Speeddate met… Spencer Bogaert!

Gisteren ging Bastaard, een film van Mathieu Mortelmans, in avant-première, twee jaar na het beëindigen van de opnames op het filmfestival van Oostende. De thriller vertelt het verhaal van Daan (Spencer Bogaert) die zijn broer verliest in een tragisch auto-ongeluk. Twee jaar later staat de zeventienjarige jongen noodgedwongen aan het hoofd van een verscheurd gezin. Omdat zijn vader (Koen De Bouw) wegvlucht in zijn werk, ontfermt Daan zich over zijn moeder (Tine Reymer). De rouw lijkt onoverkomelijk tot de familie de dakloze tiener Radja ontmoet. Daans moeder ziet een kans om de leegte te vullen en biedt de onbekende jongen onderdak. Wanneer Daan merkt dat de nieuwkomer meer en meer macht krijgt over zijn moeder, bijt hij zich vast in Radja’s mysterieuze verleden. Al snel begint hij te vrezen dat de indringer alle kenmerken van een psychopaat in zich draagt…
Tot zijn spijt kon Spencer Bogaert, die de hoofdrol speelt, er op de rode loper niet bij zijn. Voor een project waar hij momenteel niets over kan of mag verklappen, vertoeft hij de komende weken op Kreta. Tijdens de lunchpauze vond hij evenwel de tijd voor een telefoongesprek.

Jammer dat je er niet bij kan zijn vanavond, toch?
Inderdaad. De film werd twee jaar geleden gedraaid en ik begon me al af te vragen of hij nog wel zou uitkomen. Enkele weken geleden vernam ik tot mijn genoegen dat hij op 2 oktober dit jaar alsnog in de zalen komt. Natuurlijk was ik graag aanwezig geweest op de avant-première. Maar productioneel zou dit een huzarenstukje zijn geweest en het zou mijn aandacht van dit project hier in Kreta hebben afgeleid.

Wat trok je aan in de rol van Daan?
Het was geen makkelijke rol. Daan vermoedt vanalles maar is nergens zeker van. Instinctief voelt hij aan dat er iets niet klopt. Het was als acteur zeer leerzaam. Ik moest constant hypergefocust zijn en leerde om vooral heel erg naar mijn collega acteurs te luisteren en hen te observeren. Dat heb ik in de projecten die ik sindsdien heb aangenomen, kunnen meenemen.

Kende je Bjarne Devolder, die Radja speelt, al?
Nee, we hebben elkaar ontmoet op de auditie. Dat deed hij schitterend. Het klikte meteen. Mathieu Mortelmans, de regisseur, en ik keken elkaar aan en wisten meteen: dit is hem!

Hoe was de samenwerking met Mathieu Mortelmans?
Fijn! Hij is ook nog vrij jong, we communiceerden als vrienden. En hoewel hij enorm visueel is ingesteld, had hij op voorhand alles goed doorgepraat met Brecht Goyvaerts, de DOP, waardoor hij op de set veel tijd aan ons, acteurs, kon besteden. Wat natuurlijk geweldig is!

Vond je het spannend om met Koen De Bouw, toch een van ons meest gevraagde acteurs, samen te werken?
Ik vond het spannend om hem de eerste keer te ontmoeten. We zijn toen met de hele cast het script gaan lezen in zijn buitenverblijf. Hij was de gastheer en stelde ons meteen op ons gemak. Eens we begonnen te draaien, was die spanning weg. We maakten alleen nog plezier. Hij is heel erg grappig.

Daan heeft beschermende gevoelens voor zijn moeder. Hoe ging je te werk om je in dat personage in te leven?
Die gevoelens kwamen instinctief. Dat lag ook aan Tine Reymer, die mijn moeder speelt en zo’n breekbaar personage neerzette. En opnieuw, door te leren kijken en luisteren naar haar, kwam die drang om haar te beschermen bijna vanzelf.

Het huis waarin de film zich afspeelt is uniek, bijna een personage op zich. Helpt je dat als acteur?
Ja, dat was een prachtige plek ergens in het zuiden van België. Het decor waarin je je personage als acteur laat bewegen heeft zeker invloed op je spel. En de dag voor wij daar aankwamen, werden er in datzelfde huis opnames gemaakt voor Mandy, een film met Nicolas Cage. Ze hadden een scène gedraaid met een kampvuur in de tuin en de stronken waarop ze zaten lagen er nog. Ze wilden er niet meer filmen omdat er te veel vliegtuigen overvlogen. Maar daar hebben wij geen last van gehad.