“Ik ben in mijn geheugen gaan graven en ik ben eigenlijk tot de vaststelling gekomen dat er iets aan mijn geheugen hapert. Want de recente films blijven veel beter plakken dan alle films dat daarvoor gekomen is. Ook al is dat wat al enige tijd geleden gemaakt misschien van grotere kwaliteit. Maar dat weet ik dus niet meer, alles is vervaagd. Behalve natuurlijk Willeke Van Ammelrooy. De eerste gedachte die bij mij opkwam toen je vroeg: ‘Wat is voor jou de film aller films?’, dat was ‘Mira’. Precies omdat ik er niets anders meer van afweet dan dat Willeke Van Ammelrooy zich daar openbaarde aan mij in haar jonge jaren, zoals nog nooit een vrouw zich geopenbaard had, en zeker geen zo’n mooie vrouw.”
“Alleen dat al heeft een onuitwisbare indruk op mij gemaakt. Plus dat die film zich grotendeels in de natuur afspeelde en dat ik altijd op het platteland gewoond heb. Dus dat appelleerde ook heel sterk aan mijn liefde voor het platteland. Het feit dat de natuur naar de kloten gaat door ingrepen van bovenaf, van de mannen met de macht, ook dat sprak me daar in aan. Maar dat is ook het enige wat ik me nog van die film herinner. Plus, hij is gemaakt door een Nederlander. Daarom dacht ik nu in eerste instantie aan ‘Loft’, dat nog maar pas uit is. Daardoor herinner ik me er nog veel van. Die film heeft alles wat een sterke film moet hebben: sterke acteerprestaties, een goed scenario en is goed gefilmd en gemonteerd. ‘Loft’ heeft alles wat een film volgens het boekje moet hebben om goed te zijn. Het is een thriller en in zijn genre zal ik dat binnen tien jaar nog altijd een zeer goeie film vinden, net zoals ik ‘De Zaak Alzheimer’ nog altijd een hele goeie film vind. Maar is dat dan de beste film of degene die bij mij het best overeind blijft?”
” Om eerlijk te zijn, gaat mijn voorkeur dan net iets meer naar ‘Iedereen Beroemd’ van Dominique Deruddere. De montage is daar een stuk minder flitsend, de cinematografie is minder indrukwekkend en vernieuwend, maar er spreekt een gevoel uit dat je niet uit theoretische lessen kunt halen. Oké, de technische aspecten waren ook in orde, acteurs, scenario en dergelijke, maar wat ‘Iedereen Beroemd’ vooral bewees en bevestigde was dat het bij film in eerste instantie om het gevoel gaat. Wat voor een gevoel houd je er aan over? Ik vond ‘Iedereen Beroemd’ een schot in de roos wat betreft het weergeven van wat in Vlaanderen leeft, of toch in een groot deel van Vlaanderen. En ook, die milieus, die kende ik wel. Mensen die niet vertrouwd zijn met die volkse milieus hebben nogal vaak de neiging om te overdrijven als ze ‘de gewone mens’ portretteren. Als ze de volksmens neerzetten moet het er één zijn met een sigaret die uit zijn mondhoek hangt. Dan zie ik overal clichés waarvan ik denk: ‘Tiens, je snapt er niets van.’
Maar het milieu van ‘Iedereen Beroemd’ kende ik toevallig omdat ik zelf in een café ben opgegroeid. Wij organiseerden elk jaar een zangwedstrijd voor de mensen van het dorp en de omliggende dorpen. En dan zag je ook gelukszoekers daar op afkomen die eigenlijk best wel te vergelijken met het hoofdpersonage, met dat meisje, van wie je op voorhand kon zeggen: ‘Jaja, je wint misschien in café De Muze – zoals het café van mijn ouders heette – maar je gaat nooit van je leven iets meer dan dat moeten ambiëren.’ Die figuur was heel schoon neergezet, vond ik. Ja, nu ik het mezelf hoor vertellen, weet ik zeker dat ‘Iedereen Beroemd’ mijn favoriet is, gewoon omdat ik zo ontroerd was en omdat ik bij momenten geweldig heb moeten lachen. En tegelijk ben ik van de eerste tot de laatste minuut geboeid blijven kijken. Dus de ontroering geeft de doorslag wanneer ik moet kiezen tussen ‘Loft’ en ‘Iedereen Beroemd’. Ik ken Erik, ik kom hem af en toe tegen op het werk. Ik ken hem veel beter dan Dominique Deruddere. Maar de films van Dominique Deruddere ken ik dan weer beter dan die van Erik Van Looy. Want de films die hij voor ‘De Zaak Alzheimer’ heeft gemaakt, heb ik nooit gezien, terwijl ik de films van Dominique altijd gevolgd heb, al van de tijd van ‘Crazy Love’.
Zie ook : de trailer van ’Iedereen Beroemd’