Vandaag opent ‘Le passé devant nous’. Ga alsjeblieft kijken.

Dames en heren, doe jezelf een plezier en ga kijken naar ‘Le passé devant nous’.  Een film die geen distributeur vond. Waarom?  Omdat ze er geen zaken in zagen.  Geen geld. En misschien hebben ze gelijk.  Het is geen film zoals de andere. Hij is anders.  Maar zeker niet ontoegankelijk.  De debuutfilm van Nathalie Teirlinck gaat over een vrouw die in haar leefwereld wellicht weinig begrip kon vinden voor haar daden. Dus is ze weggelopen. Maar het verleden haalt haar in. En de zoon die ze niet kent staat na het overlijden van haar man plots voor haar deur. Niet echt handig als je je dagen vult als luxe-escort.Hier zijn alvast tien redenen waarom jij deze film ook best wel eens zou kunnen smaken.

1. De film gaat over een moeder en een kind.  Iedereen is iemands kind, iedereen heeft een moeder en verschillenden onder u zijn moeder en hebben een kind.  Er zijn dus mogelijkheden genoeg om uzelf in het verhaal te herkennen.

2. Deze moeder is bloedmooi, mysterieus en wil eigenlijk liefst van al niets met haar kind te maken hebben.  Hoewel dat kind koddig, lief en vertederend is. En dacht je dat zij kil en koud is?  Niets van. Ze zit in de mooie huid van Evelyne Brochu en dat is voor ieder personage goed toeven.  Wat een actrice! Ze werkte eerder met regisseurs als Jean-Marc Vallée, Xavier Dolan en David Cronenberg, Canadese topauteurs die een wereldpubliek aanspreken. Zelf zit ze in een Amerikaanse Netflix-serie, die haar op haar beurt een wereldfaam bezorgt. Maandag op de première in Bozar stonden fans waren fans uit tal van ontuitspreekbare landen overgevlogen om een selfie met haar te bemachtigen.

3. Nathalie Teirlinck is een echte.  Een toegewijde regisseuse die film ademt.  In haar drie veelbekroonde kortfilms vond ze een manier om met heden en verleden te spelen, en de rollenpatronen waarmee we zo vertrouwd zijn op hun kop te zetten. En dat doet ze hier ook zonder dat het als moeilijkdoenerij overkomt.  Ze vertelt een mooi, intrigerend verhaal, dat meer lagen heeft dan de meest ambitieuze ajuin. Naast haar drie gelauwerde kortfilms ‘Anémone’(2006),‘Juliette’ (2007) en ‘Venus vs Me’ (2010) regisseerde ze videoclips van Novastar en Admiral Freebee. In de theaterwereld is Nathalie Teirlinck gekend van de internationaal circulerende theaterproducties ‘Send All Your Horses’ (2009), ‘Yesterday’ (2011), ‘Staring Girl’ (2012) en ‘Slumberland’ (2015), waarvan de laatste twee producties werden geselecteerd voor Het Theaterfestival.

4. De film werd geproduceerd door Savage Film.  En dat zijn geen sukkels.  Dat zijn de mannen achter ‘Rundskop’ en ‘D’Ardennen’ en ‘The Land of the Enlightened’, allemaal films die uit het niets lijken te komen en mensen verbluft laten staan.  Iedere keer op een andere manier, maar niettemin verbluft. En het effect is deze keer niet anders.

5. Een tikkeltje Von Trier zit er in.  Lars Von Trier, ja.  Het is te zeggen, de Denen zijn coproducent van de film.  En zo kwam het ook dat Nathalie haar film in Kopenhagen mocht gaan laten monteren door mensen van de ploeg van Molly Stensgaard, de monteuse van Lars Von Trier. Zie je dat eraan? Nee. Maar je ziet dat de film anders is. Een eigen ritme heeft, een eigen stijl.  Al zal dat wellicht evenzeer Teirlinck zijn als Stensgaard en co.

6. Johan Leysen.  Jaja, Johan Leysen.  We horen de laatste tijd af en toe dat hij gezondheidsproblemen heeft.  Als dat zo is, dan hopen we van harte dat hij snel beter wordt.  Want wat een schitterend acteur.  Hier speelt hij de vader van Alice, het personage van Evelyne Brochu.  Eén van de eerste scènes die hij met haar had, bracht de hele crew tijdens het draaien in tranen.  Zonder al te veel te verklappen : geen toeval.

7. Johan Leysen speelt een man wiens geheugen niet meer werkt.  Zonder al te veel te verklappen, het is geen toeval dat bepaalde passages uit de film zo doorleefd zijn. Nathalie vertelt zelf in interviews hoe haar vader een zwaar ongeval had toen ze zestien was en hij met zware geheugenproblemen achterbleef. En welke impact de gevolgen van dit ongeval op het gezin van de man had. We zijn allemaal het product van ons verleden.

8. John Parish maakte muziek voor de film. De Britse producer van PJ Harvey, die onder meer ook werkte met Eels en Sparklehorse, componeerde voor het eerst filmmuziek voor ‘Rosie’ van Patrice Toye.  Hij heeft het wel voor debuutfilms van Vlaamse regisseuses. Al is Nathalie heel karig met haar gebruik van zijn muziek.  Eigenlijk komt de echte soundtrack van Michel Schöpping, de Nederlandse sounddesigner die de beelden laat klinken en de stad laat spreken.

9. De film heeft geen verdeler.  Dat gebeurt de laatste tijd wel meer met Vlaamse films.  En zo bereiken pareltjes als ‘King of the Belgians’ en deze ‘Le passé devant nous’ niet het publiek die ze verdienen.  Waarom? Omdat ze afwijken van de norm. Dat ze van de platgetreden paden afgaan.  Mensen gaan naar de bioscoop om verrast te worden, zou je denken, maar de massa gaat liever voor de voorgekauwde kost.  En dus programmeren bioscopen te vaak naar de smaak van de massa. En zien we alsmaar minder die films die het anders proberen.  Alleen al om de diversiteit van het filmaanbod in stand te houden, moet je dit zien.

10. Als je met zo’n langspeler kan debuteren, dan heb je heel veel in je mars.  Nathalie Teirlinck is een dame van wie we vast nog veel zullen horen. Zorg er dus maar voor dat u later iemand zult zijn die kan zeggen : ‘Jaja, ik heb haar eerste gezien en je zag toen al dat we nog veel meer van haar mochten verwachten.’

Foto’s setfotograaf Jo Voets

Zie ook : 

Check Also

Luc Vrydaghs over ‘Thank God For The Gift’!

In zijn documentairefilm ‘Thank God For The Gift’ gunt Luc Vrydaghs ons via een geweldige …