Cinevox Le cinéma vu par les belges
Lou Berghmans is één van die DOP/cameramannen die de laatste jaren enorm veel belangrijke tv-series gedraaid heeft, maar ook met Willem Wallyn, Nic Balthazar, Stijn Coninx en vooral Frank Van Mechelen oeen ferme stempel achtergelaten heeft op de Vlaamse film. Wat en hoe precies, dat moet je maar eens nalezen op zijn cv, te vinden op zijn site. Je zal meteen merken dat 2017 voor Lou een kalm jaar is geweest. Het gevolg van een operatie en een lange revalidatie, nadat hij in het Zuid-Afrikaanse Johannesburg, op de laatste draaidag van ‘Salamander 2’, een pees in zijn schouder met 5 cm scheurde. Maar nu is hij zoals hij zelf zegt ‘back in business en staan de harde schijven in het kopke weer fris’. Ideaal om onze nieuwjaarsvragen te beantwoorden.
1. Waar hoop jij in 2018 op filmvlak mee bezig te kunnen zijn?
Ga starten met een antwoord waar ik vorig jaar in mijn lijstje ben mee geëindigd. Zal het ooit lukken om 18 jaar na de release van ‘Film 1’ samen met Willem Wallyn, een ‘Film 2’ in de zaal te krijgen? Er ligt een straf scenario klaar, de cast is nog straffer, nu nog …de centjes! Antwoord: de aanhouder wint altijd, en je mag ze me desnoods in 2019 nog terug stellen :-).
2. Welke zijn de Belgische films waar jij naar uitkijkt?
Niet alleen beroepshalve maar ook als “fan van” ben ik een veelvraat van Belgische films en tv-series. Ik benadruk, Belgische films, daar aan de overkant van de taalgrens ook schitterende prenten worden geproduceerd.
Ik probeer dus zoveel mogelijk mee te nemen en moet daarnaast, jammer genoeg, teveel vast stellen dat ik
a. te weinig mensen rondom mij zie in de zalen
b. ik meestal deze films en reeksen veel beter vind dat de meeste onder onze-“film en tv-recensenten”…
Ik vraag me soms af of ik iets anders gezien heb?
Ik troost me dan maar met de gedachten dat ik er moet mee leven dat mijn intellect vermogen jammer genoeg niet het nivo haalt om de schrijver van de recensie te kunnen volgen..
3. Is er een Vlaamse filmmaker, acteur, actrice, D.O.P., setdesigner, of iemand anders uit de branche, die we speciaal in de gaten moeten houden?
Too many to mention. Ik stel alleen maar vast dat naast de gevestigde waarden er in alle vakgebieden, gerelateerd aan onze filmindustrie, een nieuwe generatie opstaat die ons alsmaar meer weet te verrassen en tegelijkertijd op jonge leeftijd al een hoge film-maturiteit toont. Zelf, actief als DOP, promoot ik binnen SBC (The Belgian Society of Cinematographers) de toetreding van “nieuwe beloften”. Weinigen hoeven in hun métier onder te doen t.o.v. de gevestigde waarden.
Jonge wolven als David Williamson, Brecht Goyvaerts, Bjorn Charpentier, Christophe Nuyens, Anton Mertens, Rik Zang, Frederic Van Zandycke, Dries Delputte, ik zie ze allemaal nog ooit, op hoog internationaal, meespelen.
4. Wie breekt er nationaal en internationaal door?
Liefst zoveel mogelijk zodat we onze Belgische cinema-afdruk alsmaar internationaler kunnen vergroten en onze filmindustrie er zich verder kan aan optrekken. Velen, in al de vakgebieden, zijn gegadigden, zij er klaar voor, hebben de skills om het doen en verdienen het.
In hoeverre hij internationaal nog niet doorgebroken is, duim ik een “specialeke” voor DOP –collega Nicolas Karakatsanis, al was het maar voor zijn eindshot in ‘Le Fidèle’. Hij verklapte me dat het sterk geïnspireerd was door een kortfilm van Claude Lelouch gedraaid in 1976 in één car-shot gedraaid (‘C’était un Rendez-Vous’). Lang geleden dat ik tijdens een filmvertoning, tijdens een rijshot, zelf op rem op wou trappen …
Toen ik hoorde dat Nicolas samen met regisseur Koen Mortier crowdfunding zocht om een film te draaien op 35 mm in Senegal, gebaseerd op de laatste dagen van wieler-idool Frank Vandenbroucke was ik meteen bereid om een “bescheiden” storting te doen.Al was het maar om te zien wat Nicolas met onze oude dame, die heet “35mm”, aanvangt. Ja, ik fan ben van de man zijn “eigenwijze” fotografie & cameravoering 🙂
2018 wordt misschien ook wel het jaar dat DOP Robrecht Heyvaert internationaal opportuniteiten ziet opduiken. De trailer van ‘Patser’ oogt althans zeer sterk.
5. Pierre Drouot zal vermoedelijk nog lang niet stoppen met werken, maar zijn taak als directeur-intendant van het VAF zit erop. Wat heeft hij volgens jou als directeur-intendant betekend voor de Vlaamse film?
Ik ken Pierre persoonlijk niet, maar hebt in al die jaren van zijn beleid binnen het VAF, onze sector er alleen maar op vooruit zien gaan. Zoals als zoveel vermeld in de antwoorden op deze vraag ligt Pierre zijn grootste verdienste in de professionalisering van onze filmsector en verder heeft hij een belangrijk aandeel in de internationale promoting van onze cinema. Niet voor niets prijken veel van onze cineasten, acteurs/actrices en filmtechnici op de podia van grote internationale festivals.
Het was ook geweten dat hij bij jonge filmmakers een sterk aanspreekpunt was en hij altijd een luisterend oor had en hij zijn knowhow van het medium film met passie deelde. Ik hoop trouwens dat Pierre zijn ervaring niet mee op pensioen neemt maar deze op één of andere manier verder ten dienste kan maken voor deze jonge filmmakers.
6. Heb jij tips voor de nieuwe directeur-intendant van het VAF?
Ik heb nog als stagair-ass.camera op de eerste kortfilm van Dominique Deruddere (‘Killing Joke’) meegelopen toen Erwin daar ook zijn eerste stappen als producer zette. Ik twijfel er niet aan dat Erwin de ideale persoon is om de nieuwe uitdagingen van het VAF aan te gaan. Erwin heeft, gezien zijn verleden, een massa ervaring & fieldwork te bieden, is iemand met een visie en tegelijkertijd een teamspeler. Eigenschappen die nodig zullen zijn want de uitdagingen zullen groot zijn.
De financiële middelen kreunen alsmaar meer onder de besparingen en het zal zoeken worden naar een perfect evenwicht/mix tussen een verdere ondersteuning van de “fragiele, niet-commerciële” film en de betere publieksfilm. Verder hoop ik dat er ook meer aandacht en steun gaat naar scenaristen en/of het schrijven van sterke verhalen. Ik ben er immers van overtuigd dat alle, maar ook alle succes tot slagen, in onze sector te maken te maken heet met één factor, met name: een “goed verhaal”!
De tanende opkomst van de bioscoopganger is dan weer een issue dat snel een aanpak verdient. Ik las hier reeds verschillende voorstellen, waaronder en waarom niet, het ondersteunen van “arthouse-filmzalen” …
Het bevestigt alleen maar mijn vrees dat de oude “cinema”-cultuur en zijn entourage, ondertussen zowel artistiek als commercieel grote veranderingen/evoluties heeft ondergaan. Niet voor niets zijn de Netflixen, de Amazon’s en andere, ons “beeld”-landschap deftig overhoop aan het halen en alzo ook onze “cinema” aan het herschrijven. De vraag is niet hoe we dit gaan tegenhouden, maar hoe we hier verder mee omgaan er een gepast antwoord op vinden zodat onze sector ook haar voordelen hier uit haalt.
7. Wie mag van jou de nieuwe master worden van het Filmfestival van Oostende?
Hoog tijd om weer voor een dame te kiezen. Was de grote winnaar van de Ensor vorig jaar ook geen madam? Ik pleit voor girlpower @ FFO18
Zie ook :
