Cinevox Le cinéma vu par les belges
Wim Geudens is voor het tweede opeenvolgende jaar met een film op het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven aanwezig. Vorig jaar stond hij er met ‘Beats of Love’, een eigenzinnig project dat hij helemaal in zijn eentje maakte en over een man ging die de klank van de liefde wou inblikken, dit keer is hij er terug met zijn afstudeerproject ‘Robbie Rocket’, het verhaal van een jongetje dat het gat in de ozonlaag wil gaan dichten om zijn oma te redden. Wim was zo vriendelijk om enkele vragen te beantwoorden.
Jouw eerste, ‘Beats of Love’, was een soloproject. Je deed werkelijk alles zelf, behalve acteren. Is het anders, leuker, beter als je met een ploeg kunt werken?
“Uiteraard is het altijd interessant om krachten te bundelen. Elk departement heeft zijn eigen expertise en creatieve knowhow die het eindresultaat tot een hoger niveau kunnen tillen en het zijn vaak de details die het verschil maken. Voor mij was het een zeer aangename ervaring om met zo’n bekwame ploeg te mogen werken. Nu kon ik me volop richten op de acteurs en dat is zeker tijdens het werken met zo’n jong gastje wel nodig.”
Is er meer ambitie nu je met meer middelen kon werken?
“Ik denk niet dat veel middelen altijd nodig zijn om een verhaal te vertellen. ‘Beats of Love’ was een klein verhaal dat het vooral moest hebben van zijn eenvoud: één personage, geen dialoog. Voor het verfilmen van ‘Robbie Rocket’ waren er heel wat meer middelen nodig om het verhaal de juiste feel te geven. Als studentenfilm was dit een ambitieus project en dat maakte de productie ook tamelijk zwaar. Maar nu ik het resultaat zie was het dat allemaal wel waard.”
Hoe heb je deze film gefinancierd?
“Ik moet mezelf nog volop bewijzen dus aankloppen bij grote sponsors was geen optie. Dus organiseerde ik dan maar een filmavond waar ik eigen werk vertoonde (en vooral genoeg bier tapte) en dat zorgde voor een leuk startbudget. De grote financiële ruggensteun is er gekomen dankzij de prijs van het beste debuut op het Internationaal Kortfilmfestival van Leuven en de SABAM-beurs. Een groot deel van de crew zijn ook mensen die in het project geloofden en daarom graag hun medewerking wilden verlenen, waarvoor dank.”
Jij bent een poulain van de Genkse filmschool,de MAD-faculteit. De meeste namen die doorbreken komen van het RITS, Sint-Lukas, Kask. Ben jij de eerste van een nieuwe lichting daar in Genk of ben je een uitzondering en moeten we het echte talent centraler in het land gaan zoeken?
“Met deze stelling ga je nogal kort door de bocht. Ik denk dat talent altijd komt bovendrijven, onafhankelijk van waar iemand geboren, getogen of gevormd is. Er zijn in België (dus ook in Genk) ongetwijfeld heel wat filmmakers die het talent hebben om een verhaal te vertellen, maar naar mijn mening komen er te weinig met hun werk naar buiten. Wouter Bongaerts (VAF Wildcard animatiefilm, 2010) was de eerste die in Leuven in de prijzen viel, vorig jaar was ik één van de gelukkigen en volgend jaar is het uitkijken naar de masterproef van Pieter Vermeersch.”
Waarom wou je het verhaal vertellen van Robbie Rocket?
“De leefwereld van kinderen en de manier waarop zij naar “de grote wereld” rondom zich kijken, vind ik een zeer interessant gegeven. In deze kortfilm wil ik de kijker meenemen in de gedachtengang en fantasie van een zesjarige die wordt geconfronteerd met problemen van wereldschaal, zoals de opwarming van de aarde er natuurlijk één is. Deze problematiek geeft de aanleiding tot een avontuur waarin familie centraal staat. Jessie De Leeuw heeft het vorig jaar al eens aangehaald met “You Will Find It”: studentenfilms worden te vaak geassocieerd met zware thema’s waar je als kijker niet bepaald met een blij gevoel de zaal verlaat. Hopelijk slaagt ‘Robbie Rocket’ erin om het publiek een warm gevoel te bezorgen.”
Waarom Bert Haelvoet en Barbara Callewaert?
“Het verhaal gaat over een nieuw samengesteld gezin waarin de stiefvader niet meteen ‘el simpático’ is. Bert Haelvoet heeft een zekere ruwheid en speelt tegelijkertijd heel oprecht. Dat geeft hem een naturel waardoor je hem als kijker echt gelooft en je er oprecht sympathie voor krijgt. Barbara heb ik ontmoet op de set van ’22 Mei’, de film van Koen Mortier. Na de opnames is ze me altijd bijgebleven als een sympathieke madame en ook in veel van haar producties zorgt ze voor de vrolijke noot. Ook de match met Bert (Haelvoet) en Fons (Dumont) paste perfect in dit verhaal waarin Barbara het gezin probeert bij elkaar te lijmen.”
Werken met kinderen… Veel regisseurs vermijden het. Jij niet. Viel het mee?
“Voor mijn regie-opleiding studeerde ik af als leerkracht lager onderwijs, wat mij vast en zeker geholpen heeft tijdens de opnames. Een goede voorbereiding en een flinke portie geduld is één, maar de belangrijkste factor blijft natuurlijk het kind zelf. Fons Dumont is echt een geweldige jongen om mee te werken. Het is een zeer pienter gastje dat er echt plezier in heeft om te acteren. Voor Fons was het ook niet de eerste keer dat hij op een filmset stond. Hij was eerder al te zien in ‘Het Bijzondere Leven Van Rocky De Vlaeminck’ van Kevin Meul. Dus het was voor hem geen totaal nieuwe wereld.”
Is de naam een knipoog of een referentie naar het droomproject van David Lynch dat wellicht altijd een droomproject zal blijven, Ronnie Rocket?
“Nee. Hopelijk gaat David mij nu niet lynchen… Ziezo, hiermee
(Flauwe moppen in Cinevox, mag dat?)
Jij bent wellicht ook afgestudeerd. Hoe zie je je toekomst?
“Ik wil me verder verdiepen in scenario en regie en momenteel ben ik dan ook aan het solliciteren bij enkele productiehuizen. De lat in de Vlaamse film wordt steeds hoger gelegd dus ik zal me eerst nog moeten bewijzen, maar het zou sowieso al mooi zijn om van televisie en film mijn job te kunnen maken.”
Blij met de selectie voor Leuven?
“Amai nog niet! Vorig jaar was ik al aangenaam verrast door de selectie van ‘Beats of Love’ en dit jaar opnieuw met ‘Robbie Rocket’. Daar kan je als pas afgestudeerde filmstudent alleen maar blij om zijn. Dit jaar staat het programma bol van langverwachte kortfilms die internationaal reeds hoge ogen gooiden en het is een hele eer om daar met je afstudeerfilm tussen te staan.”
Je hebt met je vorige film al enkele buitenlandse festivals gedaan. Is dat ook de intentie, de hoop deze keer?
“Je maakt altijd films voor een publiek dus wil je dat publiek ook zoveel mogelijk bereiken. Voor kortfilms zijn de festivals hiervoor het middel bij uitstek, maar de concurrentie is nu eenmaal zeer sterk. Ik ga in ieder geval mijn best doen om ‘Robbie Rocket’ te lanceren en zodra hier meer nieuws over is zijn jullie de eersten die het weten. Hopelijk tot binnenkort!”
Zie ook :
