Hoe Amerikaans is ‘The Loft’ eigenlijk?

De Woestijnvismachine doet haar werk : Erik Van Looy draait eindelijk een Amerikaanse film.  Als er een Vlaming is die het mag maken in Amerika, dan mag hij het best zijn.  Hij heeft niet alleen het talent, Erik kan ook een publiek bedienen dat veel groter is dan het publiek dat hij in Vlaanderen kan vinden.   Maar stilaan groeit de indruk dat Erik eigenlijk niet zozeer een Amerikaanse film gaat draaien, maar dat hij met Amerikaanse acteurs een Vlaamse film in het Engels aan het maken is.  Woestijnvis heeft de ambitie om te blijven groeien en lijkt deze kans, samen met Erik Van Looy, met beide handen te grijpen.

Eigenlijk had Van Looy al tal van keren de stap naar Hollywood kunnen zetten.  Ettelijke projectjes werden als aas voor zijn neus gehangen.  Hij had maar te bijten.  En dat deed hij niet. Er waren aanlokkelijke alternatieven genoeg in eigen land en hij zat op stal bij één van de grootste strategen uit de Europese mediawereld : Wouter Vandenhaute.  Die heeft het volgens ons allemaal mooi uitgekiend.  Zo had hij het destijds al met Erik gedaan, toen hij zijn eerste stappen zetten als mediareporter in ‘De Laatste Show’.  Toen was Erik nog een bedeesde jongen die begon te blozen als je hem te lang aankeek.  Het Nederlands dat hij sprak klonk in de Vlaamse uithoeken als ‘Antwaaaarps’ en zijn façade mocht ook wat gecorrigeerd worden.  Een ontbrekende kies aan de zijkant werd wat opgevuld en de rest van de tanden kregen een grondige reinigingsbeurt.  De grapjes die Erik aanvankelijk in de studio kwam vertellen waren grondig uitgeschreven en de bedeesde jongen kwam stilaan tot leven.  En warempel, er zat zowaar een komiek onder die schuchtere façade.  Wouter en zijn jongens hadden gezien wat niemand die Erik al jaren kende ook maar had durven te vermoeden.  Erik had al wel wat filmpjes gedraaid, maar de kleine, jongensachtige probeerselen waar hij zich onder de hoede van Jan Verheyen en Marc Punt aan had gewaagd, overtroffen het niveau niet van de andere Vlaamse filmkes die toentertijd uit diezelfde stal kwamen. Voor  ‘Shades’ belandde hij in een heel foute stal, bij Paul Breuls, de man die er zich al zijn hele leven in specialiseert om geld te vinden voor slappe films die gemaakt lijken om tal van verschillende redenen, maar zeker nooit omdat hij op kwaliteit uit is. Bovendien werd Erik toen ook getrakteerd op een Mickey Rourke die dieper zat dan ooit en ook onwaarschijnlijk tegendraads was. Maar goed, het was een goeie stage voor Erik.  De film was euh… interessant.  En de mentale veerkracht van Van Looy werd zo op de proef gesteld dat hij rijp was voor alle streken en kapsones van Hollywood en omstreken.   Alles veranderde toen Erik in 2003 met ‘De Zaak Alzheimer’ een klasse hoger mocht gaan spelen.  Zijn hele voorgeschiedenis leek plots niets meer dan een veel te lange rij vuurproeven om aan het echte werk te beginnen.  Hij bewees dat hij er klaar voor was.  En toen al waren er verschillende gegadigden die hem wilden helpen om het even buiten de landsgrenzen te proberen.  Maar alle geïnteresseerden vingen bot : Erik had zich inmiddels ontpopt tot showmaster en kon de kersverse sterrenstatus en het bijkomende geld niet zomaar negeren.  Bovendien bleek hij een absolute topspeler op het nieuwe terrein waar hij zich  begaf. Maar de filmmicrobe bleef kriebelen. En Woestijnvis volgde hem.  Samen met Bart De Pauw, die even gek was van films als Erik, kwamen ze met een project op de proppen dat vol verwijzingen zat naar de betere Amerikaanse films waar beide heren zo mee dweepten.  ‘Loft’ bleek een schot in de roos.  Dermate zelfs dat er een bewerking werd gemaakt voor de Nederlandse markt.  Een productie die toen ook grotendeels in Belgische handen was.  De binnenopnamen gebeurden toen ook in België en de cameraman was opnieuw Danny Elsen, net als een groot deel van de ploeg dus ook weer een Vlaming.  Toen tijdens de opnamen in België een stelling instortte, geraakten Elsen en regisseuse Antoinette Beumer trouwens zwaar gewond en moest Eirk Van Looy gedurende een week de regie van de Nederlandse film overnemen.

Er was toen al sprake van dat er ook een Amerikaanse versie van ‘Loft’ zou komen, maar in België werd er eigenlijk aangenomen dat de Amerikanen met die versie hun eigen ding zouden doen.  Zelfs toen duidelijk werd dat de Amerikaanse producent, ‘Anonymous Content’, Erik Van Looy wou als regisseur, gingen we er niet van uit dat Woestijnvis de touwtjes in handen had.  Niet dat de Belgen het daar voor het zeggen hebben, maar laten we aannemen dat ze echt wel aan de touwtjes helpen trekken.  Want gaandeweg wordt alsmaar meer duidelijk dat de Belgische inbreng toch ook niet onaanzienlijk kan zijn. Niet dat we het belang van de Amerikaanse partner willen onderschatten.  ‘Anonymous Content’ is echt wel een interessant filmbedrijf.  En dan mag ‘The Beaver’ van Jodie Foster nog één van de recentste producties van de firma zijn.  Nee, als je kijkt welke films allemaal hun stempel dragen — gaande van het tijdens het zeer genomineerde ‘The Winter’s Bone’, over ‘Babel’, ‘The Eternal Sunshine of the Spotless Mind’ en ‘Being John Malkovich’ tot ‘Sleepers’ en ‘Wild at Heart’ — dan snap je hoe ze erin geslaagd zijn om half dozijn acteurs te verzamelen die de echte filmliefhebbers van overal ter wereld moet kunnen aanspreken.  De grote man achter ‘Anonymous’ is trouwens Steve Golin, die ook al de producer was van ‘Wild at Heart’.  Hij richtte in 1990 de firma op en richtte zich niet alleen op de productie, maar begeleidde artiesten, zowel acteurs, regisseurs als schrijvers, in de ontwikkeling van hun carrière.  De ideale partner voor Woestijnvis.  Een firma die er altijd op uit is om nieuwe terreinen te verkennen.

Bij een major studio zou Erik Van Looy nooit hebben moeten proberen om zijn hele entourage mee te nemen.  Nu is dat wel gelukt.  Hij heeft met Nicolas Karakatsanis een Vlaamse director of photography, hij heeft in de gedaante van Ann Van Aken zijn eigen script-supervisor mee, met Jo Vermaercke zijn Vlaamse steadicam-operator, Bart De Pauw mag de set frequenteren en zijn Vlaamse producente en Woestijnvis-compane Hilde De Laere is er om een schouder te voorzien wanneer Erik het even lastig heeft.  En niet te vergeten, hij is er ook in geslaagd om Matthias Schoenaerts op de loonlijst te zetten.

Woestijnvis heeft dus echt wel iets in de pap te brokken.  En dat zal niet vanzelf gekomen zijn.  Ten eerste was er de originele film die indruk genoeg maakte op de Amerikaanse partners om hen te laten geloven in de overzeese mogelijkheden, ten tweede zullen er de Vlaamse centen geweest zijn.  Het zal geen kleingeld zijn dat de Amerikanen heeft weten te overtuigen om de hele ploeg naar Vlaanderen te verhuizen om hier in de vakantie bij Videohouse de binnenopnamen te komen doen.  Belgisch taxshelter-geld dat werk voor voor veel volk van ter plekke moet opleveren.  Woestijnvis is hier te lande bij de verschillende partners taxsheltergeld gaan sprokkelen. Meteen ook de reden waarom de Amerikaanse versie van ‘Loft’, in tegenstelling tot de twee vorige versies, niet door Independent Films zal verdeeld worden.  Kinepolis treedt op als taxshelterpartner en zag zijn financiële inbreng beloond met de garantie dat Kinepolis Film Distribution de film in de zalen zou mogen brengen.  En nu maar hopen dat de film aanslaat in Amerika.  Dan zit Woestijnvis ook daar een beetje op de markt, en kan het Vlaamse talent via het platform dat Van Looy en co daar aan het installeren zijn vlotter toegang vinden tot de Amerikaanse markt.  Met andere woorden, dan is het wachten tot ook Jan Eelen en Tom Lenaerts daar hun ding gaan doen.  Slim gezien van die Wouter.  Het zal dan toch nog kloppen dat hij een visionair is.

Tot slot, de namen. De regie van ‘The Loft’ is in handen van Erik Van Looy. Wesley Strick (‘Cape Fear’) tekende voor de Amerikaanse adaptatie van het script. De mannelijke hoofdrollen worden vertolkt door Karl Urban (Vincent), James Marsden (Chris), Wentworth Miller (Luke), Eric Stonestreet (Marty) en Matthias Schoenaerts (Philip). De vrouwenrollen worden vertolkt door Rachael Taylor (Ann), Isabel Lucas (Sarah), Rhona Mitra (Allison), Valerie Cruz (Barbara), Elaine Cassidy (Ellie), Kali Rocha (Mimi) en Margarita Levieva (Vicky).

Foto’s?  Kijk op de blog van Nicolas Karakatasanis : The Skeleton Herald

Zie ook : gesprek met Erik Van Looy vanuit New Orleans