Cinevox Le cinéma vu par les belges
Of het een misdaadfilm, een western of om het even wat, ze zijn er zelf nog niet helemaal uit, maar feit is dat Hélène Cattet en Bruno Forzani, het Franse koppel dat jaren geleden in Brussel verzeilde en van hieruit eerst opmerkelijke kortfilms en vervolgens al even opmerkelijke langspelers (‘Amer’, ‘L’étrange couleur des larmes de ton corps’) begon te maken, met hun derde langspeler een werk heeft afgeleverd waar echte filmliefhebbers weer de vingers van zullen aflikken. Quentin Tarantino is maar één van de grote namen uit de filmwereld die zich eerder al outte als een fan van hun werk, en wij zelf durven ons ook in die inmiddels lange rij zetten. Hun nieuwste film, ‘Laissez bronzer les cadavres’ is een thriller, een neo-western of een misdaadverhaal zoals je het alleen in nachtmerries ziet.
Gebaseerd op de gelijknamige roman uit de jaren ’70 van Jean Patrick Manchette, in pure neo-noir stijl. Een genre waar vooral anarchisten zich in uitleefden. Een genre dat het opnam tegen de gevestigde orde en tegen de wet. In het verleden werd het werk van Manchette vaak verfilmd met Alain Delon in de hoofdrol, en ook Sean Penn was te zien in een bewerking, ‘The Gunman’, maar altijd werd de politieke context uitgegomd. Niet zo bij Cattet en Forzani. Ze zijn trouwens de eersten die zich wagen aan de bewerking van ‘Laissez bronzer les cadavres’. Misschien ook doordat er zoveel geknutseld wordt met tijd en ruimte. Waardoor de film veeleer een broeierige nachtmerrie wordt dan een heuse policier of western. Het verhaal gaat over drie bandieten (Marc Barbé, Bernie Bonvoisin en Stéphane Ferrara) die gaan schuilen in het optrekje van een kunstenares (Elina Löwensohn)in een verlaten uitgat, nadat ze een geldtransport overvallen hebben en 250 kg goud hebben hebben buitgemaakt. Ze zijn er ver weg van de bewoonde wereld, maar toch blijkt er volk over de vloer te komen. Maar het komt pas tot bloedvergieten en vuurgeweld wanneer zich twee gemotoriseerde politieagenten aanmelden.
