Stefaan van Brabandt en zijn overpeinzingen bij de jaarwisseling (2019 – 2020)!

Stefaan van Brabandt kan je niet in één hokje onderbrengen. Hij is filosoof, (toneel)schrijver, regisseur, acteur én singersongwriter. Een theatertekst van zijn hand werd begin dit jaar door Ruth Beeckmans, Bruno Vanden Broecke en Matteo Simoni naar het witte doek vertaald en kreeg de titel Trio. Een knappe acteursfilm, die de acteurs in kwestie ook zelf regisseerden. Naar aanleiding daarvan interviewden we Stefaan van Brabandt eerder dit jaar en hij bleek een echte cinefiel te zijn. We zijn dan ook blij dat hij de tijd vond om onze eindejaarsvragen te beantwoorden!

Wat was het meest onvergetelijke moment van 2019?
Op filmvlak was voor mij het meest onvergetelijke moment van 2019 natuurlijk de première van Trio.
Verder vond ik 2019 niet het meest memorabele filmjaar. Het begon uitstekend met Roma en Vice, maar dan was het lang wachten op een uitschieter als Dolor y Gloria.
Het najaar heeft veel goed gemaakt: in het bijzonder Marriage Story, Sorry we missed you, Les Misérables, Portrait de la jeune fille en feu, Capharnaüm, Parasite, Joker, …
De warmste (en grappigste en intelligentste en ontroerendste) film van het jaar vond ik La Belle Époque. Waar ik ook intens van genoten heb, is Downton Abbey!

Wat was volgens jou de beste Belgische film van het jaar?
Le jeune Ahmed van de gebroeders Dardennes, misschien niet hun allerbeste, maar elke film van hen behoort tot het meest bijzondere wat in België wordt gemaakt.
Ik was ook zeer ingenomen met De Patrick van Tim Mielants. Een geestige, tragische en bevreemdende film. Knap geschreven, geregisseerd en gespeeld.
En het is misschien onbescheiden, maar het zou vals bescheiden zijn om hem niet te noemen: ook Trio behoort mijns inziens tot het beste van dit filmjaar in België.
Bruno Vanden Broecke, Matteo Simoni en Ruth Beeckmans hebben niet alleen magistraal geacteerd, maar ook op een fantastische manier de film geregisseerd en geproduceerd, en het scenario naar hun hand gezet.
Was erg onder de indruk van wat zij van mijn toneelstuk gemaakt hebben.

Wie waren voor jou de figuren van het jaar op filmvlak?
Ken Loach die – na I, Daniel Blake – alweer een meesterwerk heeft gemaakt met Sorry, we missed you.
Joaquin Phoenix was ronduit fenomenaal als Joker.
Noah Baumbach schreef met Marriage Story zijn beste scenario, en maakte één van de beste films van 2019.
En Bong Joon-ho won terecht de Gouden Palm met Parasite.

Wie moeten we volgens jou in 2020 in de gaten houden?
De release in Belgiê van The Farewell is in januari 2020. Ik heb er al veel goeds over gehoord, dus daar kijk ik naar uit.
Ik hoop dat de Zweedse regisseur Ruben Östlund (Turist, The Square) in 2020 weer van zich laat horen, want ik ben grote fan van zijn werk.
Ik verheug me ook op de serie die Susanne Bier voor HBO samen met David E. Kelly maakt: The Undoing.
En verder hoop ik elk jaar op een nieuwe film van de Japanse filmmeester Kore-Eda, mijn lievelingsregisseur. Hopelijk maakt hij weer iets van de orde van Our Little Sister en Still Walking (mijn favoriete Kore-Eda).

Wat zijn je filmplannen voor 2020?
Ik ga in 2020 een nieuw theaterstuk schrijven; na “Socrates” en “Marx” maak ik nu “Sartre en de Beauvoir”, dat zal gespeeld worden door Frank Focketyn en Sien Eggers.
Verder werk ik aan een nieuw boek, de opvolger van ‘Het Voordeel van de Twijfel’, dat overigens dit jaar heruitgegeven en dus terug verkrijgbaar is.
Tussen de bedrijven door puzzle ik aan een nieuw filmscenario. Ik hoop het in 2021 te kunnen draaien.

Wat is je nieuwjaarswens?
Mijn familie en vrienden: aandacht, liefde en verwondering.
De wereld: moedige leiders die met meer wijsheid een beleid voeren dat ten dienste staat van de menselijke waardigheid.
De Rode Duivels: winnaars van het EK!
En dat 2020 een prachtig filmjaar mag worden!

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …