Peter Krüger en zijn overpeinzingen bij de overgang (2016 – 2017)

Peter Krüger heeft al een lange staat van dienst als producer en regisseur.  Maar één van de hoogtepunten uit zijn carrière was vast dat moment bij de Ensors, toen zijn schitterende hybride-docu ‘N : The Madness of Reason’ met de prijs voor de beste film van het jaar aan de haal ging en daarmee meteen ook alle veel bekendere fictiefilms de loef afstak. De prijs was verdiend om vele redenen. Een ervan was dat het om een project ging waar jaren van zweet en passie in was gekropen.  Een krachttoer die je niet zomaar eventjes overdoet. Zeker niet als je intussen ook nog tal van andere films produceert.  Maar wij zijn in ieder geval benieuwd waar Peter Krüger momenteel mee bezig is. Vandaar dat we hem ook onze vragen bij de overgang voorlegden. Hier zijn z’n antwoorden.

 

Was 2016 een goed filmjaar voor u en voor de Belgische film en waarom of waarom niet? (hoogtepunten, laagtepunten…)

 

Onze Vlaams-Nederlandse coproductie ‘Bodkin Ras’ van de Nederlands-Iraanse regisseur Kaweh Modiri kwam dit jaar uit en kaapte verschillende prijzen weg, waaronder o.a. de Fipresci tijdens het Filmfestival van Rotterdam.

 

Voor mijzelf als regisseur was het vooral een jaar van ontwikkeling. Na de vruchtbare samenwerking met de bookerprize winnaar Ben Okri voor ‘N The Madness of Reason’, heb ik beslist om de samenwerking verder te zetten en zijn laatste boek ‘The Age of Magic’ te verfilmen.  Ik doorliep er alvast ACE mee, de workshop voor internationaal georienteerde producenten en kijk ernaar uit om het project verder te zetten in 2017.

Binnen Inti Films ben ik vooral bezig geweest met de financiering van onze projecten. ‘Sakawa’ van Ben Asamoah, een film over internetfraude en zwarte magie, was het enig Belgisch project dat geselecteerd werd voor zowel de Meetmarket in Sheffield als het IDFA in Amsterdam. Tevens ben ik blij dat we dit jaar toch één film hebben kunnen afwerken. ‘Stille Wildernis’ van Mathijs Vleugels ging in première tijdens het IDFA 2016 en zal in 2017 in België uitkomen. Het is een indringend portret van een koppel dat na 13 jaar nog steeds op zoek is naar hun verdwenen zoon. De animatie in de film is van de hand van de getalendeerde Joost Jansen.

 

Ondertussen valt het me op dat er heel veel Belgisch talent is, dat de international tv-zenders heel voorzichtig zijn geworden en dat de distributie  van arthouse en documentaires nog steeds een moeilijke zaak blijkt te zijn.

Wat zijn uw filmplannen voor 2017?

 

Als scenarist/regisseur zal ik met Ben Okri verder schrijven aan ‘The Age of Magic’ en in de loop van het jaar de financiering opstarten.

 

Daarnaast zullen we tegen het najaar drie projecten afwerken: ‘Rabot’ van Christina Vandekerckhove, een poëtisch, caleidoscopisch portret van de inwoners van de Rabottorens die er hun laatste dagen doorbrengen. De debuutfilm ‘Sakawa’ van de Ghanese Belg Ben Asamoah, die een visuele trip maakt over internetfraude en zwarte magie in Ghana. Tot slot is er ‘Night has Come’ van Peter van Goethem, een apocalyptische science-fiction film over het verlies en bewaren van ons geheugen, enkel gerealiseerd met documentaire archiefbeelden uit de Cinemateq.

 

Ondertussen werken we gestadig verder aan de nieuwe documentaires van o.a. Sofie Benoot (‘Solid Ground’), Ellen Vermeulen (‘Forbidden Pilgrimage’) en Dorothéé van den Berghe & Griet van Reeth  (‘Coup de Grace’), die allemaal dit jaar zullen draaien.

 

Wie waren voor u de figuren van het jaar op filmvlak (Vlaanderen, België…)? (dat kunnen acteurs, producers, regisseurs, scenaristen, D.O.P’s, gaffers of om het even wie zijn uit de filmwereld)

 

De creatieve duo’s die met hun film geselecteerd waren voor het Filmfestival van Venetië: Fien Troch & Nico Leunen met ‘Home’ en Peter Brosens & Jessica Woodworth met ‘The King of the Belgians’.

 

Wie worden voor u de figuren van volgend jaar? Wie moeten we in de gaten houden?

 

Uiteraard de drie Inti-regisseurs die dit jaar hun film afwerken (zie boven). Daarnaast kijk ik uit naar ‘Le Fidèle’ van Michael Roskam,  ‘Blue Silence’ van Bülent Oztürk, ‘Le passé devant nous’ van Nathalie Teirlinck, ‘Charlie en Hannah gaan uit’ van Bert Scholiers,  ‘Cargo’ van Gilles Coulier,  ‘Resurrection’ van Kristof Hoornaert, dat gedraaid werd door mijn vaste Lithouwse DOP Rimvydas Leipus. Ik kijk ook uit naar de nieuwe documentaire ‘Inside the Distance’ van Elias Grootaers. En een nieuw aanstormend talent : Ira A. Goryainova die een VAF-Wild heeft gewonnen met ‘Die Ruinen von Europa’. En alle andere die ik nog moet ontdekken.

 

Welke vraag zou u zelf gesteld willen krijgen aan het eind van 2016 en/of het begin van 2017 en wat zou u er op antwoorden?

 

V: Geloof je in de toekomst of hou je vast aan het verleden?

Antwoord: Herinner steeds de gevleugelde woorden van Ben Okri zoals ze gebeiteld staan op de Memorial Gates te London  “Our future is greater then our past”.

 

Is er een vraag die je aan iemand uit de Vlaamse filmwereld gesteld zou willen zien? Zo ja, welke?

 

Aan de belangrijkste partner in deze industrie: het publiek. Wat kunnen doen om u het huis uit te krijgen en onze films te gaan zien?

 

Zie ook :

Anderen die onze vragen bij de overgang beantwoordden