Michiel Thomas komt naar België voor de Ensors

Vrijdag gaat in Oostende het 9de Filmfestival van Oostende van start met ‘Café Derby’.  Een dikke week later, op 19 september, worden de Ensors uitgereikt.  Ook de Ensors voor de beste documentaire. Een opvallende genomineerde in die categorie is Michiel Thomas, een Belg die al een tijd in Amerika woont en daar met ‘Game Face’ een spraakmakende documentaire maakte over twee Amerikaanse topsporters die zich durfden te outen.

‘Game Face’ speelt op zondag 13 september om 15u30 tijdens het Filmfestival Oostende.

 

Deze langspeeldocu is ondertussen geselecteerd voor meer dan 40 filmfestivals wereldwijd en won al 8 filmprijzen. Zo won de film o.a. de publieksprijs voor ‘best documentaire’ tijdens Frameline, het grootste trans- en holebifilmfestival ter wereld dat jaarlijks meer dan 60.000 bezoekers lokt.

De film vertelt het parallelverhaal van Fallon Fox, de eerste vrouwelijke transseksuele mixed martial vechter ooit, en Terrence Clemens, een homoseksuele college basketbalspeler. Ook Jason Collins, de eerste openlijke homoseksuele NBA-speler, speelt mee in deze docu.

Michiel won met zijn film al tal van prijzen in vele buitenlanden, en komt naar Oostende in het gezelschap van de sporters waar hij het in zijn film over heeft, in de hoop met een nieuwe trofee huiswaarts te kunnen reizen.  Wij stelden hem in aanloop naar de Ensors enkele vragen per mail.

1) je eigen verhaal, hoe ben je daar terecht gekomen? 

De reismicrobe heeft altijd al in mij gezeten. Als kind heb ik veel gereisd met mijn familie en na mijn humaniora verbleef ik een jaar in Costa Rica via AFS. Tijdens mijn studies aan de filmschool NARAFI, bracht ik ook als videojournalist voor TV Limburg wedstrijdverslagen van de toenmalige eerste nationale basketploeg Bree. Nadat ik in 2008 afstudeerde besloot ik om een jaar naar Los Angeles te trekken, om daar een jaar verder te studeren in tv-journalistuek en ervaring op te doen. Maar vanaf de eerste dag wist ik dat ik een nieuwe thuis had gevonden … Ik heb uiteindelijk die studierichting van twee jaar afgemaakt en werk hier sindsdien vooral als freelance cameraman en monteur.

2) heb je film gestudeerd in België?

Ik heb een bachelor in audiovisuele technieken (film) behaald in het NARAFI en in Santa Monica College heb ik een Associates Degree in “TV Broadcasting” behaald.

3) ‘Game Face’ is een Amerikaanse documentaire over onderwerp dat daar misschien nog gevoeliger ligt dan hier. Hoe is de film daar ontvangen?

De VS is een land van uitersten, dus een onderwerp over trans- en holebi-atleten ligt in Amerika nog steeds enorm gevoelig. Ik ken verschillende studentatleten wiens studiebeurs is ontnomen nadat de school ontdekte dat ze homo waren … In sommige scholen moet je zelfs een contract tekenen waarin staat dat “homoseksuele activiteiten” verboden zijn. Zo werd vorig jaar nog een meisje van een Universiteit gestuurd, omdat ze met haar vriendin wilde trouwen. In verschillende staten heeft een werkgever ook nog steeds het recht om je te ontslaan omwille van je geaardheid. Het was in het begin absoluut niet gemakkelijk om de film de pitchen aan film festivals. Vooral de holebi filmfestivals gaven mij eerst de kans om de docu te vertonen. Toen de film na twee maanden al 5 festivalprijzen won, waaronder de publieksprijs voor beste docu in Frameline (het grootste holebifilmfestival ter wereld met jaarlijks meer dan 60.000 bezoekers) ging de bal aan het rollen bij andere festivals en waren de rollen plots omgekeerd. In plaats van dat ik de festivals contacteerde, werd mijn inbox plots overladen met aanvragen. Ondertussen is de film al geselecteerd voor 40 diverse filmfestivals wereldwijd en staat de prijzenteller op 9 filmprijzen. Ook in de media werd de film goed ontvangen. Zo schreef de Hollywood Reporter onder andere een enorm positieve review.

4) Was het moeilijk om sporters te vinden die zich durfden te outen? Hadden die mensen zich al ge-out voor je ze vond?

Zowel basketbalspeler Terrence Clemens als de mixed martial arts vechter Fallon Fox waren nog niet out bij aanvang van deze docu. Voor mij was het van uiterst belang om dat volledige proces te tonen om een duidelijk beeld te schetsen over de moeilijkheden waarmee deze atleten worstelen. Dat was uiteraard een enorme uitdaging om zulke sporters te vinden … Terrence kende ik al omdat we samen verschillende keren samen basketbal speelden in LA. Toen hij mij vertelde dat hij een studiebeurs had gekregen om te basketballen in Oklahoma, stelde ik voor om hem te volgen. Het duurde maar liefst vijf maanden vooraleer ik hem kon overtuigen … Daarnaast heb ik verschillende atleten gecontacteerd die al uit de kast waren gekomen met de vraag of zij eventueel sporters kenden die ervoor openstonden om hun coming-out proces te volgen in een docu. Op een dag kreeg ik een email terug van Kye Allums, de eerste openlijke transgender college basketbalspeler, die me vertelde dat Fallon bereid was om haar verhaal te doen. Ik vind het nog steeds ongelofelijk dat Fallon en ik elkaar nog nooit hadden ontmoet en dat ze mij zo snel wist te vertrouwen met zo’n groot geheim.

5) je film heeft blijkbaar al een indrukwekkend parcours afgelegd. Wat waren de mooiste momenten?

Het is moeilijk om slechts 1 ervaring te kiezen, want het parcours is een opeenvolging van zoveel onvergetelijke momenten: de staande ovatie in de bomvolle cinemazaal in mijn geboortedorp Neerpelt, het winnen van de publieksprijs in Frameline, de emotionele reacties van het publiek, de mogelijkheid om al die filmfestivals wereldwijd af te schuimen, de reizen met Fallon en Terrence, al die fantastische nieuwe mensen die ik heb ontmoet, … Noem maar op. It’s been a hell of a ride!

6) heeft je film veel weerklank gekregen in België?

Jazeker. De film werd o.a. gesteund door het Ministerie van Gelijke Kansen Vlaanderen. Zij hebben ook verschillende acties lopen om homofobie in de sportwereld te bestrijden. Ik ben ook verschillende keren geïnterviewd op de radio, voor de krant en was te gast in TVL Sportcafe, een sportpraat programma op TV Limburg. Dus ik ben blij dat ik niet alleen promotie kan maken over de film, maar ook dit belangrijk onderwerp ter discussie kan brengen.
7) wat doe jij om den brode? Ben je fulltime als filmmaker bezig?

Naast het maken van deze docu, ben ik aan de slag als freelance cameraman en monteur. Ik ben o.a. al jarenlang de vaste cameraman van Hollywood correspondent Greet Ramaekers en we hebben samen al verschillende onvergetelijke evenementen gecoverd zoals de Oscars en de NBA finals. Maar het leven in LA is vast en zeker niet altijd vol “glitter & glamour”. Ik heb de voorbije jaren veel opgegeven en keihard gewerkt om deze droom te realiseren en er tegelijkertijd voor te zorgen dat mijn rekeningen tegen het einde van de maand kon betalen. Terwijl mijn vrienden de vorige zomer tijdens het weekend genoten aan het strand in Sunny California, sloot ik me op in mijn appartement om aan de montage van de docu te werken … Maar ik ben enorm blij en opgelucht dat het harde werk nu ook wordt beloond.

8) Ligt je toekomst in Amerika?

Ik denk het wel. Hoewel ik altijd graag naar België kom, voel ik me echt thuis in LA. Zowel op beroepsvlak als privé ben ik hier enorm gelukkig. Maar zeg nooit nooit.

9) Wat betekent die nominatie voor de Ensors?

Ik ben enorm fier wanneer ik ‘Game Face’ zie pronken tussen de andere 8 Vlaamse topdocumentaires. Dit was mijn eerste docu en het was absoluut niet vanzelfsprekend om financiële steun te vinden. Zo’n nominatie staat mooi op m’n resumé en dat kan alleen maar ten goede komen voor een volgend project.

10) Kom je naar België voor de vertoningen tijdens het Film Festival Oostende?

Absoluut! Fallon en Terrence zullen er ook bij zijn. Ze zijn nog nooit in Europa geweest, dus ze kijken er enorm naar uit.

‘Game Face’ speelt op zondag 13 september om 15u30 tijdens het Filmfestival Oostende.

Zie ook : 

De Ensor-genomineerden in de categorie beste documentaire

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …