Lisa Spilliaert en Chantal Akerman op Courtisane!

Het volledige programma van de 20ste editie van het Courtisane festival is bekend.

Na een succesvolle samenwerking in 2020 slaan Film Fest Gent en Courtisane voor deze festivaleditie de handen in elkaar: de volledige programmatie van het Courtisane festival zal uitzonderlijk parallel lopen met Film Fest Gent 2021.​​ Ga naar www.courtisane.be voor het volledige overzicht en stel alvast je eigen programma samen.

De selectie bestaat uit zeventien programma’s met recente werken, zoals die van Lisa Spilliaert, en herontdekte werken van o.a. Chantal Akerman.

In N.P. van Lisa Spilliaert, een stille film die zich afspeelt tijdens een Japanse zomer, ontdekken vier jonge mensen hoe één boek hen verenigt. Alle vier zijn ze gefascineerd door de roman N.P van de overleden, mysterieuze Sarao Takase. De gelijknamige film ontleedt het complexe web van relaties tussen de jonge personages. Hoe verhoudt een vertaling zich tot het origineel? Hoe verhoudt fictie zich tot de realiteit? En wat is de aard van de vaak incestueuze interacties tussen de hoofdpersonages? De opvallend mooie kleuren van de zomer bepalen de stemming en de atmosfeer van de film en maken van het complexe, donkere hart ervan een serene en stralende bespiegeling over jongeren en over de invloed die ervaringen uit het verleden uitoefenen op iemands leven.

Lisa Spilliaert groeide op in Japan en België. De persoonlijke dialoog tussen twee culturen vormt een rode draad doorheen haar fotografisch werk en haar films. Spilliaert koos ervoor om voor haar eerste langspeler N.P de roman te bewerken tot een film waarin niet gesproken wordt en gebruik wordt gemaakt van tussentitels. Dit liet haar toe om het fysieke voorkomen van de woorden te benadrukken. De verbale stilte wordt gecounterd door nieuwe, voor de film geschreven composities van noise rock legendes Wolf Eyes (VS), geluidskunstenaar Asuna (JP) en de eloquente synth pop van Stacks (BE).

Het verhaal van De l’autre côté van Chantal Akerman is zo oud als de wereld en wordt toch elke dag weer relevanter. En elke dag verschrikkelijker. Er zijn arme mensen die, ongeacht hun levens, alles moeten achterlaten om te proberen te overleven, om elders te leven. Maar elders zijn ze niet gewenst. En als ze wel gewenst zijn dan is het vanwege hun arbeidskracht. Zij doen wat wij niet langer willen doen. Dan zijn wij bereid anderen te betalen om het voor ons te doen. Betalen, ja, maar niet genoeg. In deze film is het ‘elders’ Noord-Amerika en zijn de armen vooral Mexicanen. Jarenlang passeerden ze door San Diego, maar de immigratiediensten van de Verenigde Staten slaagden erin de toevloed van illegale immigranten in dit deel van Californië te doen stoppen en af te leiden naar de woestijnen en bergen van Arizona. Ze dachten dat de moeilijkheden, gevaren, kou en hitte hen daar zouden tegenhouden. Maar je kan iemand die honger heeft niet tegenhouden. Toch zijn we bang van hen. Bang van de ander, bang van bezoedeling, bang van de ziektes die ze misschien meebrengen. Bang voor indringers.

Meer info over het Courtisane Festival en de vertoningen van Spilliaert en Akerman vind je hier.