Roel Vanderstukken over zijn rol in Bigfoot Family!

Vanaf 5 augustus kan je in de zalen naar de Belgische animatiefilm Bigfoot Family gaan kijken, geregisseerd door Ben Stassen en Jeremy Degruson. De film is het vervolg op Bigfoot Junior en ook dit keer leent Roel Vanderstukken zijn stem aan de Vlaamse versie.

© Steven Massaert

Ik vertolk de hoofdrol in deze film, bij de eerste was het meer een zoektocht van een zoon naar zijn vader. Bigfoot zat toen verstopt in een bos, maar nu is hij terug herenigd met zijn gezin. Je ziet ook dat er heel veel dieren uit het bos hem gevolgd zijn naar zijn woning, wat wel grappig is.

Dit keer trekt Bigfoot naar een bedrijf in Alaska dat pretendeert om milieuvriendelijke olie aan te bieden, als dat al bestaat. Het mooie aan het verhaal is dat zijn familie hem ter hulp schiet.

Bigfoot heeft veel bekendheid verworven in de eerste film en zegt aan het begin van deze film: “Wat heb je aan faam, als je het niet gebruikt?”, is dat iets waar jij je ook in kan vinden?

We kunnen natuurlijk helpen, het zit vaak in een klein hoekje. Toen we met de lockdown allemaal tweeënhalve maand binnen zaten, waren er heel veel mensen teleurgesteld omdat speciale gelegenheden niet konden plaatsvinden. Dan is het maar een kleine moeite om eens een filmpje op te nemen voor iemand die ziek is of die iemand verloren heeft, om die persoon een hart onder de riem te steken. Al werden de aanvragen op den duur zo talrijk, dat het bijna een dagtaak werd. Ik heb daar dan toch wel in moeten schipperen, want dat is niet vol te houden.

En de grotere dingen, zoals bijvoorbeeld het ecologische aspect?

We kunnen onze stem daarin laten kennen, maar vaak is dat dan politiek getint en ik weet niet of dat verstandig is. Maar als het voor de goede zaak is, bijvoorbeeld jongeren een beetje bewuster maken over corona, dan ga ik daar wel gretig op in.

De vrouw van Bigfoot wordt gespeeld door Lien Van de Kelder, hebben jullie ook samen gespeeld?

Nee, alles was alleen. Dat maakt het wel moeilijker om levendig in die dialoog te stappen. Echt samen in de studio, dat heb ik nog niet meegemaakt.

Ik had natuurlijk wel het geluk dat ik die eerste al gedaan had, dus had ik iets om naar terug te grijpen. Bij Kung Fu Panda, waar ik steeds Po de panda speel, was die eerste ook een ontdekkingstocht. Daar is je enige referentie dan wat de Amerikaanse acteur daarmee gedaan heeft, en daar moet je toch dicht bij blijven.

Met de panda zie ik nu niet meteen een gelijkenis tussen acteur en personage, maar met Bigfoot…

Er zijn gelijkenissen, ja… Vaak heeft de stem van zo’n figuur wel iets te maken met de fysiologie van een mens. Als ze gaan casten, zullen er zeker altijd bijzitten die min of meer gelijkaardige trekken hebben.

Kan je je goed inleven in zo’n geanimeerd personage?

Je moet altijd wel wat wennen aan het personage eerst, daar een stem voor zoeken bij jezelf, en dan pas kan je echt beginnen spelen. Je krijgt ook vaak alleen de stukjes te zien waar jij in zit en dan gaat het scène per scène.

Als het een Disney-productie is wordt die zelfs in zwart-wit en ‘shabby’ getekend aan ons getoond, zodat er zeker geen beelden van zouden verschijnen voor de film uitkomt. Dat maakt het soms wat moeilijk om je echt in te leven in het personage.

In Amerika worden de scenario’s vaak bij de eerste versie ingespeeld door de acteurs en daarop wordt dan verder getekend. Wij moeten verder op de ‘bekjes’ van de getekende figuren en krijgen een scenario dat al min of meer rekening houdt met het aantal lettergrepen in een woord. Je kan geen acht woorden extra in een zin stoppen, als er maar een bepaalde tijd is en dat mondje maar zoveel keer open en dicht gaat.

En hoelang duurt het dan eigenlijk om zoiets op te nemen?

Ik denk dat ik hier 10u aan gewerkt heb, maar niet aan één stuk natuurlijk. Dan krijg je er echt hoofdpijn van, het vergt best veel van je. Je moet heel gefocust zijn: je moet rekening houden met de timing, met tijdscodes, met wat je ziet op het scherm en dan moet je ondertussen die tekst nog lezen. In zo’n klein studiootje waar weinig zuurstof is, met een hoofdtelefoon op, voelt dat soms een beetje aan als een dag van 37 graden.

Ontsnap aan de hittegolf in de bioscoop, en kies daar voor Bigfoot Family. Zo steun je niet alleen je bioscoop, die het erg moeilijk heeft in deze tijden, maar ook de Belgische filmsector.

Check Also

“Probleemtiener” van de film ‘Skunk’ vraagt om aandacht voor jeugdhulp!

Productiehuis CZAR en het creatief bureau mortierbrigade lanceren een campagne om aandacht te vragen voor …