinnen en om meningen te verzamelen en er nog eens over na te denken.  De montage zal dus wellicht pas in oktober klaar zijn. Maar dan moeten we nog aan de geluidsmontage beginnen. Dus die film is zeker niet meer voor dit jaar.”

 

Is er nog iets wat we in dit stadium van de productie al moeten weten?

 

Kevin Meul : “Ja, ik wil eigenlijk nog wel even de rol van Fobic Films benadrukken. Het project heeft al een stormachtig verleden, het gaat al heel lang mee : het schrijfproces, de ontwikkeling en de productie zijn niet altijd even vlot verlopen. Maar bij Fobic Films heb ik een soort familie gevonden die mij echt wel mijn film laat maken en die me heel hard vertrouwt.  Ze laten me twijfelen.  En ik voel me er heel hard gesteund. Ik wil al die mensen bij deze van harte bedanken dat ze me zo ondersteunen en voortstuwen  om de beste film te maken die ik kan maken.”

 

Trekken die mensen ook mee naar Spanje?

 

Kevin Meul : “Mariano Vanhoof gaat de hele periode mee. Nog een grappig detail is dat zijn zevenjarige zoon ook zal meespelen in het verhaal. Dat is in feite een heel grappig verhaal. Kindercasting is altijd moeilijk. We zochten iemand die jong was en nog niet bekend was. Samen met Louis Pons hebben we eigenlijk heel veel oproepen gelanceerd, scholen gaan bekijken, jongeren laten afkomen, dat was een moeizaam proces. Ik was niet echt overtuigd van de kandidaten die zich aanboden. Toen Mariano langs zijn neus weg zei : ‘Misschien moet je mijn zoon eens proberen’, was ik eerst wat achterdochtig. Ik dacht : ‘Oei, de zoon van de producent, is dat wel een goed idee? Zal dat geen complicaties opleveren?’ (Lacht). Maar ik heb die dan eens uitgenodigd en dat was echt meteen een schot in de roos. Niet alleen fysiek heeft hij een perfect uiterlijk. Hij past heel goed bij zijn oudere broer, zeg maar. Maar ook gewoon zijn spontaniteit en inlevingsvermogen waren echt opmerkelijk. Hij heeft nog nooit iets gedaan, nooit in een film gespeeld, nooit in het theater gestaan. En ja, ik zeg het, het was een schot in de roos. En het kwam bovendien praktisch heel goed uit.  Dus ja, eigenlijk wel grappig hoe dat gelopen is.”

Zie ook : 

Kevin Meul begint vandaag te draaien

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …