‘The Devil’s Double’ : een on-Belgische Belgische film die prijzen wint

Corsan Films, het is een productiehuis met een verleden.  Paul Breuls draait al een hele tijd mee in de Vlaamse film.  Hij was in het verleden de producent van films van Dominique Deruddere (‘Suite 16’), Hugo Claus (‘Het Sacrament’ en ‘De Verlossing’) en Erik Van Looy (‘Shades’), maar net als zijn schoonbroer Marcel Vanthilt verhuisde hij op een gegeven moment naar Los Angeles en begon ervan te dromen om Amerikaanse films te maken.

Een voornemen dat niet overal even serieus werd genomen, want Paul Breuls werd in eigen land vaak afgedaan als een bouwer van luchtkastelen.  Op een gegeven moment wist hij de provincie Limburg te verleiden om partner te worden in één van zijn droomverhalen. Hij zou kolossale filmstudio’s neerzetten in Hasselt.  Eén van zijn vele utopieën volgens zijn tegenstanders.

 

PRODUCENT VAN MISKLEUNEN

Hij begon wel degelijk films te maken in Amerika, maar de kwaliteit ervan liet te wensen over.  Hij werkte vooral met acteurs van wie je dacht dat ze al jaren dood waren of die van geen hout pijlen meer wisten te maken, en regisseurs die zelfs geen tweedehandswagen meer gefinancierd kregen, laat staan een film.  Titels als ‘The Box Collector’, ‘Waiting for Dublin’ en ‘The Hessen Affair’ werden zelfs in het videocircuit uitgespuwd.  Dat laatste meesterwerk regisseerde hij trouwens zelf. Net als ‘Meant to Be’, nog zo’n film waarvoor de toeschouwers nog onvindbaarder leken dan de spreekwoordelijke naald in een hooiberg.  Een figuur als John Daly, ooit producent van ‘Platoon’ mocht van Breuls ‘The Box Collector’ regisseren, gebaseerd op een scenario van Guy Lee Thys, maar hij overleefde de opdracht niet.  Het werd zijn definitieve einde.  Geen ramp, velen dachten voordien al dat hij dood was.  Toen Breuls aankondigde dat hij ook met Lee Tamahori zou werken, moesten zelfs verstokte filmkenners even opzoeken of die man nog wel leefde.  Even werd terug gemijmerd naar de dagen dat Tamahori die beloftevolle Nieuw-Zeelander was die ‘Once Were Warriors’ had geregisseerd, een heel stevig visitekaartje waarmee hij in Hollywood terechtgekomen was, waar hij even een carrière leek te zullen hebben toen hij met ‘Die Another Day’ zelfs een James Bond mocht regisseren.  Maar toen hij zich met ‘Next’ danig verslikte in de science-fiction en de speciale effecten, werd algemeen aangenomen dat er nooit nog een ‘Next’ zou komen voor Tamahori. Een vermoeden dat werd bevestigd toen duidelijk werd dat hij met Paul Breuls zou gaan werken.  Je kon alleen maar hopen voor de man dat hij vlug zijn mooie, groene land zou terugzien waar hij met een beetje geluk de rest van zijn dagen als herder zou kunnen slijten.  Desnoods van zwarte schapen.

BEST BUITEN COMPETITIE

Maar groot was de verbazing toen plotseling het toch behoorlijk prestigieuze filmfestival van Los Angeles de film van Tamahori oppikte.  Er werd zelfs geopperd dat ‘The Devil’s Double’ een niet onaardige en behoorlijk verdienstelijke film zou zijn, die Tamahori als regisseur terug op de kaart zou zetten.  Toen hij recentelijk ook nog eens een prijs won op het Internationaal Filmfestival van Sint-Petersburg, moesten wij het met eigen ogen zien.  Want we hadden nog wel enige twijfels. Wat weten ze tenslotte van films af in Sint-Petersburg?! Plus, de film had de prijs gewonnen voor de beste film buiten competitie.  Tja, de beste film van de films die niet meespeelden.  Ga dat vertellen als voetballer, dat je de beste speler buiten de competitie bent, en je kunt het hoongelach voorspellen.  Nee, we wilden het met eigen ogen zien.

EEN DUBBELSLAG

‘The Devil’s Double’ is een film die gebaseerd is op Latif Yahia’s boek over zijn onmenselijke ervaringen als de dubbelganger van Uday Hoessein, de zoon van de Iraakse tiran Sadam Hoessein die zelfs Caligula naar de kroon trachtte te steken als koning der wreedaards.  De hoofdrol wordt vertolkt door Dominic Cooper, die nog behoorlijk wist te imponeren toen hij met zijn drumstokjes Gemma Arterton het bed wist in te praten in ‘Tamara Drewe’.  Hij is zowel man die zeer tegen zin zijn wordt aangeduid als dubbelganger, als de genadeloze wreedaard zelf, die mogelijk nog erger was dan zijn vader.  De stijl is bij momenten misschien iets te flitsend voor een film die enerzijds een psychologische thriller wil zijn, maar het is evenzeer een oorlogsfilm. Geen wonder dat Tamahori ooit voor een Bond werd gevraagd. Stilistisch leunt zijn film misschien nog het dichtst aan bij ‘Lord of War’, van Andrew Niccol, waar Nicolas Cage met eenzelfde onwrikbaar zelfvertrouwen doorstapte als Cooper hier, wanneer hij in de huid zit van Uday Hoessein. Maar als Latif Yahia is hij bang, klein en schichtig.  Zijn vertolking mag gezien worden, net als de hele film eigenlijk.

BREULS NEXT

Hopen nu maar dat dit geen toevalstreffer is en dat Paul Breuls zijn Amerikaanse carrière eindelijk van de grond krijgt.  ‘The Devil’s Double’ is in ieder geval een film waarvoor hij zich niet hoeft te schamen. Meer zelfs, het is een visitekaartje.  Intussen hebben de twee andere hasbeens zich voor Breuls aan het werk gezet. Roland Joffé, in betere dagen ooit de regisseur die ‘The Mission’ maakte, met Robert De Niro en Jeremy Irons, is voor Breuls de film ‘Singurality’ aan het draaien met twee andere hasbeens, Josh Hartnett en Neve Campbell.  En John McTiernan, de naam achter de actieklassiekers als ‘Predator’ en ‘Die Hard’, maar ook de regisseur van ‘Last Action Hero’ en ‘The Hunt for Red October’, zou volgende jaar, negen jaar na zijn recentste film ‘Basic’ voor Breuls de film ‘Shrapnel’ draaien.  Paul Breuls zal samen met zijn cast aanwezig zijn op het Filmfestival van Oostende, waar ‘The Devil’s Double’ op 9 september het festival afsluit.  Later op de maand komt de film uit in de Vlaamse bioscopen.

Check Also

‘Skunk’ scoort!

Wat een vliegende start voor SKUNK in zijn openingsweek! De film heeft meer dan 10.460 toeschouwers …